นัก โทษชายในเรือนจำแห่งหนึ่ง เขาเป็นชายร่างยักษ์ ทั้งผมทั้งหนวดเคราดกหนา และมีรอยสักที่แขน รอยแผลเป็นบนใบหน้าบ่งบอกว่าเขาผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือดมาโชกโชน เขาดูน่ากลัว เขาเล่าให้ฟังว่า มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อน มันทำให้เขาตกใจสุดๆ เขาเริ่มเล่าเรื่องโดยสำเนียงของเขาเป็นสำเนียงไอร์แลนด์เหนือ เขาเล่าภูมิหลังเขาว่า เขาเติบโตมาในย่านดุเดือดอันตรายในเมืองเบลฟาสต์ โดนแทงครั้งแรกตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดขวบ นักเรียนรุ่นพี่ที่เป็นอันธพาลในโรงเรียนไถเงินค่าอาหารกลางวันของเขา เขาไม่ให้ เด็กชายที่แก่กว่าคนนั้น จึงดึงมีดเล่มยาวออกมา และขู่เอาเงินจากเขาอีกครั้ง เขาคิดว่าอันธพาลคนนั้นแกล้งขู่เขาเล่นๆ จึงปฏิเสธอีกครั้ง คราวนี้เจ้าอันธพาลนั้นไม่ถามเขาเป็นครั้งที่สามแล้ว มันเสียบมีดเข้าที่แขนเด็กน้อยวัยเจ็ดขวบนี้ ดึงมีดออก แล้วก็เดินจากไปเฉยๆ

  เขา เล่าด้วยความตกใจสุดขีด เขาวิ่งออกจากสนามของโรงเรียนกลับไปบ้านพ่อของเขาที่อยู่ใกล้ๆ เลือดไหลอาบแขนพ่อที่กำลังตกงานอยู่ดูบาดแผลของเขาแวบหนึ่ง แล้วดึงลูกชายเข้าไปในครัว แต่ไม่ใช่เพื่อจะทำแผล พ่อเปิดลิ้นชัก หยิบมีดทำครัวเล่มใหญ่ออกมาส่งให้ลูกชาย แล้วสั่งให้เขากลับไปที่โรงเรียน ไปแทงเจ้าเด็กคนนั้นคืน นั่นเป็นวิธีที่เขาได้รับการเลี้ยงดูมา ถ้าเขาไม่ได้โตขึ้นแข็งแรง และร่างใหญ่เช่นนี้ เขาคงตายไปนานแล้ว

  เรือน จำนี้ เป็นเรือนจำฟาร์มเพาะปลูกสำหรับนักโทษที่ถูกจำคุกระยะสั้น หรือนักโทษที่โดนจองจำเป็นเวลานานแต่ใกล้กำหนดจะได้รับการปล่อยตัว พวกเขาจะได้เตรียมรับชีวิตนอกคุก บ้างก็ได้เรียนรู้เรื่องการค้าในอุตสาหกรรมการเพาะปลูก ยิ่งไปกว่านั้น ผลผลิตจากเรือนจำนี้ ถูกจัดส่งไปยังเรืองจำต่างๆ รอบเมืองเพิร์ธ เพราะเป็นอาหารที่ไม่แพง เนื่องจากต้นทุนต่ำ ฟาร์มในออสเตรเลียมักเลี้ยงวัว แกะ และหมู นอกเหนือจากการปลูกข้าวสาลีและผัก เรือนจำเพาะปลูกแห่งนี้ก็เช่นเดียวกัน ที่ไม่เหมือนฟาร์มอื่นๆ ก็คือเรือนจำเพาะปลูกนี้มีโรงฆ่าสัตว์ของตนเองอยู่ในบริเวณเรือนจำด้วย

  นัก โทษทุกๆ คนมีงานทำในเรืองจำเพาะปลูกนี้ งานที่ชาวคุกอยากทำมากที่สุดก็คืองานในโรงฆ่าสัตว์นี่แหละ งานเหล่านี้เป็นที่นิยมของบรรดานักโทษคดีอุกฉกรรจ์เป็นพิเศษ และหน้าที่สุดฮิตจนคนคุกจะต้องสู้กันเพื่อจะได้ทำก็คือหน้าที่นักฆ่านั่นเอง นักโทษชายชาวไอริชร่างยักษ์ท่าทางน่ากลัวคนนั้นเป็นนักฆ่า

