เรื่องของความรัก กับความคิด

ไม่มีใครทำให้เราเจ็บปวดได้ มากเท่ากับความคิดของตัวเราเอง

ฉัน
อาจจะไม่ใช่คนที่มองโลกในแง่มุมที่สวยงามนัก
ฉันก็แค่อยากมีความรักแบบไม่ประมาท...ก็เท่านั้น
เพราะนับตั้งแต่วันแรกที่ฉันผ่านความผิดหวังมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
คนบางคนก็ใช้คำว่า “รัก” มาหลอกให้ฉันหวัง
ก่อนจะทิ้งฉันไปให้ต้องเดียวดายลำพังอย่างเจ็บปวด
และคนบางคนก็ทำให้ฉันเรียนรู้ว่า ไม่ว่าฉันจะจริงจังกับความรักมากแค่ไหน
แต่ถ้ามัน “ไม่ใช่” ... คนสองคนก็ไปด้วยกันไม่ได้อยู่ดี

         
เมื่อ “ความรัก” ไม่ได้มีแค่ความสุขสมหวังเพียงอย่างเดียว ถ้าฉันจะคิดมาก
แล้วเหมือนฉันทำร้ายตัวฉันเอง อย่างน้อยก็ยังดีกว่า...ไม่คิดอะไรเลย
เพื่อปล่อยให้คนอื่นทำร้ายฉันอยู่ฝ่ายเดียว ใครหลายคนเคยพูดให้ได้ยินว่า
“ความทุกข์ของคนเรา ก็เหมือนกับก้อนหินที่เราหยิบมันขึ้นมากำเอาไว้ในมือ
ยิ่งกำแน่นก็ยิ่งเจ็บ...แต่เราก็ไม่ยอมปล่อย”

          ประสบการณ์
บางอย่างที่ทำให้เรานึกหวาดกลัวความผิดหวัง
หลายครั้งมันก็ทำให้เราระวังจนเกินเหตุ
แทนที่จะมีความรักเพื่อทำให้เรามองเห็นอะไรสวยงามขึ้น
แต่เราก็เลือกจะมีชีวิตอยู่กับมัน แค่เพียงในมุมที่โหดร้าย
แทนที่จะอยู่ในอ้อมกอดของคนที่เรารักได้อย่างอบอุ่นใจ
แต่เราก็ทำให้มันมีอะไรมาทำให้เราเสียจำได้ตลอด

         
ที่เป็นเช่นนั้น...ไม่ใช่เพราะว่าความจริงทำร้ายเราหรอก แต่เป็นเพราะว่า
“ความคิดของเรา” นั่นแหละ...ที่ทำร้ายตัวเราเอง และบางทีมันก็ทำร้าย
“ความรัก” ที่เรามีอยู่ด้วย

          “ถ้า
บางอย่างที่เราคิด แล้วมันทำให้เราเป็นทุกข์
ทางออกที่ดีที่สุดมีอยู่แค่ทางเดียว “เลิกคิด”
หรือถ้าหลีกเลี่ยงที่จะคิดไม่ได้ บางอย่างที่เราคิดว่ามันแย่
ทำไมเราไม่คิดว่ามันดีดูบ้างล่ะ?

         
กับอะไรที่ทำให้เราเจ็บปวด บางทีเราไม่ได้เจ็บเพราะว่ามันทำให้เราเจ็บหรอก
แต่เราเจ็บเพราะมันทำให้เราเจ็บต่างหาก
แม้ว่ามันอาจจะยากไปสักนิด...กับการห้ามความคิดของตัวเราเอง
แต่ถ้าเรารู้จักใช้ “ความคิด” ของเราเป็นเชื้อไฟ
เพื่อเติมพลังให้ตัวเราเองมีกำลังใจดี ๆ หากความรักจะทุกข์มากหน่อย
หรือสุขน้อยหน่อย สุดท้ายแล้ว...มันก็จะไม่มีวันแย่ไปกว่าที่เราคิดได้เลย

          ความรักทำร้ายใครไม่ได้หรอก มีแต่เราเท่านั้นที่ทำร้ายความรัก