ขำขันสมัย ร.๖

         นาย ก. เปนคนรับจ้างเขียนเรื่องลงหนังสือพิมพ์แมกกาซีน  เอดิเตอร์คิดค่าจ้างให้เปนคอลัมน์ๆ ละเท่านั้นเท่านี้ เรื่องที่นาย ก. เขียนส่งไปนั้นโดยมากมักเปนอย่างนี้ :-
             " หล่อนอายุเท่าใดยะ? "
             " สิบเก้าข้ะ "
             " แหม "
             " วุ้ย! ไม่ต้องแหม " (ค้อน)
             " อ้าว "
             " ดูแน่ " (ค้อน)
             " ฉันมีตาฉันก็ดู "
             " วุ้ยดูไม่ได้ " (ค้อน)
             " แล้วกัน " (จับแก้ม)
              ฝ่ายเอดิเตอร์รู้ที จึงทำสัญญาอย่างใหม่  สัญญาคิดค่าจ้างให้เปนคำๆ อีกสามวัน นาย ก. เขียนส่งไปให้ โดยมากมักเปนเช่นนี้:-
               เสียงผู้ชายร้องเพลง " จะ. กล่าว. ถึง. เอิง. เงิง. เงย. เทวา.-เทวา วะ. รา. ฤทธิ์. ซึ่ง. สถิตย์. อยู่. ที่. ใน-อยู่. ที่. ใน. ไพร. พฤกษา. ได้. ยิน. เรื่อง. ให้. เอ๋ย. เคือง. แค้น.-เอิงเงิง. เงย. เคือง. แค้น. แน่น. อุรา. โกรธา. ตา. แดง.- ตา.แดง. เปน. แสง. เพลิง "
               แม่ผู้หญิงสาวค้อน  " วุ้ย! ง่า. ง่า-ฟัง-ง่า-วุ้ย! -ฟัง. ง่า-ช่าง-แสน-ง่าๆๆๆๆ  จะ.ไพ-ง่า-เราะ. ฮิฮิฮิ. ดู-ง่า-ง่า-ดู- ไม่-ง่า-ได้"
              เอดิเตอร์ก็ไหวทัน  จึงทำสัญญาแก้อย่างใหม่ คือรับซื้อเรื่องของนาย ก. เปนเรื่องๆ นายก. เปลี่ยนฝีปากใหม่โดยเขียนเรื่องอย่างนี้ :-             
               นายประพันธ์รักแม่สาวแฉล้มอย่างที่สุด แต่แม่สาวแฉล้มหารักเธอไม่  นายประพันธ์มีความน้อยใจเป็นกำลัง จึงเที่ยวหาปืนมาได้ก็ยิงตัวของตัวเองลงไปกลางกระหม่อม แล้วก็ล้มลงดิ้นตายเปนที่น่าสังเวชยิ่งนัก - - จบ.

                                                                                                                                           ศรีกรุง
                                                                                                                        เล่ม ๑ ตอน ๓ พฤศจิกายน ๒๔๕๖

** จากหนังสือขำขันสมัยคุณปู่ ของ เอนก นาวิกมูล (รวบรวม)