คุณ 7thmonth_girl เปิดเผยถึงเรื่องราวการถูกยิงน้ำกรดใส่ขาและใบหน้าอย่างไม่มีสาเหตุ ทิ้งร่องรอยความเจ็บปวดเอาไว้ให้เจ็บแค้นใจ ที่วันนี้เธอต้องเสียโฉมจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้จะไม่มากมายนัก แต่เชื่อได้ว่าคงไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นกับตัวเอง

ศุกร์ที่ 11 พฤษภาคม ตอนประมาณ 22.00 น. เราเดินข้ามถนนจากเซ็นทรัลเวิลด์ มาฝั่งบิ๊กซี เพื่อจะเดินไปรถไฟฟ้า ปกติจะไม่เดินฝั่งนี้ จะเดินฝั่งเซ็นทรัลเวิลด์

แต่ตอนนั้นห้างปิดแล้ว ค่อนข้างมืด เลยคิดว่ามาเดินฝั่งบิ๊กซี คนเยอะกว่าเดินมาคนเดียว (แยกกับเพื่อน ๆ ) ผ่านโรงแรมอโนมา ใกล้ถึงลานกว้าง ๆ (นารายณ์ภัณฑ์เก่า) ก็รู้สึกว่าโดนฉีดน้ำ (จากไหนก็ไม่รู้) ที่น่องขวา

ตอนนั้นคิดว่าโดนแกล้ง เลยไม่หันกลับไปดู ก็รีบ ๆ เดินต่อ ปรากฏว่าเริ่มรู้สึกแสบร้อน เหมือนเวลาโดนกรดแต้มสิว ก็รีบเดินเร็วขึ้นระหว่างนั้นก็ดูที่น่อง ก็เห็นว่าเป็นรอยถลอก

เราเลยแวะซื้อน้ำเปล่าที่รถขายผลไม้ข้างทาง เพื่อเอาน้ำมาล้าง คนขายผลไม้ก็ถามว่าเป็นอะไร เราก็บอกว่าไม่รู้โดนใครฉีดอะไรมา ล้างน้ำจนไม่แสบแล้วก็เดินต่อ ตัดสินใจว่าจะไปโรงพยาบาลตำรวจให้หมอตรวจ แล้วก็โทรบอกเพื่อนให้ไปเจอกันที่โรงพยาบาล

พอเดินไปจนถึงข้าง ๆ เกษร ใกล้ถึงหัวมุมแยกราชประสงค์ คราวนี้ก็โดนฉีดอีก คราวนี้ที่เจาะจงที่ใบหน้า!!!

สัญชาตญาณทำให้เราก้มหน้า หลับตา และโชคดีที่ใส่แว่น ตอนนั้นไม่เห็นอะไร จำได้ว่ายกกระเป๋าขึ้นมาปิดหน้าด้วย จำได้ราง ๆ ว่าน่าจะเป็นรถตุ๊ก ๆ เลี้ยวผ่าน ถ้าสังหรณ์ใจเป็นจริง คนฉีดก็น่าจะอยู่บนรถตุ๊ก ๆ นั่นแหละ

เราก็สะบัดหน้า เอาน้ำที่เหลือในขวดที่ซื้อมา ล้างหน้า พอดีกับไฟแดงตรงแยกราชประสงค์ เราเลยวิ่งข้ามถนนเข้าไปในศาลพระพรหมเอราวัณ วิ่งไปขอล้างหน้าจากเจ้าหน้าที่ที่ขายของบูชา บอกเขาว่าหนูโดนใครฉีดน้ำกรดใส่ไม่รู้ ขอล้างหน้าหน่อยค่ะ พี่ที่ศาลก็ดีมาก เปิดสายยางให้เราล้างหน้า ล้างขา

ล้างอยู่ประมาณ 10 นาที จนไม่ค่อยแสบ เราไม่กล้าเดินออกจากศาลพระพรหม กลัว เพราะไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เผอิญไฟแดงมีแท็กซี่ว่างเราก็เลยเปิดประตูวิ่งขึ้นไปบอกว่า ลุงคะพาไปโรงพยาบาลตำรวจหน่อย หนูโดนฉีดน้ำกรด ลุงก็ดีมาก ขับพาไปจอดที่หน้าห้องฉุกเฉิน ไม่เอาเงินด้วย

