เรื่อง : เดิมพันพิศวาส.. เกมไร้คุณค่าของวัยรุ่น ได้รับรู้ข้อมูลของกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งแล้วเหนื่อยใจ เป็นกลุ่มของหญิงที่อาจจะเรียกได้ว่าไม่เคยผ่านการเป็นสาวบริสุทธิ์ก็ว่าได้ เพราะพวกเธอซึ่งยังไม่ทันจะมีบัตรประจำตัวประชาชน พวกเธอก็ผ่านการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายมาแล้วกว่า 100 คน ผ่านการทำแท้งมาแล้วถึง 4 ครั้ง และยังไม่มีทีท่าว่าพวกเธอเหล่านั้นจะสำนึกผิดหรือจะหยุดกระทำพฤติกรรมแย่ๆ เช่นนี้

เรื่องราวของวัยรุ่นหญิงกลุ่มนี้ที่ทางทีมงานหลุมดำไปขุดคุ้ยเพื่อเตรียมมานำเสนอใน เสาร์ที่ 27 มกราคม และเสาร์ที่ 3 กุมภาพันธ์นี้นั้นเป็นเรื่องของ "เกมการล่าแต้ม" ที่เมื่ออดีตเป็นเกมที่วัยรุ่นชายนิยมเล่นกัน แต่บัดนี้กลับเป็นเกมที่วัยรุ่นหญิงกลุ่มหนึ่งหันมานิยม

เกมนี้มีกติกาง่ายๆ เพียงแค่ผู้เล่นจะได้รับหนึ่งคะแนนจากการมีเพศสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม ซึ่งเป็นคนแปลกหน้าที่พบเจอกันเพียงไม่กี่ชั่วโมงในสถานที่ใดก็ได้หนึ่งคน ความสัมพันธ์เพียงชั่วข้ามคืนที่ไม่มีอะไรยั่งยืน ในเมื่อเช้าวันรุ่งขึ้น ต่างคนต่างก็ลาจากกันไป โดยที่อาจไม่รู้จักกันแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามด้วยซ้ำไป ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าหากว่าผู้เล่นในเกมการแข่งขันชนิดต่างๆ จะแย่งกันทำแต้มคะแนนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่จะน่าห่วงใยเพียงใด ถ้าหากว่าวัยรุ่นของเราวันนี้แย่งกันทำแต้ม ทำคะแนนสะสมในเกมพิศวาสเช่นที่ว่านี้

"เวย์" เด็กหญิงวัย 15 ปี หนึ่งในผู้ที่อยู่ในเกมอันไม่น่าพิสมัย และไม่น่าภาคภูมิใจอะไรเลย ตอบคำถามแบบขำๆ เมื่อถามเธอว่า ค่ำนี้เธอตั้งเป้าว่าอย่างไร

"คืนนี้ก็ต้องเล่นเกมทำแต้มเหมือนทุกที คืนนี้มีตัวทำแต้มแล้ว เป็นผู้ชายข้างห้อง ไม่ต้องไปไหนไกล ข้างห้องก็พอแล้ว เดี๋ยวจะไปเคาะที่ห้อง บอกว่าขอนอนด้วยคน"

"แล้วเขาจะยอมเหรอ" เราถามด้วยความสงสัย

"ต้องยอมสิ ไม่ยอมก็ต้องยอม" เธอกล่าวแบบมั่นใจ

ถ้อยคำไม่กี่ประโยคเช่นนี้อาจอธิบายถึงพฤติกรรมที่เธอและเพื่อนๆ เป็นอยู่ได้ไม่มากก็น้อย แต่หลายคนก็อาจตั้งคำถามว่า ด้วยเหตุใดเด็กหญิงเหล่านี้จึงยอมปล่อยให้ชีวิตไร้คุณค่าเช่นนี้

เธอสาธยายชีวิตว่า ออกมาใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวประมาณ 3 ปีแล้ว หลังจากที่แม่มีสามีใหม่ เลยต้องอยู่กับยาย แต่ก็ถูกส่งตัวให้กลับมาอยู่กับแม่ตอนที่เริ่มเป็นสาว พอกลับมาบ้านสามีใหม่ของแม่ก็พยายามที่จะขอมีความสัมพันธ์ ทำให้เธอมีปัญหากับพ่อเลี้ยงและแม่เรื่อยมา

