เด็กชายวัยรุ่นสองคนถูกจับในข้อหากระทำความผิดจากการเสพยาเสพติด และตัดสินให้รับโทษ

แต่ศาลให้ความปราณีโดยเข้าสถานบำบัดและออกมาทำกิจกรรมบำเพ็ญ

ประโยชน์โดยชักจูงให้คนเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดให้มากที่สุด

โดยศาลให้เวลาเด็กชายคนละ 7 วันในการชักจูง

หลังจาก 7 วันผ่านไปเด็กชายทั้งสองก็มารายงานต่อหน้าท่านผู้พิพากษา

เด็กชายคนที่ 1: ' ผมชักจูงให้คนเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดได้ 50 คนฮับ'

ท่านผู้พิพากษา : 'เก่งมาก เธอทำได้ยังไง ?'

เด็กชายคนที่ 1: ' ผมวาดวงกลมวงใหญ่หนึ่งวงและอธิบายว่า นี้คือขนาดสมองก่อนที่เสพยา

และวาดวงกลมวงเล็กแล้วอธิบายว่า นี้คือขนาดสมองหลังเสพยา '

ท่านผู้พิพากษา : 'เธอฉลาดมาก แล้วเธอล่ะ '



ท่านผู้พิพากษาหันไปถามเด็กชายคนที่ 2

เด็กชายคนที่ 2 : ' ผมชักจูงให้คนเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดได้ 500 คนฮับ '

ท่านผู้พิพากษา : ' เธอทำได้ยังไง' ท่านผู้พิพากษาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

เด็กชายคนที่ 2 : ' ผมทำคล้ายๆเพื่อนผมน่ะครับ'

เด็กชายคนที่ 2 : ' แต่ผมวาดวงกลมวงเล็กก่อนแล้วอธิบายว่า นี่คือรูตูดของคุณก่อนที่คุณจะถูกจับข้อหาเกี่ยวกับยาเสพติด

จากนั้นผมก็วาดวงกลมวงใหญ่แล้วอธิบายว่า นี้คือรูตูดของคุณหลังจากที่คุณออกจากคุก '


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

' รูตูดสำคัญกว่าสมอง ชายใดโดนชาย ตอบสนอง จะสยองจนวันตาย'