เราก็หยิบบัตรประจำตัวผู้ป่วยส่งให้เคาน์เตอร์ บอกพยาบาลว่าเราโดนฉีดกรด ยังแสบอยู่ พยาบาลก็ดีมาก รีบวัดความดันและส่งเราเข้าห้องฉุกเฉิน หมอกับพยาบาลก็มาดู

แต่ตอนนั้นยังไม่เห็นรอยแผลอะไร มีแต่รอยแดง ๆ แต่สักพักมัน ไหม้เร็วมาก เริ่มเป็นสีน้ำตาล เหมือนเวลาโดนแต้มสิว แต่ผื่นมันกว้างประมาณ 2 เซนติเมตร หมอมาตรวจแล้วก็บอกว่าน่าจะเป็นกรด แต่ไม่รู้ว่าเป็นกรดชนิดไหน น่าจะเจือจางแล้ว เพราะผิวหนังไหม้ ไม่ได้หลุดลอก ไม่ได้อักเสบ

มอให้พยาบาลล้างแผล พยาบาลใช้น้ำเกลือล้างแผลให้ และปลอบเราว่าไม่เป็นไร ให้ใจเย็น ๆ ตอนนั้นเพื่อนเราก็มาถึงแล้ว พยาบาลก็ล้างแผลอยู่นาน

หมอก็ถามเราว่ามันเข้าตาหรือเปล่า โชคดีที่สุดในชีวิต มันไม่เข้าตา เพราะเราใส่แว่น หมอก็รอดูอาการเกือบ ๆ 30 นาที ก็ให้เรากลับบ้าน สั่งยาทาซินอลให้กลับมาทาบาง ๆ และนัดให้เรามาพบหมอผิวหนังอีกครั้งในวันจันทร์

สำรวจดูมีแผลทั้งหมด 5 จุด ตรงหัวคิ้วซ้าย (เยอะสุด) ตรงจอนหูซ้าย คาง น่องขวา และเป็นจุด ๆ ที่คอ แต่แผลไม่กว้างมาก ตอนนั้นกลัวว่าแผลจะลุกลามไหม พรุ่งนี้ตื่นมาตาจะมองเห็นไหม พ่อแม่จะว่ายังไง คืนนั้นเพื่อนก็ขับรถไปส่งที่บ้าน ก็เล่าให้แม่กับน้องชายฟัง คืนนั้นนอนหลับไม่สนิท กลัวไปหมด โดยเฉพาะกลัวแผล

วันรุ่งขึ้นน้องชายกับแม่ก็พาไปแจ้งความที่ สน.ลุมพินี เราเป็นกรณีแรกที่มาแจ้งความ ผกก.บอกว่ายังไม่เคยมีคดีในพื้นที่นี้ สันนิษฐานว่าน่าจะตั้งใจทำร้ายร่างกาย เพราะลงมือ 2 ครั้งแต่เราก็ไม่มีศัตรูที่ไหน ก็เลยลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐาน

อยากจะเตือนทุก ๆ คน ไม่ใช่ว่าสถานที่พลุกพล่านแล้วจะไม่อันตราย ทุกที่อันตรายหมด ขนาดกลางเมืองหลวงยังเกิดเหตุการณ์นี้กับเราผู้หญิงพกน้ำเปล่าติดตัวไว้ก็ เป็นเรื่องดี เกิดไรขึ้นจะได้มีน้ำล้างทัน ของแบบนี้ผิดตัวหรือเปล่าเราไม่รู้

ส่วนแผล ถ้าใครเจอแบบเรา ให้รีบล้างแผลแบบเร่งด่วน ล้างน้ำเยอะ ๆ แล้วไปหาหมอเร็วที่สุด เมื่อล้างแผลแล้ว อย่าออกแดด ระวังติดเชื้อ และคอยสังเกตแผลตลอด ห้ามใช้มือแคะแกะเกาถูลูบคลำ

สังเกตสีของแผลและจดบันทึกไว้ปรึกษาแพทย์ ส่วนคุณผู้หญิงคะ ถ้าคุณเจอเหตุการณ์แบบเรา ให้มีสติ อย่าเพิ่งร้องไห้ อย่าเพิ่งโวยวาย คิดหาทางไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด