ผีด้วยแก้ว คือ การเล่นเสี่ยงทายอย่างหนึ่ง ที่ผู้เล่นจะเชิญผีที่อยู่บริเวณใกล้เคียงเข้ามาสิงอยู่ในถ้วยแล้ว แล้วสอบถามเรื่องต่าง ๆ ที่เชื่อว่าผีน่าจะรู้ อุปกรณ์การเล่นก็มีถ้วยแก้ว และกระดานแผ่นหนึ่งที่มีตัวหนังสือ ตัวเลข พร้อมสัญลักษณ์ต่าง ๆ ครบถ้วน
วิธีการเล่นก็คือ ผู้เล่นจะมีกี่คนก็ได้ ส่วนมากนิยมเช่นหลาย ๆ คนและไม่ค่อยมีใครเล่นคนเดียว ทุกคนจะเอานิ้ววางบนก้นแก้วที่คว่ำอยู่บนกระดานที่มีตัวอักษร จากนั้นก็อันเชิญผีเข้ามาอยู่ในแก้ว เมื่อคิดว่าผีเข้ามาแล้วก็ถามคำถามตามที่ต้องการทราบ บ้างก็ถามเรื่องเกี่ยวกับผีตนนั้น บ้างก็ให้ผีทำนายอนาคตให้ ซึ่งผีจะตอบคำถามโดยการบังคับให้แก้วเลื่อนไปยังตัวอักษรบนกระดานทีละตัว แล้วผู้เล่นก็จะนำอักษรที่ได้มาผสมเป็นคำ
การเล่นผีถ้วยแก้วนั้นจะต้องเล่นกันตอนกลางคืนในสถานที่เงียบ ๆ วังเวง ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศให้ผีอยากเข้ามาในถ้วย ขณะเล่นใช้จุดเทียนเอาห้ามเปิดไฟสว่างเดี๋ยวผีกลัวไม่กล้ามา และต้องระวังอย่าทำแก้วแตก เพราะเชื่อว่าผีอาจเข้าสิงผู้เล่นได้
ไม่ใช่เฉพาะคนไทยเท่านั้นที่รู้จักการเล่นผีถ้วยแก้ว ในต่างประเทศก็มีการเล่นลักษณะเดียวกันนี้อย่างขว้างขวาง แต่มีความแตกต่างกันไปบ้างแล้วแต่วัฒนธรรม โดยที่แพร่หลายที่สุดเรียกว่า “อุยจาบอร์ด (Ouija Board)” ถือเป็นผีถ้วยแก้วแบบฝรั่ง มีลักษณะคล้ายของไทยมาก คือมีกระดานอักษร ต่างกันตรงที่อุปกรณ์การเดินของผีไม่ใช่ถ้วยแก้ว แต่เป็นสเก็ตบอร์ดตัวเล็ก ๆ
เป็นที่น่าแปลกใจว่าทำไมการเล่นนี้ถึงรู้จักกันอย่างขว้างขวาง และมีเล่นกันเกือบทั่วโลก คงไม่ใช่เพราะคนทั่วโลกมีความเชื่องมงายเหมือนกันหมด แต่น่าจะเป็นเพราะ อุปกรณ์บนกระดานนั้น มันสามารถเดินได้จริง!!!
สิ่งที่น่าสนใจคือ มันเดินได้อย่างไร?
