วันที่ 9 ต.ค. เอเอฟพีรายงานวิถีชีวิตสะท้อนสังคมของไต้หวัน เมื่อสาวโคโยตี้ นักเต้นรับจ้าง ในชุดนุ่งน้อยห่มน้อย นิยมไปเต้นในงานวัด ทั้งรูดเสา เปลื้องผ้า และบางงานถึงกับเปลือยกาย และบางรายยอมให้จับเนื้อต้องตัวแลกกับเงินทิป ขณะที่ทางวัดไม่ถือสา เพราะถือว่าช่วยดึงคนเข้าวัด

นายเฉิน ชุงเซียน เจ้าหน้าที่วัดอู๋ฟุ วัดลัทธิเต๋า ในเขตเถาหยวน ทางตอนเหนือของไต้หวัน กล่าวว่า สาวนักเต้นเรียกผู้คนให้เข้ามาร่วมงานวัด เป็นการแสดงเพื่อขอพรจากพระเจ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเหล่าหญิงสาวจึงเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมความเชื่อท้องถิ่นไปแล้ว

น.ส.เอิน เอิน โคโยตี้วัย 18 ปี เปิดใจว่า งานนี้เป็นงานยาก แต่ทำเพื่อความอยู่รอด ได้เงินครั้งละ 3,000 บาท ยังไม่รวมเงินพิเศษที่ได้จากคนดูด้านล่าง ส่วนน.ส.เฉียง เป่ยอิง วัย 26 ปี อดีตนักเต้นงานวัดที่มีประสบการณ์นานกว่า 20 ปี โดยแสดงบนเวทีมาตั้งแต่ชั้นอนุบาล ทั้งร้องเพลงและเต้นร่วมกับพี่สาว น้องสาว และทำเป็นธุรกิจในครอบครัว ได้ค่าจ้างสูงถึง 80,000 บาทต่อการขึ้นเวทีเพียง 20 นาที กล่าวว่าชื่นชอบงานเต้นเป็นชีวิตจิตใจ แม้บางครั้งต้องทำตามคำขอแปลกๆ อาทิ เต้นรอบโลงศพ และร้องเพลงให้คนตาย เพราะญาติๆ คิดว่าในตอนผู้ตายมีชีวิตอยู่ ชอบร้องเพลง เวลาจากไป คงอยากให้ใครร้องเพลงให้ ดังนั้นสำหรับตนคิดว่านอกจากจะได้เงินดีแล้วยังถือว่าทำบุญด้วย

สำหรับการเต้นเปลือยกายยังเป็นอีกรูปแบบความบันเทิงสำหรับงานวัด และงานศพในไต้หวัน แต่ไม่ได้รับความนิยมเท่าการโคโยตี้ และนักเต้นได้ค่าจ้างน้อยกว่ามาก เนื่องจากเสี่ยงถูกตำรวจจับเพราะผิดกฎหมาย แต่การโชว์เฉพาะบางส่วนยังคงมีให้เห็นทั่วไปตามเทศกาลต่างๆ

นายมาร์ก มอสโควิตซ์ นักมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยเซาต์แคโรไลนา สหรัฐ ผู้ถ่ายทำสารคดี "แดนซิ่ง ฟอร์ เดอะ เด๊ด" ในปี 2554 เปิดเผยว่า การแสดงของโคโยตี้ คือหลักความสนุกตามวัฒนธรรมดั้งเดิมแบบจีน ผสมกับสมัยนิยมไต้หวัน เน้นความรุ่มร้อน และอึกทึกคึกโครม