"พ่อเลี้ยงชอบมาอยู่ใกล้ๆ และบอกว่า ถ้ายอมมีอะไรกับเขา จะให้เอารถไปใช้ หนูบอกแม่ แต่แม่ไม่เชื่อ เมื่อก่อนแม่ไม่เป็นแบบนี้ เราเคยอยู่ด้วยกันสองคน เวลานอนแม่ก็จะนอนกอดทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้แม่ไม่เคยกอดเลย หนูเกลียดพ่อเลี้ยง และกลัวว่าวันหนึ่ง ถ้าหนูอยู่บ้านคนเดียว เขาอาจทำมิดีมิร้ายกับหนู หนูกลัวแม่จะเสียใจ ก็เลยตัดสินใจว่าไม่อยู่ดีกว่า ออกมาอยู่ข้างนอกดีกว่า" เวย์เล่าเสียงเรียบๆ

ในวัยเพียง 12 ปี เวย์มีแฟนคนแรก และมีความสัมพันธ์กันโดยเธอไม่สมยอม จนในที่สุดเธอก็ตั้งท้อง เป็นการตั้งท้องครั้งแรกที่เธอต้องขอความช่วยเหลือจากแม่ โดยเธอได้รับคำแนะนำคือ "การทำแท้ง" แต่นั่นก็ไม่ใช่บทเรียนที่ทำให้เธอหลาบจำ เพราะการใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกอย่างโดดเดี่ยวตามลำพังนั้น เธอจึงเข้าสู่เส้นทางการล่าแต้มอย่างเต็มตัว เริ่มนับแต้มแรกด้วยแฟนที่ข่มขืนเธอเป็นคะแนนเริ่มต้น จนถึงวันที่เรานั่งคุยกับเธอนั้น เธอมีแต้มแล้วคือ ผู้ชายเกือบ 150 คน และผ่านการทำแท้งมาแล้วถึง 4 ครั้ง

แอมป์ เด็กสาววัย 16 ปี เด็กล่าแต้มกลุ่มเดียวกันกับ "เวย์" ที่มีจุดมุ่งหมายคือการล่าผู้ชายเพื่อมีเพศสัมพันธ์ด้วย ไม่มีวิธีการอะไรที่ซับซ้อนในการเข้าไปยื่นข้อเสนอ เพื่อให้เขาเป็นแต้มของเธอ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่พอใจก็กล่าวสวัสดีลาจากกันไป แล้วก็เดินหน้าหาเป้าหมายใหม่ก็แค่นั้น

แอมป์ออกจากบ้านมาใช้ชีวิตตัวคนเดียวด้วยเหตุผลว่า พ่อของเธอเข้มงวดกวดขันมากเกินไป ไม่ยอมให้เธอออกไปไหน และชีวิตนอกการควบคุมของพ่อนั้นก็พบว่าเธอมีอิสระมากอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน อาจจะมากเสียจนเธอเองก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ในที่สุดก็เข้าสู่เส้นทางการล่าแต้ม เพียงเพราะเพื่อนในกลุ่มเขาทำกันจนเป็นเรื่องปกติ เธอเริ่มต้นสะสมแต้มเมื่ออายุ 14 ปี เพราะผิดหวังจากเพื่อนชาย และเริ่มคิดว่าผู้ชายทิ้งเธอได้ เธอก็ทำแบบนั้นได้เช่นกัน วันที่พูดคุยกันนั้น เธอมีแต้มแล้วคือ ผู้ชายจำนวน 110 คน

แอมป์อาจจะแตกต่างจากเวย์ตรงที่เธอไม่เคยพลาดพลั้งจนถึงขั้นตั้งท้อง เพียงแต่เธอเคยผ่านประสบการณ์การเป็นเด็กของเสี่ย การเป็นสาวนั่งดริ๊งก์ และวันนี้ เธอเป็นเด็กล่าแต้มอย่างเต็มตัวก็แค่นั้น แต่ที่ไม่ต่างกันเลยคือทั้งแอมป์และเวย์ไม่รู้จักรักตัวเองและไม่รู้จักการใช้ชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า

วันนี้พฤติกรรมของเด็กหญิงกลุ่มนี้ไม่ได้เป็นภาพรวมของวัยรุ่นหญิงทั้งหมด ในขณะที่วัยรุ่นส่วนใหญ่ในยุคนี้ลุกขึ้นมาทำประโยชน์ให้กับตัวเอง ทำประโยชน์ให้กับสังคม แต่วัยรุ่นเหล่านี้ยังคงหลงอยู่ในวัฏจักรของความเขลา แต่ถึงอย่างไรแม้พวกเธอเหล่านี้จะเป็นเพียงเสี้ยวเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในสังคม แต่กระนั้นแล้วสังคมก็ยังคงต้องดูแลและคิดแก้ปัญหาอยู่ดี