สวัสดีครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจากตำหนักบรรเทาทิพย์ เหตุเกิดประมาณกลางเดินมีนาคม 2555
มีผู้หญิงชื่อ สำอางค์ อายุ27ปีเข้ามาหาปู่ที่ตำหนัก ปู่ท่านก็ถามสำอางค์ว่าเป็นมาอย่างไรถึงได้มาที่นี่ สำอางค์ก็ตอบมาว่า หนูไม่ได้เดือดร้อนอะไรแต่เรื่องที่สงสัยมากอยู่เรื่องหนึ่ง แล้วสำอางค์ก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อประมาณ 1ปีที่ผ่านมาเธอเจอกับผี ตนหนึ่ง และเห็นอยู่เป็นประจำโดยเฉพาะเวลาเธออยู่คนเดียว ครั้งแรกที่เจอคือเธอกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องตอนกลางวัน จำได้ดีว่าเป็นบ่ายๆของวันอาทิตย์ ห้องที่เธออยู่เป็นอพาตเมนต์ เธอเองเพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่นาน ก็พอมีเพื่อนข้างห้องบ้าง วันนั้นกำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้อง 2-3 ครั้ง เธอก็นึกในใจว่า คงเป็นเพื่อนๆข้างห้องมาชวนไปซื้อกับข้าวที่ตลาดเหมือนอย่างเคย แต่เพราะความง่วงเธอจึงไม่ลุกไปเปิดประตูแล้วก็พยายามข่มตาหลับต่อ เมื่อกำลังเคลิ้มๆจะหลับ กลับได้ยินเสียงเหมือนมีใครมาขยับข้าวของภายในห้อง พอเธอลืมตาขึ้นมาก็เห็น ผู้หญิงผมยาวนั่งหันหลังให้เธอ กำลังจัดเสื้อผ้าในตู้อยู่ สำอางค์ตกใจมากคิดว่าขโมยมาค้นของ จึงตะโกนไปว่า ใครน่ะ เข้ามาทำไม ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ากลับมายิ้มให้สำอางค์ แล้วหันกลับไปจัดเสื้อผ้าในตู้ต่อ สำอางค์มองไปที่ประตูก็ยังลงกลอนเหมือนเดิม แล้วผู้หญิงคนนี้เข้ามาได้อย่างไร เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอีกที ด้วยความที่ในห้องไม่ได้เปิดไฟไว้ จึงเริ่มนึกได้แล้วว่า ต้องไม่ใช่คนแน่ๆ ในชีวิตไม่เคยเชื่อเรื่องแบบนี้เลย กลับเจอแบบจังๆ กลางวันแสกๆ เมื่อไม่รู้จะทำยังไงต่อ จึงพนมมือ แล้วสวดมนต์ ท่องนะโมตัสสะ เพราะคิดว่าผีมันคงกลัวแล้วจะได้หนีไป ที่ไหนได้เรื่องที่เธอไม่คิดไม่ฝันมันยิ่งไปกันใหญ่ เมื่อผีสาวตนนั้นเมื่อได้ยินเสียงสวดมนต์ แทนที่จะหายไป จากที่เคยหันหลังให้เธอ คราวนี้กลับมานั่งพับเพียบอยู่ข้างๆเตียงแล้วพนมมือ ท่องนะโมตัสสะไปพร้อมกับเธอ เห็๋นดังนั้นสำอางค์ก็ทำอะไรต่อไม่ถูก จึงเอามือปิดหน้า แล้วพูดว่า อย่ามาหลอกกันเลยเธอกลัวแล้ว เดี๋ยวจะทำบุญไปให้ ผีสาวตนนั้นพูดตอบกลับมาว่าไม่ต้องกลัวหรอก เรามาดี สักพัก ก็เหมือแต่ความเงียบ สำอางค์จึงเปิดตาดูในห้องอีกครั้ง ก็ไม่พบผีสาวตนนั้น
หลังจากวันนั้นเมื่อใดก็ตามที่เธออยู่คนเดียว จะพบเจอผีสาวตนนั้นอยู่เสมอ บางครั้งก็มาเป็นเวลานาน บางครั้งก็มาแปปเดียวก็ไป แต่ทุกครั้งผีตนนั้นจะมาจัดเก็บข้าวของหรือเสื้อผ้าให้เธออยู่เสมอ จนสำอางค์เองก็ชินและไม่รู้สึกกลัวแล้วเพราะคิดว่าเขาคงมาดีจริงๆ
เล่ามาถึงตรงนี้เธอก็ถามปู่เฮง บรรเทาทิพย์ว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่เป็นผีที่อยู่ที่ห้องนั้นหรือปล่าว แล้วผีไม่กลัว บทสวดมนต์หรอทำไมถึงสวดตามเธอได้ ทำไมต้องมาให้เห็นแค่เวลาเธออยู่คนเดียว เล่าให้ใครฟังก็ไม่เชื่อ
ปู่เฮงตอบไปว่า วิญญาณที่เห็นนั้นเป็นวิญญาณของ ข้าทาสบริวารตั้งแต่เมื่อชาติปางก่อน เขามารับใช้ตามที่เขาได้อธิษฐานไว้ก่อนจะตาย เรื่องที่เขาสวดมนต์ตามสำอางค์นั้นเพราะเขาเป็นสัมพเวสี เป็นวิญญาณที่ไปเกิดเมื่อถึงเวลาการสวดมนต์นั้นเป็นการสะสมบุญอย่างหนึ่ง สำอางค์ก็ควรทำบุญให้เขาด้วยเขาจะได้ไปเกิดเสียที แล้วสำอางค์ก็ลาปู่กลับบ้านไป