การทํางานของร่างกายที่เกี่ยวข้องกับนํ้าหนัก  เช่น  ความอยากอาหาร  ความหิว  อัตราการเผาผลาญระดับนํ้าตาลในเลือด  และอื่นๆ  จะทํางานอย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า  เมื่อเราได้รับแร่ธาตุอย่างเหมาะสม  แร่ธาตุเหล่านี้ล้วนมีบทบาทในการรักษาสูขภาพและนํ้าหนักตัว  ซึ้งส่วนใหญ่จะทํางานร่วมกัน  มันจึงไม่ถูกต้องนักหากจะแยกแร่ธาตุที่  ดีที่สุด   เพียงอย่างเดืยวสําหรับการลดนํ้าหนักแต่แร่ธาตุบางอย่างก็มีค่าพอที่จะทําความรุ้จักมากเป็นพิเศษนั่นก็คือ 

 1  แคลเซี่ยม   ระหว่างการบริโภคแคลเซียมกับการลดนํ้าหนัก  นั่นคือการกินแคลเซียมในปริมาณเท่ากับการการกินอาหารนมสองส่วนในแต่ละวัน  สามารถลดความเสี่ยงของการมีนํ้าหนักเกินลงได้  บางทีอาจมากถึง 70%  ทีเดืยว 

 2  โครเมียม   ใช้ในการเผาผลาญนํ้าตาล  เมื่อไม่มีเพียงพอ  อินซูลินจะมีประสิทธิภาพน้อยลงในการจัดการกับระดับนํ้าตาลในเลือด  ด้วยวิธีนี้โครเมียมจึงช่วยในการควบคุมความอยากอาหารและลดความหิว  อาหารที่อุดมด้วยโครเมี่ยมได้แก่ ไข่แดง  เนื้อวัว  ตับ  นํ้าผลไม้  ขนมปังโฮลเกรน 

 3   แมงกานีส  ช่วยในการเผาผลาญไขมันและกลูโคสในเลือด  ทั้งยังช่วยให้ธยรอยด์ทํางานอย่างเหมาะสม  ซึ้งจําเป็นต่อการรักษานํ้าหนักที่ดีต่อสูขภาพ  แหล่งอาหารที่อุดมไปด้วยแมงกานีสได้แก่  จมูกข้าวสาลี  ชา ผักโขม  ถั่ว ข้าวโอ๊ต  สับปะรด  ผักใบเขืยว 

 4   สังกะสี  ช่วยในการจัดการกับความอยากอาหาร  และช่วยแก้ไขการทํางานของฮอร์โมน เช่น  อินซูลิน การขาดสังกะสีพบกันมากในหมุ่ผุ้ที่สูบบุหรี่  คนดื่มหนัก  คนที่กินมังสวิรัติบางคน  คนที่ป่วยเป้นโรคเรื้อรัง  และคนที่กินอาหารแคลอรีตํ่าอย่างเคร่งครัดเกินไป  อาหารที่อุดมไปด้วยสังกะสีได้แก่  สัตว์นํ้าที่มีกระดองทั้งหลาย  ปลาเฮอร์รี่ง  จมูกข้าวสาลี เนือวัวหรือเนื้อแกะไม่ติดมัน  ไข่  อัลมอนด์  และไก่  จบ