>>>>เธอสำคัญกว่ากฎหมาย เพราะกฎหมายมีเพียงแค่สภาพบังคับ
แต่เธอทำให้เราอยู่ในสภาพจำยอม
>>>>ถ้าใจเราถือว่าเป็นทรัพย์สินได้ละก็
ขอมอบให้เป็นมรดกแก่เธอหมดเลยก็แล้วกัน
>>>>เราว่าเราต้องโดนศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถแน่เลย
ไร้ความสามารถที่จะรักเธอ
>>>>สักวันต้องโดนศาลสั่งเป็นบุคคลล้มละลายแน่เลย
เพราะติดหนี้รักเธอไม่รู้เท่าไรแล้ว
>>>>ถ้ามีคนร้องขอต่อศาล เราคงกลายเป็นบุคคลสาปสูญไปแล้ว
สาปสูญไปจากใจเธอไงละ
>>>>กฎหมายคงลืมกำหนดสิทธิที่ผู้เยาว์ทำไม่ได้อย่างนึงละมั้ง
ไม่อย่างนั้นทำไมฉันถึงไม่มีสิทธิที่จะรักเธอละ
>>>>เราคงไม่มีความผิดอาญากระมัง เพราะการกระทำกับเจตนาของเรา
ส่งผลไปไม่ถึงเธอเสียที (เล็งไม่เห็นผลเลย)
>>>>เราว่าเราใกล้เป็นคนวิกลจริตแล้วละ
เพราะหลงรักโดยไม่รู้ตัว
>>>>มีสิทธิ ต้องมีหน้าที่ แต่มีหน้าที่ไม่จำเป็นต้องมีสิทธิ
คงจะเหมือนที่ฉันมีหน้าที่แค่รักเธอได้อย่างเดียวสินะ
>>>>กฎหมายต้องออกจากรัฐาธิปัตย์ใช่ไหม
ถ้าอย่างนั้นสักวันฉันจะเป็นรัฐาธิปัตย์ให้ได้
>>>>จะได้สั่งให้เธอชอบฉันเสียที
ถ้าเธอหายตัวไปเป็นเวลา 5 ปีแล้ว
ศาลคงไม่สั่งให้เธอเป็นคนสาปสูญหรอก