โดยเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับนักเรียนหญิงโรงเรียนชั้น ม.3 ประจำแห่งหนึ่ง..โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนสตรีล้วนชื่อดังของประเทศไทย และมีประวัติศาสตร์มายาวนานหลายปีตึกเรียนหลายตึกยังคงมีที่มาตั้งแต่สมัยเริ่มสร้างโรงเรียน ตามที่จะเห็นได้จากหินจารึกที่อยู่บนตัวตึกเรียนดังนั้นเลยมีตำนานหลายอย่างเกี่ยวกับโรงเรียน เรื่องราวตำนานของโรงเรียนแห่งนี้จะน่ากลัว ชวนพิสูจน์ขนาดไหน ไปอ่านจากคำบอกเล่าของเธอเลยครับ..

          ในวันสุดท้ายของการสอบและเป็นคืนสุดท้ายที่เราจะได้นอนที่โรงเรียนก่อนที่จะปิดภาคเรียนมีการล่ำลากันสำหรับเพื่อนๆ ที่จะไปเรียนต่อที่อื่นส่วนตัวเรานั้นเชื่อว่าตัวเราเองจะต้องเรียนต่อที่นั่นในตอน ม.4 จึงไม่ได้ดี๊ด้าอะไรกับเพื่อนๆ มากนัก

รื่องมันเกิดขึ้นเมื่อประมาณเกือบๆ เที่ยงคืนเห็นจะได้ตอนนั้นเรากับเพื่อนยังไม่นอนเลยคุยกันไปเรื่อยเปื่อยเราฟัง Mp3 กับเพื่อนคนละข้างฟังวิทยุไปเคลิ้มๆ กำลังจะหลับแต่ทันใดนั้นเรากับเพื่อนก็ต้องรีบซ่อนตัว และแกล้งหลับทันที เมื่อเห็นว่ามีครูเวรท่านหนึ่งกำลังเดินเข้ามาตรวจ..

          เรากับเพื่อนต่างแกล้งหลับตาเพื่อให้ครูเวรเห็นว่านอนหลับกันแล้ว และรอฟังเสียงปิดประตูอย่างใจจดใจจ่อ ซึ่งเสียงปิดประตูก็แสดงว่าครูเวรได้ออกไปแล้ว.. แต่จนแล้ว จนเล่า เราก็ไม่ได้ยินเสียงปิดประตูดังออกมาซะที.. วินาทีนั้นเรากับเพื่อน จึงลืมตาขึ้นมาเพื่อดูว่าครูเวรท่านอยู่ตรงไหน ทำไมไม่ออกไปซะที..แต่สิ่งที่ได้พบเห็นคือ..

          เราและเพื่อนเห็นครูเวรท่านนั้น ยืนนิ่งอยู่ที่กลางระเบียง และกำลังจ้องมองมาที่พวกเราอยู่เรากับเพื่อนตกใจมากๆ จึงรีบหลับตาลงอีกครั้ง..และค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมาอีกครั้งเพื่อแน่ใจว่า ครูเวร เขามองมาที่เราจริงหรือไม่.. ซึ่งภาพที่เห็นคือ ครูเวรหายไปแล้ว..

          แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากหอนอนชั้น 5 [ซึ่งเป็นชั้นนอนของพี่ ม.5]เมื่อทุกคนได้ยินเสียงร้องดังขึ้น ต่างตกใจลุกขึ้นจากเตียงกับเกือบหมดแล้วสิ่งต่อมาที่เด็ก ม.3 ทั้งระดับได้เห็นนั้นก็คือ มีร่างคนแต่งชุดสีขาวเหมือนกับครูเวรท่านนั้นร่วงตกลงมาจากชั้นบน

          วินาทีนั้นทุกคนต่างไม่กล้าจะขยับตัว.. ทุกคนตะลึงและหวาดผวากับภาพที่ได้เห็น จากนั้นไม่นานครูเวรหลายๆท่านก็เข้ามาในห้องแล้วรีบจับพวกเรานอนอีกครั้งโดยกำชับว่าให้หลับตา และห้ามพูดคุยกันเด็ดขาด และไม่มีการชี้แจงในเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น..

