หลักฐานเหตุการณ์วัน ประสูติ-ปรินิพพาน ของพระพุทธเจ้า ที่ถูกบันทึกโดยราชวงศ์จีน

 

  ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในจีน
หลักฐานเหตุการณ์วันประสูติ-ปรินิพพานของพระพุทธเจ้า
ที่ถูกบันทึกโดยราชวงศ์ จีนในสมัยพุทธกาล ภาพอักษรศิลาจารึกระบุว่า มีแผ่นดินไหวและแสงสว่าง ๕ สี บนท้องฟ้า
สมัยราชวงศ์โจว มีการบันทึกประวัติศาสตร์เหตุการณ์อัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจริงในสมัยนั้น เหตุการณ์หนึ่งบอกว่า “ในสมัยกษัตริย์ โจวเจา (โจวเจาหวัง แปลว่า กษัตริย์โจวเจา)
ปีที่ ๒๖ เดือน ๔ วันที่ ๘ (นับแบบจีนโบราณ) ได้เกิดเหตุในเมืองจีนคือ ๑. น้ำขึ้นในแม่น้ำ(ซึ่งปกติเป็นช่วงน้ำลด)
๒. น้ำในแหล่งน้ำธรรมชาติมีน้ำผุดขึ้นมาจนล้นทุกแห่ง
๓. แผ่นดินไหว
๔. มีแสงสว่าง ๕ สี (สำนวนจีนแปลว่าหลายสี) พวยพุ่งไปบนท้องฟ้า
    ส่องสว่างไปถึงยังนอกอวกาศ สุดลูกหูลูกตา ทำให้กษัตริย์ โจวเจา รู้สึกประหลาดใจ
    จึงสอบถามอำมาตย์ว่าเกิดอะไรขึ้น อำมาตย์ได้กราบทูลตอบว่า “ในทิศตะวันตก(ของจีน) ได้มีอริยบุคคล บังเกิดขึ้นแล้ว” กษัตริย์โจวเจา จึงถามว่า “แล้วเราจะได้พบคำสอนของท่านผู้นั้นหรือไม่”
อำมาตย์ตอบว่า “คำสอน ของท่าน(อริยบุคคลนั้น)จะเผยแผ่เข้ามาในแผ่นดินจีนอีก ๑,๐๐๐ ปีข้างหน้า” กษัตริย์โจวเจาจึงมีรับสั่งให้บันทึกเหตุการณ์นี้ไว้ โดยแกะสลักลงบนแผ่นศิลาประวัติศาสตร์จีน... ๘๐ ปีต่อมา ถึงยุคกษัตริย์โจวมู่ ก็มีการบันทึกเหตุการณ์แปลกประหลาดอีก
คือได้เกิด เหตุการณ์แผ่นดินไหว มีลมพัดแรงในเมืองจีนและแสงสว่างคล้ายสีรุ้ง ๑๒ เส้น
ส่อง มาจากทิศตะวันตก ทาบอยู่บนท้องฟ้าของเมืองจีนตลอดคืน อำมาตย์ทำนาย ว่า “กายหยาบของอริยบุคคลกำลังแตกดับจากโลกนี้ไป” ซึ่งวันที่ถูกจารึกในสมัยกษัตริย์โจว เจา ได้ตรงกับ วันประสูติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ส่วนวันที่ถูกจารึกใน สมัย กษัตริย์โจวมู่ ได้ตรงกับ วันปรินิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เป็น ที่น่าอัศจรรย์ที่วันประสูติและปรินิพพานของพระพุทธเจ้า
ได้เกิดแผ่นดิน ไหวไปทั่วโลก ซึ่งชาวจีนก็ได้บันทึกไว้ในศิลาจารึกประวัติศาสตร์ของประเทศด้วย
ส่วน ในวันตรัสรู้นั้น ได้มีหลักฐานบันทึกไว้ในบทขยายความว่า ก็เกิดเหตุมีแสงสว่างเกิดมาถึงเมืองจีนเช่นกัน ๑,๐๐๐ ปีต่อมา ถึงยุคราชวงศ์ฮั่น ของกษัตริย์ฮั่นหมิงตี้
พระองค์ฝันเห็นบุรุษในรูปกาย ทองคำ สูงใหญ่ มีรัศมีเรืองรองกระจายไปทั่ว
อำมาตย์ผู้ซึ่งชำนาญใน ประวัติศาสตร์ของจีน ทำนายฝันว่า
“นั่นเป็นภาพของพระศาสดาพระองค์หนึ่ง ที่อยู่ทางทิศตะวันตก ที่เรียกว่า “ฝอ” หรือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ซึ่ง สมัยที่พระองค์มีพระชนม์ชีพก็อยู่ในบริเวณประเทศอินเดีย” อำมาตย์คน ที่ ๒ ผู้จบการศึกษาสูงสุด กล่าวเสริมว่า
“ใช่เลยพระเจ้าข้า เพราะในยุคของกษัตริย์โจวเจา ก็มีบันทึกในศิลาจารึก
เรื่องอริยบุคคลใน ทิศตะวันตกนี้ไว้ ซึ่งตอนนี้ก็ครบ ๑,๐๐๐ ปีพอดี
ได้ถึงเวลาที่ศาสนาของ พระองค์ ควรจะเข้ามาในจีนแล้ว เป็นบุญของพวกเราชาวจีนแล้ว” กษัตริย์ ฮั่นหมิงตี้ จึงส่งคณะทูตอันประกอบด้วยขุนนางผู้มีความรู้จำนวน ๑๘ คน
ไป อัญเชิญพระพุทธศาสนามาที่เมืองจีน โดยใช้เวลาเดินทางไปกลับถึง ๓ ปี
ซึ่ง คณะทูตทั้ง ๑๘ ได้พบกับพระภิกษุในพระพุทธศาสนาชาวเอเชียกลางผสมกับอินเดีย จำนวน ๒ รูป
จึงได้นิมนต์ท่านมาที่จีนพร้อมกับพระสูตร พระบรมสารีริกธาตุ และพระพุทธรูป เมื่อกลับมาถึงจึงได้มีการแปลพระ สูตรเป็นภาษาจีนครั้งแรกที่ วัดม้าขาว
(ซึ่งปัจจุบัน วัดนี้มีอายุถึง ๑,๙๐๐ ปี แต่เดิมเคยเป็นของความเชื่ออื่นมาก่อน)
จึงถือว่าวัดนี้เป็น ต้นกำเนิดพระพุทธศาสนาในประเทศจีน

อ้าง อิงจาก ซื่อคู่เฉวียนซู : จึปู้ เล่มที่ ๒๑ ซึ่งเป็นหนังสือชุดที่รวบรวมตำราความรู้ของจีนตั้งแต่สมัยราชวงศ์โจว จนถึงยุคราชวงศ์ชิง

ที่มา : เว็บวัดสะแก ลาน สนทนาคนรักหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ หลวงปู่ทวด
http://www.watsakae.com
http://www.watsakae.com/smf/index.php