การเสียชีวิตของนางนันทนา แก้วจันทร์ ผอ.โรงเรียนบ้านท่ากำชำ อ.หนองจิก จ.ปัตตานี ถูกคนร้ายผู้ก่อความไม่สงบในพื้นที่ใช้อาวุธสงครามดักถล่ม ขณะเดินทางด้วยรถยนต์เพียงลำพัง นับเป็นผู้เสียชีวิตรายที่ 154 สร้างความสะเทือนใจกับทุกฝ่าย เกิดความหวั่นไหวแก่ครูในพื้นที่ ซึ่งทราบกันดีว่ามีความเสี่ยงภัย จนต้องรวมตัวกันเดินทางมาพบนายพงศ์เทพ เทพกาญจนา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เพื่อยื่นข้อเรียกร้องด้านสวัสดิภาพและสวัสดิการครูใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งก็มีการรับปาก เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจ แต่ก็ไม่ได้รับประกันว่าอันตรายและความเสี่ยงภัยจะลดลง

นายบุญสม ทองศรีพราย ประธานสมาพันธ์ครู 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ กล่าวว่า ขอให้รัฐบาลแก้ปัญหาความไม่สงบในพื้นที่อย่างจริงจัง โดยระบุถึงการทำงานระหว่างหน่วยงานด้านความมั่นคงและประชาชนยังมีปัญหา จึงขอให้กำหนดนโยบายให้โรงเรียนในพื้นที่ห่างไกลในจังหวัดชายแดนภาคใต้ เป็นพื้นที่เสี่ยงที่ต้องรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวดกับครู พร้อมตั้งคณะกรรมการประเมินผล ให้เกิดประสิทธิภาพกับขอให้เพิ่มเบี้ยเสี่ยงภัยและเงินเยียวยาครอบครัวครูที่ได้รับผลกระทบ ขณะเดียวกัน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผู้บัญชาการทหารบก (ผบ.ทบ.) กล่าวว่ามาตรการมีอยู่มาก แต่เจ้าหน้าที่และครูต้องปรับเข้าหากัน ในพื้นที่มีเหตุรุนแรง ครูอาจต้องนอนค้างที่โรงเรียน เพื่อลดงานของเจ้าหน้าที่ลงบ้าง ผู้ต้องเดินทางไปกลับก็ขอให้รวมตัวและเดินทางในเวลากำหนด เพราะครูที่เสียชีวิตมักไปในเส้นทางที่ไม่ได้กำหนด

ข้อเท็จจริงที่ต้องยอมรับก็คือ พื้นที่ดังกล่าวมีความเสี่ยงภัย ที่ยากแก่การจัดการป้องกัน เนื่องจากครูเป็นเป้าหมายที่อ่อนแอและอยู่กระจายทั่วไป ในขณะที่ฝ่ายก่อความไม่สงบที่จ้องรอทำร้าย แฝงตัวปะปนอยู่กับสุจริตชนทั่วไป ขณะที่การจัดหน่วยคุ้มกันก็ทำให้กำลังพลส่วนหนึ่งต้องผละจากภารกิจประจำชั่วขณะ การรักษาความปลอดภัย จึงกำหนดเวลาและเส้นทางตายตัว ซึ่งก็ขัดกับการดำเนินชีวิตของคนทั่วไป ที่บางครั้งก็มีความจำเป็นส่วนตัวที่ต้องออกนอกเส้นทางหรือผิดเวลา อย่างไรก็ตาม การมีชีวิตอยู่ในสถานที่เสี่ยงภัย ผู้อยู่ภายใต้ภาวะเสี่ยง ก็คงไม่สามารถทำตัวเหมือนผู้อยู่ในพื้นที่ปกติทั่วไปได้

แต่ไม่ว่าจะมีข้อจำกัดอย่างไร ทุกฝ่าย ควรยึดหลักการสำคัญว่าครูและทุกชีวิตในพื้นที่ต้องปลอดภัย มีความเสี่ยงอันตรายน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ ทั้งนี้ ที่ผ่านมา ระบบที่วางไว้ ไม่สอดรับกับวิถีชีวิตของครู บ่อยครั้งที่เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติกับคณะครูสื่อสารไม่ตรงกัน ผิดพลาดการนัดหมาย หรือขาดความยืดหยุ่น ปัญหารายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สั่งสม จะทำให้เกิดความรู้สึกไม่ดีต่อกัน จึงควรปรับ ให้ยอมรับในปัญหาและข้อจำกัดของกันและกัน เพื่อเป้าหมายรักษาชีวิต รอวันที่ความสงบจะกลับมา.