เหนื่อยไหม...ที่ต้องรอคอยให้เขาหรือเธอกลับมา
เหนื่อยไหม ที่ต้องวิ่งตามอยู่ตลอด
เหนื่อยไหม...ที่ต้องพูดเรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ในทุก ๆ วัน
เหนื่อยไหม...ที่ต้องคาดหวังกับอะไรซักอย่าง
เหนื่อยไหม...ที่ต้องมาคอยแคร์ความรู้สึกกันและกัน
เหนื่อยไหม...ที่ต้องมาคอยตามเอาใจใส่คนเอาแต่ใจ
เหนื่อยไหม...ที่ต้องหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา
เหนื่อยไหม...ที่ต้องมานั่งน้อยใจในขณะที่เขาไม่รู้เรื่อง
เหนื่อยไหม...ที่ต้องเจ็บปวดและเสียใจ
เหนื่อยไหม...ที่ต้องประคับประคองให้รักเดินหน้าต่อไป

เชื่อว่าคงมีใครหลาย ๆ กำลังเกิดความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับ "ความรัก" และ "คนรัก" ที่เข้าไปบั่นทอนความรู้สึก จนทำให้ "ท้อใจ" ... "หดหู่" ... "หมดแรง" อยู่อย่างแน่นอน (จริงไหม)

ซึ่งก่อนอื่นคุณควรพยายามทำความชาชินกับความรู้สึกไม่คาดหวัง แล้วความเหน็ดเหนื่อยจะค่อย ๆ จางหายไป ทางที่ดีหากคุณรู้สึกเหนื่อยใจก็ต้องหยุดพักใจกันซะบ้าง แต่หยุดในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการเลิกรัก เพียงแค่ลองอยู่นิ่ง ๆ อยู่กับตัวเองสักพัก แล้วค่อย ๆ คิดทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมา

คุณมีเสียงหัวเราะมากกว่าเสียงทะเลาะ หรือมีความสุขมากกว่าความทุกข์ แล้วถามใจตัวเองดูอีกครั้ง เชื่อเถอะว่าคำตอบมันก็จะมาเองที่สำคัญในเมื่อ "เหนื่อย" แล้วจะแบกมันไว้ทำไม วางลงบ้างก็ได้นะ คิดซะว่า "รักได้เท่าที่รัก" เชื่อเถอะว่าแค่นี้คุณก็จะไม่รู้สึกเหนื่อยกับมันแล้ว

และหลังจากพักใจจนหายเหนื่อย ถ้า ณ เวลานั้นคุณค้นพบว่ายัง "สุขใจ" กับการมีเขาหรือเธออยู่ในพื้นที่หัวใจ ก็สู้กันต่อไป พยายามพูดคุยเพื่อทำความเข้าใจกันให้มากขึ้น

แต่ถ้ารู้สึกว่า "สุขใจ" กับการอยู่คนเดียวไปซะแล้ว ก็จงยิ้มรับกับเส้นทางที่จะไม่มีใครเดินด้วย แต่มันกลับสบายใจมากกว่าเดิม...ก็เท่านั้นเอง