  โรง ฆ่าสัตว์นั้น มีราวสแตนเลสที่แข็งแรงเป็นพิเศษ เปิดกว้างตรงทางเข้า และแคบลงจนเหลือช่องทางเดียวในบริเวณอาคาร กว้างพอแค่สัตว์จะเดินผ่านเข้าไปทีละตัวเท่านั้น ถัดจากช่องทางแคบๆ นั้นเป็นแท่นที่ยกขึ้นมา ซึ่งเขาจะยืนถือปืนไฟฟ้าคอยอยู่ วัว หมู หรือแกะจะถูกหมาและคนช่วยกันต้อนเข้ากรวยสแตนเลสนั้น สัตว์เหล่านั้นจะต้องกรีดร้องเสมอ เสียงแตกต่างกันไปแล้วแต่ชนิดของสัตว์ และทุกตัวพยายามตะเกียกตะกายจะหนี มันคงได้กลิ่นความตาย ได้ยินเสียงความตาย และรู้สึกได้ถึงความตาย เมื่อสัตว์แต่ละตัวเข้าใกล้แท่นที่เขายืนอยู่ มันจะดิ้นรนกระเสือกกระสน และร้องโหยหวนสุดเสียง แม้ว่าปืนของเขาจะสามารถล้มวัวตัวผู้ตัวใหญ่ยักษ์ได้โดยการจี้ด้วยไฟฟ้าแรง สูงเพียงครั้งเดียว แต่สัตว์มันไม่อยู่นิ่งให้เขาเล็งได้ตรงเป้าเลยสักครั้ง ดังนั้นเขาจึงต้องยิงครั้งแรกให้มันหมดสติ และครั้งต่อไปเพื่อฆ่า สัตว์ตัวแล้วตัวเล่า วันแล้ววันเล่า

  จน กระทั่งไม่กี่วันก่อนหน้านี้ วันนั้นเรือนจำรอบๆ เมืองเพิร์ธ ต้องการเนื้อวัว พวกเขาจึงกำลังล้มวัวอยู่ ยิงครั้งแรกให้มันหมดสติ ยิงครั้งต่อไปให้มันตาย เขากำลังทำหน้าที่ฆ่าอยู่ตามปกติ เมื่อวัวตัวหนึ่งเข้ามาถึงในรูปแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เจ้าวัวตัวนี้สงบเงียบ ไม่มีแม้กระทั่งเสียงครวญคราง หัวของมันก้มลงต่ำขณะที่มันกำลังเดินช้าๆ อย่างมาดมั่น ราวกับสมัครใจเข้าสู่แท่นประหาร มันไม่ได้ดิ้นรน กระเสือกกระสน หรือพยายามที่จะหนี

  เมื่อ เข้าที่แล้ว เจ้าวัวตัวนั้นก็ยกหัวขึ้น จ้องมองเพชฌฆาตของมัน มันสงบนิ่งสุดๆ ชายชาวไอริชไม่เคยเห็นอะไรที่แม้แต่จะใกล้เคียงอาการเช่นนี้มาก่อนเลย เขารู้สึกสับสนจนชาไปหมด เขาไม่สามารถยกปืนขึ้น หรือแม้แต่ถอนสายตาจากสายตาของเจ้าวัวตัวนั้น วัวตัวนั้นจ้องมองลึกเข้าไปถึงใจของเขาเลยทีเดียว

  เขา หลุดเข้าสู่ช่องว่างแห่งกาลเวลา ซึ่งไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นเวลานานเท่าใดแต่ขณะที่เจ้าวัวตรึงเขาไว้ด้วย การประสานสายตา เขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่สั่นสะเทือนเขามากยิ่งขึ้น วัวมีตาที่โตมาก ที่ตาข้างซ้ายของเจ้าวัวนั้น เหนือหนังตาล่างเริ่มจะมีน้ำคลออยู่ จำนวนของน้ำเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดที่หนังตาจะรองรับไหว มันจึงค่อยๆไหลรินลงสู่แก้ม เป็นสายน้ำตาพร่างพราว ประตูหัวใจที่ถูกปิดมาช้านานของเขาคอยๆเปิดออก ขณะที่เขามองอย่างไม่เชื่อนัก ที่หนังตาล่างขวาของเจ้าวัวตัวนั้น เขาเห็นน้ำคลอๆอยู่ และค่อยๆเอ่อขึ้นๆ จนหนังตารับไม่ไหว สายน้ำที่สองจึงไหลรินลงอาบใบหน้าของวัว ทำให้ชายผู้นั้นสติแตกไปเลย

  วัวตัวนั้นกำลังร้องไห้

  เขาโยนปืนทิ้ง สบถสาบานสุดฤทธิ์สุดเดชกับเจ้าหน้าที่เรืองจำว่า พวกเขาจะฆ่าจะแกง หรือทำอะไรเขาได้ทั้งนั้น “แต่วัวตัวนี้ต้องไม่ตาย”

  ปัจจุบันนักโทษชายคนนี้ทานมังสวิรัติแล้ว

  วัวที่ร้องไห้ตัวนั้น ได้สอนชายที่ดุร้ายมากที่สุดคนหนึ่ง ให้เข้าใจความหมายของคำว่า “care”