เจ้าหน้าที่ตรวจสอบของกลางยึดได้จากการค้นคุกที่จังหวัดนครศรีธรรมราช

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก ครอบครัวข่าว 3

           ผู้ คุมเรือนจำนครศรีธรรมราช แฉ สังคมในเรือนจำเน่าเฟะ ตัดพ้อถูกนักโทษข่มขู่ ดักทำร้ายครอบครัว ยิงถล่มบ้าน หากเข้มงวดกวดขันเกินไป เผยทุกวันนี้เหมือนเป็นทาสของนักโทษ วอนคนอื่นเห็นใจบ้าง

           จากกรณีที่เจ้าหน้าที่ตำรวจ จ.นครศรีธรรมราช และชุดปฏิบัติการพิเศษกรมราชฑัณฑ์ หรือหน่วยคอมมานโด รวม 200 นาย นำกำลังเข้าตรวจค้นเรือนจำกลางนครศรีธรรมราช และตรวจยึดสิ่งผิดกฎหมายได้เป็นจำนวนมาก ทั้งยาเสพติด โทรศัพท์มือถือ แท็บเล็ต รวมทั้งพบนักโทษมีปัสสาวะสีม่วงหลายร้อยรายตามที่เสนอข่าวไปนั้น ก็ทำให้หลายคนตั้งข้อสงสัยว่า ทำไมผู้คุมนักโทษจึงปล่อยปละละเลยเช่นนี้ หรือมีส่วนรู้เห็นเป็นใจด้วย

           วานนี้ (25 เมษายน) เว็บไซต์มติชนออนไลน์ ได้สัมภาษณ์เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ระดับสูงรายหนึ่ง ถึงเรื่องดังกล่าว โดยเจ้าหน้าที่คนนี้ เปิดใจว่า ทุกวันนี้เจ้าหน้าที่ทำงานเหมือนเป็นทาสของนักโทษ จนหมดกำลังใจ และท้อใจกัน เพราะหากนักโทษขออะไรไม่ได้ก็จะถูกต่อว่า หากพูดจาหยาบคายใส่ก็จะถูกฟ้องร้อง หรือเวลาเอาข้าวไปให้กินแทบจะต้องไปกราบกราน หากวันไหนที่นักโทษเจอข้าวไม่สุกก็โวยวายใส่

           เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวตัดพ้อด้วยว่า เวลาที่ผู้คุมจับได้ว่านักโทษทำอะไรผิด หรือดักจับของที่ส่งมาให้ได้บ่อย ๆ นักโทษขาใหญ่ไม่พอใจ ก็จะส่งลูกน้องไปข่มขู่ครอบครัวของผู้คุม อย่างเช่นที่ผ่านมาเคยมีคนเอาเอ็ม 16 ไปยิงถล่มบ้านผู้คุมที่ทุ่งใหญ่ ขณะ ที่ลูกสาวของผู้คุมบางคนก็ถูกข่มขู่ บางคนถูกคนข่มขืนก็มี ทำให้ผู้คุมไม่กล้าทำอะไร เพราะทำอะไรไม่ได้เลย และเบื้องบนก็คงไม่เคยรู้ว่าเกิดปัญหานี้ขึ้น
 

                                                                                                                                                                                    เมื่อถามว่ามีเจ้าหน้าที่รู้เห็นเป็นใจกับนักโทษด้วยหรือไม่ เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ระดับสูงรายนี้ ยอมรับว่า มี เจ้าหน้าที่บางคนลักลอบทำผิดกฎหมายเรือนจำจริง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคน พอมีข่าวออกมากลายเป็นว่าเจ้าหน้าที่ทั้งเรือนจำตกเป็นจำเลยสังคมกันทุกคน ซึ่งจริง ๆ ยังมีคนหลายคนทำความดีเพื่อสังคมอยู่ แต่สังคมในเรือนจำมันเน่าเฟะมากจริง ๆ กำลังเจ้าหน้าที่ที่จะ ตรวจตราไม่เพียงพอ อุดรอยรั่วไม่ได้ เวลาเจ้าหน้าที่ตำรวจบุกมาค้น พวกนักโทษก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ถ้าเป็นผู้คุม นักโทษรู้จักหน้าค่าตาหมด เวลาเดินเข้าไปตรวจตราก็เหมือนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ซึ่งสังคมไม่รู้ความจริงข้อนี้และต่อว่าผู้คุม อยากเรียกร้องให้สังคมตีแผ่ชีวิตผู้คุมบ้าง