คนเรา..

อย่าพยายามกักเก็บน้ำตา
ถ้ารู้ว่ามันเกินจะกั้นไว้ได้
ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่เคยร้องไห้
แม้กระทั้ง วันแรกที่ลืมตาดูโลก
ก็ต่างร้องไห้ด้วยกันทั้งนั้น...จริงม่ะ?

เมื่อมี...

น้ำตา...นั่นไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ
แต่ บางทีอะไรที่มันมากเกินไป เกินกว่าที่จะรับไว้
ก็จำเป็นที่ต้องระบายออกมาบ้าง

ดีใจมาก...เสียใจมาก...ตื้นตันมาก

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เราเสียน้ำตาได้ทั้งนั้น
เพียงแต่อย่าฝืนตัวเอง ต้องยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
อย่าปิดกั้นความอ่อนแอ....ของตัวเอง

ถ้าอยากร้องไห้...ก็ร้อง ซะให้หายอึดอัดร้องไห้ ไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย

เรากล้าที่จะร้องไห้ คือ คนที่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็น..

เพราะ คนที่เสียใจแล้วไม่ร้องไห้ ไม่ระบายออกมา

นานๆ ไปอาจจะทำให้มีความเศร้าอยู่ลึกๆ
แล้วเลือกที่จะระบายออกมาเลยไม่ดีกว่าหรือ

อย่าพยายาม อดกลั้น ที่จะร้องไห้

ปล่อยให้น้ำตามันไหลออก จนกว่าจะสบายใจ
และ เมื่อน้ำตาเหือดแห้งไป
เราจะได้ความเข้มแข็งกลับมาให้ตัวเรา..