ในระหว่างที่สงครามดำเนินอยู่นั้น
ผมและเพื่อนได้เข้าร่วมรบด้วยกัน
เราทั้งคู่เป็นแค่พลทหารที่ถูกส่งมารับ
มีอยู่วันหนึ่ง ขณะที่ผมและเพื่อนถูกส่งไปในป่าบริเวณชายแดน
เกิดเสียงระเบิดขึ้น และเสียงกราดรัวของปืนอย่างไม่ขาดสาย
"กันไว้ๆ" เสียง หน.ชุด ตะโกนสั่ง
ผม "เหี้..เอ๊ย!!กุว่าแล้วว่าต้องโดนเข้าซักวัน"
เพื่อน "สงสัยพวกนี้มันซุ่มอยู่ก่อนแล้ว"
พวกเราตอบโต้เท่าที่ทำได้
"ถอยก่อน กลับไปรอหน่วยเสริม" หน.ชุดตะโกนอีกครั้ง
ผม "ไปเว้ย!!!"
เพื่อน "เออ" รีบลุกโผไปพร้อมๆกันโดยมีพวกแนวหลังคอยยิงคุ้มกันให้
ระหว่างชุลมุนกันอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงระเบิดตูมหนึ่ง ทุกคนหมอบ พอคิดว่าปลอดภัยก็วิ่งต่อไปจนถึงจุดนัดพบ
"เฮ้ย ไอ A ไปไหน" เพื่อนผมคนหนึ่งถามขึ้น ผมหันไปดูรอบๆ ไม่อยู่จริงๆ
"เดี๋ยวหน่อยเสริมมาค่อยกลับไปเคลียร์" หน.ชุดบอก
เป็นคุณ คุณจะทำยังไง
1.รอหน่วยเสริม
2.กลับไปช่วยเพื่อน

แน่นอนผมเลือกข้อ 2. (พอเดาทางได้ใช่มั้ยล่ะ)
เพื่อนมันก็เล่าต่อ ตอนที่ผมไปถึง ผมเห็ฯเพื่อนนอนกองอยู่กับพื้น
ผม "ไอ A อย่าเพิ่งตายนะเว้ย"
เพื่อน "..."
ผม "ไอ A อย่าหลับนะ ลืมตาไว้ เห้ย!!"
เพื่อนผมพูดคำนึงก่อนหลับไป..ตลอดกาล ที่ทำให้ผมจำได้ถึงวันนี้

เพื่อน "กุนึกแล้วว่ามึงต้องมา"

......................................

ในชีวิตนี้ คุณมีเพื่อนแท้กี่คนกัน
ส่วนผม 21 ปีแล้ว มีแค่คนเดียว นอกนั้นเพื่อนกิน+เที่ยว (-*-)