กว่าจักรวรรดิมองโกลจะสงบอีกครั้งคือยุคของข่านสูงสุดรุ่นที่ 5 คือ คูบิไล หรือกุบไลข่าน หลานของเจงกิสข่าน เมื่อปราบพี่น้องร่วมสายเลือดเรียบร้อยแล้วกุบไลข่านก็รุกรานแผ่นดินจีนต่อไปจนผนวกแผ่นดินจีนทั้งหมดแล้วสถาปนาตัวเองเป็นปฐมกษัตริย์ราชวงศ์หยวนการขยายอาณาเขตของจักรวรรดิมองโกลจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่เนื่องจากกุบไขข่านอยู่แต่ในแผ่นดินจีนมาตลอดชีวิตจึงแสดงตัวเป็นคนจีนจ๋าถึงขั้นย้ายเมืองหลวงคือ คาราคอรัม มาปักกิ่งทำให้ข่านท่านอื่นๆรับไม่ได้ การขยายดินแดนด้านตะวันตกจึงเกิดชะงัก และเรื้อรังไปด้วยสงครามกลางเมือง

แต่ด้านตะวันออกยังขยายต่อไปได้คือ

  
(รูป คูบิไล หรือ กุบไลข่าน)  

 

บุกเวียตนาม

มองโกลส่งทูตมาอาณาจักรอันนัม(เวียตนามโบราณ)พร้อมสั่งกษัตริย์เวียตนามให้เดินทางมาเข้าเฝ้ากษัตริย์เวียตนามกริ้วมากจนสั่งตัดหัวฑูตมองโกลทั้งหมด!! สงครามจึงเริ่มขึ้น...  ปกติทหารมองโกลอยู่แต่ที่หนาวเย็นตลอดแม้กระทั่งเวลาควบม้าออกจากเต๊นต้องเอาเนยมาทาตัวก่อน เพื่อกันผิวแตกแต่เมื่อกองทัพมองโกลบุกเข้าอันนัม โดยต้องเจอกับอากาศร้อนแล้ง และโรคระบาดทำให้ ทหารเจ็บป่วยเป็นอันมากและการซุ่มโจมตีแบบกองโจร และวางกับดักตลอดเวลา ทำให้ทหารมองโกลเสียหายอย่างหนักจนต้องถอนทัพหลังพยายามอยู่ 2ครั้ง แต่ท้ายสุดกษัตริย์อันนัมเลือกถวาย บรรณาการเพื่อป้องกันไม่ให้ กองทัพมองโกล กรีฑาทัพมาบุกซ้ำ และกุบไลข่านก็พอใจและไม่มีการเดินทัพเข้ารุกรานเวียตนามอีก

 
(รูป การเดินทัพเข้าเวียตนาม ของมองโกล)  

 

บุกพม่า

 กุบไลข่าน ส่งทูตไปบอกกษัตริย์ของพุกาม(พม่าโบราณ)ชื่อนราธิปัต ให้ยอมสวามิภักดิ์แต่กษัตริย์พม่าซึ่งเพิ่งปราบปรามชนกลุ่มน้อยในประเทศสำเร็จได้หลงตัวเองว่าตัวเองคือกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ด้วยความอวดดี กษัตริย์พุกามจึงสั่ง ตัดหัวทูตมองโกลทั้งหมด มองโกลต้องส่งแม่ทัพชื่อ ซายิด อัล จัล ผู้ปกครองมณฑลยูนานส่งทัพเข้าปราบกองทัพพม่าใช้ช้างศึกเป็นกำลังหลักกว่า 3,000 เชือก ซึ่งถ้าเทียบแล้ว กองทัพมองโกลเสียเปรียบ3:1 ตอนแรกม้าของมองโกลหวาดกลัวช้างของพม่าพวกมองโกลจึงลงจากม้าแล้วล่อช้างของพม่าให้แตกกระจายแล้วระดมยิงด้วยธนูเมื่อควาญช้างเสียชีวิต ช้างจึงคลุ้มคลั่งไร้ทิศทาง พวกมองโกลจึงชนะโดยง่ายพวกมองโกลบุกต่อไปถึงแม่น้ำอิรวดี แล้วประกาศให้พม่าเป็นมณฑลหนึ่งของจักรวรรดิมองโกลส่วนกษัตริย์พุกาม ได้หนีไปซ่อนตัวแล้วถูกน้องชายตัวเองวางยาพิษภายหลัง..

  

 

บุกญี่ปุ่น

 หลังพิชิตเกาหลีได้มีความพยายามบุกญี่ปุ่น 2ครั้งโดย มองโกลใช้คนคุมเรือและกะลาสีเป็นคนเกาหลี

ในการบุกครั้งแรก ทหารมองโกลสามารถ ยึดเกาะ โคโมตะ กับเกาะไอคิได้

โดยกองทัพพันธมิตรโชกุนที่หยุดการห่ำหั่นกันเองเพื่อมาปกป้องแผ่นดินญี่ปุ่นต่างตกตะลึงกับรูปแบบที่สุดพิสดารของทัพม้ามองโกล

จนทหารมองโกลสามารถยึดหัวหาดแผ่นดินใหญ่ได้ที่ หาด ฮากาตะ

กองทัพซามูไรที่มาตั้งขบวนรอต่างถูกทำลายแตกพ่ายในเวลาสั้นๆ แต่แล้ว... อยู่ๆเมฆฝนตั้งตั้งเค้า

