คางคกมีน้ำใจ . . .
  เย็นวันหนึ่งในขณะที่เด็กๆเริ่มทยอยกลับบ้าน
ครูเจี๊ยบกำลังว่างงาน..   เลยอยากชวนเด็กๆที่ยังอยู่มาเล่นเกม(การละเล่น)
ครูเจี๊ยบ    :  เด็กๆคะมาทางนี้เร็วครูมีอะไรๆสนุกให้ทำ
เด็กๆ        :  .................................(ไม่มีเสียงตอบอะไร)
ครูเจี๊ยบ    :  มาเร็วใครมาหาครูก่อนมีขนมแจกนะเอ้อ
เด็ก           :  ............................................................

ครูเจี๊ยบแปลกใจ..
วันนี้เด็กๆเป็นอะไรไม่สนใจครูเหมือนเคยหรือว่า..............
เรตติ้งจะตกเลยเดินมาใกล้ๆกลุ่มเด็กๆเห็นมุงดูบางสิ่งอย่างสนใจ

ครูเจี๊ยบ     :  ดูอะไรกันคะ(เสียงสูง งอนนิดๆ)
น้องอาร์ม  :  อย่าดังครับครูเดี๊ยวมันตกใจ
ครูเจี๊ยบ     :  อะไรคะ...อะไรตกใจ
น้องพลอย : คางคกค่ะ..เป็นคางคกมีน้ำใจ..ด้วย
ครูเจี๊ยบ     : ไหนคะ มีน้ำใจยังไง
ต้น กล้า      :  นี่ไง มันแบกน้องตัวเล็กไว้ข้างหลัง
ครูเจี๊ยบมองตามเด็กๆชี้มือก็เห็นภาพเนี๊ย.....(เสียงสูง)

น้องอาร์ม  :  มันมีน้ำใจครับน้องมันตัวเล็กเวลาเดินจะเมื่อย   พี่มันเลยแบกน้องไว้
น้องเอิร์น  :  มันแบกตั้งนานแล้วไม่บ่นเลยค่ะครู มีน้ำใจมากๆ
ครูเจี๊ยบ :  จ้า....มีน้ำใจก็มีน้ำใจ ...........(เฮ้อ...เด็กหนอเด็ก)