          เราและเพื่อนๆ หลายคนเก็บความสงสัยไว้จนรุ่งเช้า และได้ไปซักถามจาก รุ่นพี่ ม.5 คนหนึ่งซึ่งเป็นต้นตอของเสียงกรี๊ดโดยรุ่นพี่คนนี้ได้เล่าให้ฟังว่า.. ขณะที่กำลังนอนฟัง Mp3 อยู่.. เธอได้มองออกไปที่หน้าต่าง และก็ได้พบเห็นครูเวรท่านหนึ่ง กำลังยืนอยู่ที่นั่น.. และทันใดนั้นร่างของครูเวรท่านนั้นก็หันมาจ้อง พร้อมกับลอยพุ่งมาที่ตัวรุ่นพี่ ม.5 อย่างรวดเร็ว..

          ขณะนั้นเธอเล่าว่าเธอตกใจมากๆ และหลุดกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงก่อนที่ร่างครูเวรท่านนั้นจะลอยผ่านหัวไป แล้วพุ่งทะลุออกนอกประตูกระจก ก่อนร่วงลงไปด้านล่าง..วินาทีนั้นเพื่อนๆ ต่างตื่นขึ้นมา และมาซักถามว่าเธอกรี๊ดทำไม.. ไม่นานครูเวรที่คุมชั้น 5 ก็เข้ามาพร้อมกำชับบอกให้นอนอย่าตกใจ..

          รุ่นพี่ ม.5 ได้เล่าให้ฟังอีกว่า.. ระหว่างที่นอนเธอคลุงโปง เธอนอนไม่หลับ และก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา.. จนกระทั่งนึกขึ้นได้ว่า ตอนที่ตัวเองเรียนอยู่ชั้น ม.3 ก็เคยเจอเรื่องราวแบบนี้ในวันเลี้ยงส่งเหมือนกัน.. เป็นเหตุการณ์ที่มีครูเวรร่วงหล่นมาจากชั้น 5 ซึ่งจากนั้นเรากับเพื่อนก็ได้ไปถามรุ่นพี่ๆ แต่ละรุ่น ซึ่งพอได้รู้ก็ถึงกับช็อค เพราะ ม.3 ทุกรุ่นจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ แบบเดียวกันตลอดทุกปี..

มาถึงเรื่องที่ 2 กันค่ะ

วัน ก่อนผมไปที่ห้างฯเอาของลงและเข้าไปเช็คสต๊อกเหมือนทุกครั้ง...หลังจากทำธุระ ส่วนตัวเรียบร้อย เช็คของ ลงรหัสสินค้าแม้กระทั่งบาร์โค้ดเสร็จครบทุกอย่างแล้ว ผมก็ออกมาข้างนอก เตรียมตัวจะกลับไปที่โรงงาน แต่เผอิญช่วงที่ออกมา ผมเจอนายตี๋ หัวหน้า รปภ. ประจำห้างเข้าซะก่อน

“อ้าวคุณมด จะกลับแล้วรึครับ?”นาย ตี๋ทักทายผม พลางเชื้อเชิญให้เข้ามานั่งเล่นนั่งคุยกันก่อน ผมเห็นว่าท่าจะดีเพราะวันนี้ผมก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรประกอบกับงานในส่วนรับผิด ชอบก็แล้วเสร็จทุกอย่างดังนั้น ผมเลยทำตามคำชักชวนของนายตี๋ เข้ามานั่งเล่นนั่งคุยกับเค้า“ไง ออกเวรแล้วเรอะ เป็นไงบ้างล่ะ...?”ผมถามไป แต่ดูหน้านายตี๋ ไม่ค่อยดีเลย ผมเลยลองเลียบๆ เคียงๆ ไถ่ถามดู“...แล้วนี่เป็นอะไรไปล่ะตี๋...สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนี่ ไม่สบายเรอะ...?”