กะลาสีเกาหลีบอกว่าต้องรีบนำเรือ ออกทะเลไม่งั้นเรือจะถูกซัดแตกในอ่าวนี้ทั้งหมด

แม้จะไม่เต็มใจแต่ทหารมองโกลจำต้องถอย ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก

พวกซามูไรจึงนำกำลังที่เหลือตีท้ายขบวนทหารมองโกลอย่างเมามัน

แล้วพายุไต้ฝุ่นก็มาถึงเรือหลายลำได้อับปางในอ่าวเกือบหมดจนทหารมองโกลจำต้องถอยกลับเพราะกำลังรบเหลือน้อย

  

 ในการบุกครั้งที่ 2 ทหารมองโกลไม่ทันได้ยกพลขึ้นบกแต่ถูกพายุไต้ฝุ่นกระหน่ำจนเรือแตกกลางทาง

หลังจากครั้งนี้ มองโกลก็ไม่คิดบุกญี่ปุ่นอีกเลย

(เป็นเรื่องน่าสังเกตว่า ทำไมกะลาสีชาวเกาหลีจึงนำทหารมองโกลออกไปแต่ช่วงมรสุม?

บางทีพวกกะลาสีเกาหลีพวกนี้อาจเกลียดมองโกลมากถึงขั้นขอแค่ลากทหารมองโกลไปตายได้ถึงตัวเองจะตายด้วยก็ไม่เสียดาย?)

 

(รูป เส้นทางการล่าถอยของมองโกล หลังการบุกครั้งแรก) 

. สยาม

 ในสมัยโอโตไกอาณาจักรน่านเจ้า(ไทยโบราณ)ถูกมองโกลบุกจนหายไปจากแผนที่โลก

คนไทยจำต้องหนีลงใต้และยึดอาณาจักรเขมรไว้ได้

เมื่อทูตของมองโกลมาถึงสยาม พ่อขุนรามคำแหงจึงส่งบรรณาการยอมสวามิภักดิ์แต่โดยดี

 

ในช่วงบั้นปลายของ กุบไลข่านเนื่องจากมองโกลมองพวกคนจีนเป็นแค่คนชั้นต่ำ

แต่กุบไลข่านกลับรับวัฒนธรรมจีนทุกอย่างเต็มที่ และยอมเปลี่ยนวิถีชีวิตดั้งเดิมที่อยู่บนท้องทุ่งย้ายเข้ามาอยู่เมืองคือ ปักกิ่ง

พยายามเอาลัทธิขงจื้อมาใช้ทำให้ชาวมองโกลต่อต้านอย่างหนัก

ในบั้นปลายกุบไขข่านต้องรบกับกบฏมองโกลด้วยกันเองไม่หยุดหย่อน

เมื่อสิ้นสมัยกุบไขข่าน จักรวรรดิมองโกลจึงค่อยๆแตกสลายไปในที่สุด

 
  (รูป กุบไลข่านเมื่อวาดลายเส้นแบบจีน)  
 

 

โดยจีนประกาศเอกราชจากมองโกลหลังถูกยึดทั้งประเทศมา90 ปี

กองทัพราชวงศ์หมิงล้างแค้นด้วยการบุกไปเผาเมืองคาราคอรัม

ทำให้เมืองหลวงจักรวรรดิที่ยิ่งใหญที่สุดในโลกหายไปนับจากบัดนั้น

 
 (รูป จูหยวนจาง ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์หมิง ผู้ปลดปล่อยจีนจากการปกครองของมองโกล แต่ราชวงศ์หมิงกลับปกครองจีนได้โหดเ***้ยมยิ่งกว่ามองโกลซะอีก) 

 

ส่วนรัฐมองโกลอื่นๆก็ดูจะเลิกช่วยเหลือซึ่งกันละกันแถมยังจะหาเรื่องรบกันเรื่อยๆซะอีก

พวกที่อยู่ในตะวันออกกลางก็หันไปรับอิสลามหมดในบรรดาลูกหลานของเจงกิสข่านที่หันไปรับอิสลาม

ที่เก่งกว่าคนอื่นคือ ตีมูร์ซึ่งพิชิตอินเดียทั้งประเทศได้ใน ศตที่ 14 และปกครองต่อเนื่องถึงศตที่ 18

 

(รูป ตีมูร์โหลนของเจงกิสข่าน ผู้พิชิตอินเดีย)  

 

ส่วนที่รัสเซีย อเล็กซานเดอร์ เนฟสกี้ก็ประกาศเอกราชจากมองโกลได้หลังถูกปกครองอยู่ 300 ปี

พวกมองโกลที่เคยยึดครองยุโรปก็มีหันไปนับถืออิสลามปัจจุบันก็ลงหลักปักฐานอยู่รัฐเซียตอนใต้คือรัฐตาร์ตาร์สถาน

แต่ตามหลักฐานที่พบจาก DNA พบว่าลูกหลานที่หลงเหลือส่วนใหญ่ของเจงกิสข่านอยู่ในเอเชียกลาง

โดยเฉพาะคาซัคสถาน ส่วนที่นับถือคริสต์ก็กลืนกลายเป็นฝรั่งรัสเซียไป

  
 (รูป อเล็กซานเดอร์ เนฟสกี้ ผู้ปลดปล่อยรัสเซีย)