หากตัดความเชื่อเรื่องผีและเรื่องพลังจิตออกไป (ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่มันเป็นไปได้ยากที่ผีจะเข้ามาสิงถ้วยแล้วได้บ่อย ๆ และยิ่งเป็นไปได้ยากที่ผู้ซึ่งไม่เคยฝึกฝนพลังจิตจะสามารถทำให้วัตถุเคลื่อนที่ได้) แต่ทางวิทยาศาสตร์ก็ยังสามารถอธิบายการขยับของถ้วยแก้วได้อยู่ดี และเป็นคำอธิบายที่ค่อนข้างง่ายและมีความเป็นไปได้สูง
คำอธิบายสำหรับกรณีผีถ้วยแก้วคือ การที่เราเอานิ้วมือหลายนิ้วกดลงไปบนถ้วยแก้ว ถ้วยแก้วทุกใบจะมีจุดสมดุล(Equilibrium Point) โดยขณะกดนั้นทุกคนจะพยายามทำตัวให้สงบนิ่ง ตั้งสมาธิให้แน่วแน่ ทำให้เกิดอาการเกร็งและเมื่อยล้าขึ้น ร่างกายจะมีการสะสมกรดแล็กติค(Lactic Acid) ตลอดเวลา กรดแล็กติคนี้จะเกิดขึ้นมากเป็นพิเศษเพื่อออกซิเจนไม่เพียงพอ เช่น หายใจไม่สะดวก อึดอัด ตื่นเต้น ซึ่งเป็นมักเกิดขึ้นขณะเล่นผีถ้วยแก้ว
กรดแล็กติคทำให้ร่างกายอ่อนล้า ไร้เรี่ยวแรง นิ้วที่กดอยู่บนถ้วยแก้วจะเริ่มอ่อนล้า เมื่อเกิดความอ่อนล้า ณ จุดสมดุลบนถ้วยแก้วจะทำให้นิ้วมือเกิดการสั่นโดยอิสระที่เรียกว่า “ฟรีไวเบรชัน (Free Vibration)” และการสั่นนี้ทำให้แก้วเคลื่อนที่ไปเองได้ เพราะคนที่จิ้มนิ้วอยู่ทุกคนต่างเชื่ออยู่แล้วว่าแก้วจะต้องเคลื่อนที่ได้แน่ (แถมทำให้มือเราสั่นพั่บ ๆ ด้วย) ทุกคนเชื่อว่าการที่แก้วเคลื่อนที่เกิดจากการร่วมใจ หรือพลังจิต หรือผีที่สิงอยู่ในถ้วย แต่อันที่จริงมันเคลื่อนที่ไปด้วยการสั่นโดยอิสระของนิ้วนั่นเอง
สิ่งที่เป็นวิทยาศาสตร์คือ จุดสมดุลและแรงฟรีไวเบรชัน การสั่นแบบอิสระเช่นนี้ผู้เล่นจะรู้สึกว่าอยู่เหนือการควบคุม แต่มีผู้พิสูจน์รู้กันมานานแล้วในวิชาฟิสิกส์ เพียงแต่ไม่ได้ระบุเอาไว้ในหนังสือว่า “หลักการนี้เอามาประยุกต์ใช้ในการเล่นผีถ้วยแก้วได้”
หลักการของจุดสมดุลและฟรีไวเบรชันนี้ยังสามารถนำมาใช้ในกิจกรรมเหนือโลกได้หลายอย่างหากผู้ใช้รู้จักประยุกต์ เช่น คนทรงเจ้า ตอนที่เจ้ากำลังจะเข้าร่าง ร่างทรงจะเกิดอาการสั่นอย่างรุนแรงและยาวนาน ทำให้คนดูเกิดความเลื่อมใส เพราะอาการสั่นนั้นดูเป็นธรรมชาติมาก และบางรายที่เก่ง ๆ ถึงกับสามารถกระเด้งจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งได้ในท่านั่ง ดูเหมือนมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริง ๆ แต่ความจริงแล้วคนธรรมดาทุกคนสามารถทำอย่างนั่นได้เช่นกันหากรู้วิธี โดยใช้หลักสมดุลและฟรีไวเบรชันนั่นเอง
การสั่นแบบอิสระนี้เกิดขึ้นกับทุกคนบ่อย ๆ เช่น เวลาเราเกร็งกล้ามเนื้อนาน ๆ เวลาถือของหนัก ปีนป่ายโดยใช้กำลังแขน ขา เป็นต้น หากเราใช้แขนหรือขาที่กำลังเมื่อยล้ากดลงที่พื้นหรืออะไรสักอย่างในจุดหนึ่ง มันจะเกิดการสั่นและสะบัดขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยที่เราควบคุมไม่ได้ และนั่นก็คือฟรีไวเบรชัน…
ที่มา : http://www.indepencil.com
kenlive