นาย ตี๋ส่ายหน้า บอกว่าไม่ใช่ไม่สบาย เพียงแต่ว่าเมื่อคืนนี้ เค้ากับลูกน้องสองสามคนเจอเรื่องที่ไม่ค่อยจจะสู้ดีนัก จะว่ามันเป็นความซวยก็คงได้“เรื่องอะไรเรอะ?” ผมสงสัยทันที นายตี๋บอกว่า“...ก็เมื่อคืนนี้น่ะซิครับ ผมเดินยามอยู่ ช่วงๆ กลางดึกก็ได้ยินเสียงประหลาดๆ ก็เลยตามลูกน้องสองคนออกมาดูด้วยกัน...ส่วนคนอื่นๆ ก็คุมแถวๆ นี้ไว้เราเดินตามกันไปดูว่าเสียงที่ว่ามันเป็นเสียงอะไร”“แล้วเสียงมันดัง ยังไงล่ะ?” ผมถามต่อ“อืมม์ จะว่าไป เสียงมันเหมือนเสียงน้ำเดือด หรือเสียงหวีดๆ แหลมๆ ดังยาวๆ นานๆ น่ะแหละครับ ผมสงสัยมาก กลัวว่าแก๊สที่ร้านค้าแถวๆ นี้มันจะรั่วรึยังไง...แบบนี้ทิ้งไว้ไม่ได้ ก็เลยตามลูกน้อง สองสามคนไปดูด้วยกัน"ตอนเดินไปหลังห้าง ผมเห็นพวกนายหนุ่ม เดินยามอยู่ข้างใน ผมก็วอ.ไปถามว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย เค้าก็ว่าไม่มีแต่ตอนที่ผมวอ.เสียงหวีดที่ว่ามันยังดังอยู่เลยนะเราเดินกัน ไปหลังห้าง...แต่ยังไม่ทันไปถึงเลย...“พวกเราก็ดันไปเจอต้นตอเสียงหวีดที่ ว่า เข้าเสียก่อน...”“แล้วมันเสียงอะไรล่ะ อาตี๋...?”

คำ ถามนี้เป็นเสียงของคุณลุงแก่ๆ ที่เปิดร้านขายขนมเล็กๆ อยู่ข้างๆ ห้างที่พวกเรามานั่งคุยในร้านแกนี่แหละ ร้านแกเช่าพื้นที่ในห้างมาทำการค้า...แกเป็นคนต่างจังหวัด และออกจะสนิทสนมกับพนักงานห้างหรือพวกยามและรปภ.เป็นที่สุด“...นี่แหละ ลุง ผมกำลังจะเล่าอยู่นี่แหละ...ไอ้เสียงที่ว่านั้น มันเป็นเสียง...เปรต...เสียงเปรต คุณมด...ผมกับเด็กๆ ตกใจแทบช๊อกเลย มันยืนสูงเด่นตระหง่าน เห็นเป็นเงาดำมืดสูงปรี๊ดอยู่หลังห้างนี่เอง...แล้วไอ้เสียงหวีดดังๆ ยาวๆ ก็ดังมาจากตัวมันนี่แหละ ผมกับลูกน้องแข้งขาสั่นไปหมดไม่เคยเจออะไรที่น่ากลัวแบบนี้เลย...อู๊ย พูดแล้วขนยังลุกอยู่เลยดูซิลุง”แกว่าแล้วก็เอามือลูบแขนอยู่ไปมา...ท่าทางแก ยังกลัวไม่หายเหมือนกัน“ฮื้อ โดนแบบนี้ ยังไงไปทำบุญซะนะ อาตี๋ เพราะที่เค้ามาปรากฏร่างให้เห็น่ะท่าทางเค้าจะมาขอส่วนบุญอาตี๋รับได้เค้าก็ เลยมาให้เห็นนั่นแหละ...ยังไงๆ ตามลูกน้องที่เห็นด้วยกัน ไปทำบุญให้ซะ...รู้มั้ย?”นายตี๋รับคำ ในขณะที่ผมสั่งกาแฟเย็นจากคุณลุง มาทานไปแล้วนั่งคุยไปพร้อมๆ กับนายตี๋และคุณลุง เราคุยกันสารพัดเรื่อง สุดท้ายคุณลุงแกก็พูดขึ้นมาว่า...

อ่านต่อได้ที่ http://www.petsang.com/เรื่องเล่า..ชวนขนหัวลุก/มาไม่ถึงร้าน/มาไม่ถึงร้าน1.html คั่บ