ในนิทานเรื่องหนึ่งของชาวเดนมาร์ก

มีคนคนหนึ่งนอนอยู่ในเวลากลางคืน
มีนางฟ้าลงมาที่ห้องนอนของเขา
ชวนให้ไปเที่ยวสวรรค์กับนรก
เขาก็ไป

นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่งบอกว่า
"ถึงนรกแล้ว"
ที่นั้นเป็นห้องใหญ่ๆ มีโต๊ะยาวๆ
บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีต อร่อยทุกประเภท
มีคนนั่งอยู่หลายคน
นางฟ้าก็บอกว่า "นี่สัตว์นรก"
คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลก
แต่ตัวเขาผอมเหลืองน่าสงสาร
นางฟ้าบอกว่าที่นี่
อนุญาตให้กินอาหารดีๆ ได้
แต่มีเงื่อนไขว่าต้องใช้ช้อนที่ยาวหนึ่งเมตร
เวลาตักอาหารเข้าปาก มันก็ไม่ถึงสักที มันหกลงพื้น
เขาเลยมีความวุ่นวายเดือดร้อนมาก
พยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก
เลยผอมเพราะอดอาหาร อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อย
แต่ไม่สามารถเอามาถึงปากของตน

นางฟ้าพาไปอีกห้อง บอกว่านี่สวรรค์
ห้องที่สองนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการ
เรามักจะคิดว่าสวรรค์กับนรกต่างกัน
แต่ความจริงสวรรค์กับ! นรกนี้คล้ายๆ กัน
มีโต๊ะอาหารยาวๆ อาหาร
ประณีตหลายๆ อย่างเหมือนกันหมด
มีเก้าอี้รอบ มีคนนั่ง
แต่แปลกที่คนที่สวรรค์ยิ้มแย้มแจ่มใส
อ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย ดูว่าเขากินอย่างไร
เขาก็ต้องใช้ช้อนยาวหนึ่งเมตรเหมือนกัน
เอ...ทำไมมันไม่เหมือนที่นรก?"
พอดูดีๆ อ้อ! เห็นวิธีของชาวสวรรค์คือ
คนข้างหนึ่งของโต๊ะเขาตักอาหารด้วยช้อนยาวๆ
เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม
คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้
ก็เลยได้กินกันทุกคน อยู่อย่างสุขสบาย

สรุปว่า
ที่นรก คนคิดแต่จะได้อย่างเดียว
คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง
คิดแต่ว่าเราจะได้อาหารที่เราชอบ

แต่ที่สวรรค์นั้น มีการช่วยเหลือกัน
มีความรักสามัคคีกัน
คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วย
ก็ได้รับความสุขกันทุกคน