ลูบไล้เรือนกายคล้ายไหมนุ่น
อกละมุนอุ่นละไม ให้เพ้อหา
จะกกกอดออดอ้อนพรรณนา
สิเหน่หาตัวเจ้าพะเน้ากาย

ใต้แสงจันทร์วันเพ็ญเห็นเรือนร่าง
เมลืองมล่างมองรอดสอดวงแขน
จะกกกอดออดอ้อนผ่อนสำแดง
แล้วจำแลงแปลงร่างดั่งภมร

จะเคล้าคลึงคลุกเคล้าเร้าโลมเล่น
กระโจนเผ่นเล่นรักสมัครหมาย
เข้าโลมเร้าเคล้าคลุกสนุกกาย
ด้วยเป้าหมายร่ายมนต์รักสลักนาง

เป็นผึ้งภู่จู่โจมปทุมทิพย์
ทำงุบงิบแง้มเงื้อเกลื้อเกสร
พออกสั่นหวั่นไหวในอาวรณ์
แม่แง่งอนงกเงิ้นสะเทิ้นอาย

กระถดถอยค่อยลงบรรจงจูบ
ประคองลูบจูบรับกับเกสร
แม่เงื้อง้ำค้ำกาย จนเปียกปอน
แล้วหงายงอน ง้ำเงื่อเชื้อชวนชาย

ละมุนนิ้วพริ้วไหว ในซอกหลืบ
กระเซาะสืบ สั่งสมอารมณ์ถวิล
กระซัดเซาะ สั่งซ่านหว่านระวิง
พลางฟังสิ่งที่เจ้ากระเซ้าครวญ

ดังกลีบเกลื้อเอื้ออ้าผวาร่าง
ลมพรายพร่างพราวฝนจะทนไหว
หมู่ภมรเปียกปอนเข้าซอนไซ้
พลิกพลิ้วไหวไล่ลิ้นแทบสิ้นลม

จะโอบเอื้อแอบเอื้อนเขยื่อนขยับ
ทั้งรุกรับไล่ล่า ผวาหวาม
ทั้งเร่งเร้าเข้าใส่แทบวายปราณ
เจ้าดวงมาลย์ส่ายรับขยับรอ

ดังลมล่าลมไล่ลงไหลลื่น
ฟ้าฝนคลืนลื่นลั่นให้สั่นไหว
ดังลมเร้าลมแรงจนแกว่งไกว
ดังลมไล่ลมล่าผวาครวญ

ดังกิ่งโศกโยกยักขยักย้าย
โดนพระพายเยื่อนย่ำกระหนำสวน
ลมจะล่าลมจะไล่ไหวรัญจวล
กลีบลำดวลม้วนพับไปกับลม

ราวลมพัดรัดริ้วให้พลิ้วร่าง
ทรวงสร่างอ้างแอบแทบสุดฝืน
ประจงจัดกวัดแกว่งแทบแคลงคลืน
สุดจะฝืนลื่นไหลไปกับลม

พายุพัดสาดซ้ำกระหน่ำซ่า
ผสุธาเลื่อนรับขยับไหว
ทั้งแรงแกว่งแรงรับขยับไกว
สุดทนไหวจนธารท่องล่องนที

พายุฝนพ้นแล้วเจ้าแก้วจ๋า
ทิพย์ธาราชุ่มฉ่ำย้ำความหวาน
โอบกอดเจ้าคลอเคล้าปทุมมาลย์
ให้ซาบซ่านคืนรักสลักใจ