บทชมนาง เมื่อ "โอ๋ รุ่งรวี" พลีเต้าโชว์

ชมโฉมโนมเน้า  เร้ารูปกาย
เพียงพระพายกรายพัด  ปัดชิวหา
พริ้วแผ่วแผ่วแล้วไล่ ลงปลายนา
สั่นผวาผกากอด รอดผิวนาง



อกจะเอื้อเอนแอ่น จะแล่นล่า
ปทุมมาเผยผ่องผุด ดุจเดือนฉาย
ทั้งสองเต้าเอามือปิด ไม่มิดกาย
ใจจะวายอยากกรายเข้า เร้ารูปเธอ



สาวสมัยอย่างไรหนอ สมัยนี้
ช่างกล้าดีเอนแอ่น เล่นผวา
โชวผิวผุดผิวผ่อง จนต้องตา
ชายประหม่าตามองจ้อง ท่องผิวเธอ



จะจับจ่ายก่ายกอด สอดมือใส่
หรือยกไว้ใต้หัถต์ จัดถนอม
พี่ขอพาอาสา ปทุมทอง
ช่วยเจ้าป้องของหวง เป็นห่วงเธอ



จะกรายกร่ำย้ำย้อน  ร้อนในอก
ดังนรกหมกไหม้ ในใจเอ๋ย
อยากจะกกกอดก่าย หมายชมเชย
เพราะเธอเผยผิวผ่อง ต้องตาชาย



จะยักย้ายรายร่าง พรางตาพริ้ม
เผยอยิ้มยั่วแย่ง แรงตัญหา
อยากได้น้องต้อง ปลงอสงกา
ด้วยคุณป้าที่นอนคู่ รู้เอา (กู) ตาย