วันนี้เป็นวันเผาศพเทอฮะ เพื่อนๆทุกคนต่างเสียใจกันใหญ่
ร่วมทั้งตัวผมด้วยนะ วันแรกที่เทอเสียเทอมาหาผม
ตอนที่ผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเทอตายแล้ว!
แต่พอเพิ่ลๆโทมาบอกพอผมรู้เท่านั้น เทอจึงได้หายไปฮะ
แล้วเทอก็ไม่ได้มาให้ผมเห็นอีกเลย สงสัยเทอคงรู้แล้วล่ะว่าผมกัวเทอมากๆๆจิงๆ
จนกระทั่งเมื่อคืน พอพระสวดเสร็จผมเลยกลับบ้าน ตอนแรกเพิ่ลผมบอกว่า
จะมานอนบ้านผมกันแล้วอยู่ดีๆมันก็เปลี่ยนใจ กลับไปนอนโรงแรมกันหมด
พอผมกลับถึงบ้าน ก็เอารถไปเก้บกำลังจะเดินเข้าบ้านพอดีเจอน้าเขาเรียกผมไว้
ด่าผมด้วยว่าทิ้งเพื่อนไว้หน้ารั่วบ้านทำไม เขาเลยเรียกให้เข้าบ้านมาแล้วนะ
ผมก็ถามว่าเพื่อนที่ไหน มาคนเดียวง่วงนอนแล้วมีไรอีกมั้ย
เขาเลยบอกว่าไม่มี เขาบอกว่าสงสัยเพิ่ลขึ้นไปรอบนห้องแล้วมั้ง
ผมเลยนึกในใจว่านับวันยิ่งเพี้ยนอ่ะ พอผมเดินเข้าห้องก็รู้สึกเหมือนมีใครอยู่ในห้องของผม
พอเปิดไฟก็ไม่เห็นอะไรเลย ผมเลยนอนทั้งๆๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำ
ก็นี้มันจะเที่ยงคืนแล้วนี่ฮะง่วงนอนมากๆ พอหลับได้ซักพักก็รู้สึกว่ามีใครมานอนอยู่บน
เตียงผม และอยู่ในผ้าหม่ที่ผมห่มอยู่ด้วยแต่ผ้าหม่มันผืนใหญ่ฮะ เลยไม่ได้ถูกกัน
แต่รู้ว่ามีคนดึงผ้าหม่ที่ปลายเตียงฮะ ผมพอจะรู้แล้วว่ามันเป็นอ่ะไรที่แรกผมนึกว่าหมา
แต่นึกได้ว่าตอนเดินมาที่ห้องมันนอนอยู่นอกบ้านอ่ะ
บางคนอาจจะไม่เชื่อในสิ่งที่ผมเล่า แต่ขอให้รู้ไว้ถ้าไม่เชื่อ
ก็ไม่เป็นไรนะฮะ ไว้เจอกับตัวแล้วค่อยเชื่อก็ได้
พอดีที่บ้านผมมีศาลพระภูมิเจ้าที่ฮะ พวกผีๆๆเลยจะเข้ามาอนาเขตบ้านผมไม่ได้
แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเทอถึงเข้ามาได้ ตอนแรกผมตกใจกัวสุดๆๆ
ฉี่แทบแตก ขี้แทบราดเลยล่ะฮะ เทอไม่ได้มาแบบสวยๆๆ
เหมือนครั้งแรก เทอมาแบบว่า เหมือนตอนเทอตายเลยล่ะฮะ
น่ากัวสุดๆๆ กลิ่นคาวเลืดคุ้งห้องผมเลยฮะแทบเป็นลม
ผมเลยตั้งสมาธิ แต่ผมคงไม่กล้าไล่เทอไปหรอกฮะ
ผมหลับตาก็รู้สึกว่าเทอมาอยู่ตงหน้าผมแล้ว ตัวผมสั่นมากอ่ะ
เทอถามผมว่ากัวหรอ ผมนึกในใจแต่ไม่กล้าบอกว่าโครตจะกัวเลย
แต่บอกผมดันพูดออกไปว่ามาแบบสวยๆๆได้มั้ยเราขอ
เทอเดินเข้ามากอดผม แล้วบอกผมว่าเทอรักผมมาก เทอยังไม่อยากตาย
เทอเป็นห่วงผม ผมเลยบอกเทอทั้งๆๆที่ยังหลับตา
ว่าไม่ต้องห่วงเราแล้วนะ ยังพูดไม่ทันจบเทอก็กอดผมแน่นขึ้นจนหายใจแทบไม่ออก
ผมกัวว่าเทอจะเอาผมไปอยู่ด้วยอ่ะ แต่เทอก็ปล่อยผม แต่จับมือผมไว้แทน
แล้วเทอบอกผมให้ลืมตา แต่ผมกัวฮะไม่กล้าลืม
เทอบอกไม่ต้องกัวเทอไม่ทำอะไร เลยเลยค่อยลืมตาฮะ
เจอเทอในแบบที่น่ารักเหมือนตอนที่เทอยังมีชีวิตอยู่
เทอบอกว่าพุ่งนี้เทอต้องไปแล้ว และจะไม่มารบกวนผมอีก
ขอโทดในทุกๆๆเรื่องที่ผ่านมา ผมก็เลยบอกว่าไม่ต้องพูดอะไรหรอก
เรารู้ว่าสิ่งที่เทอทำให้เรา ขอบใจมากนะในทุกๆๆอย่างที่ผ่านมา
เทอเลยขอนอนกับผมในคืนนี้ ผมเงียบเทอถามว่ากัวเทอหรอ
ผมบอกป่าวไม่กัว จะนอนก็นอนสิ เทอถามไม่กัวแน่นะ
อย่าไล่เราไปนะ เราเหงาไม่มีใครเลยจิงๆๆ
ผมเลยร้องไห้ทั้งกัวทั้งสงสาร ผมบอกเทอให้เทอนอนกับผม
ผมจะไม่ไล่เทอไปไหนอีก จนกว่าเทอจะไปเอง
เทอให้ผมนอนก่อนแล้วห่มผ้าให้ผม ส่วนเทอลงไปนอนข้างล่างเอง
ผมเลยจับมือเทอ(เป็นครั้งแรก)บอกว่าให้เทอมานอนบนเตียงกับผม
เทอบอกว่าเทอรู้ว่าผมกัวเทอ ผมบอกเราไม่กัวมานอนกับเรานะ
เทอจึงลงมานอนกับผม แถมยังกอดผมอีก ซักพักผมรู้สึกว่าเจ๊บๆๆที่ต้นคอ
แต่ไม่รู้ว่าอะไร กัวนะกัว สงสารนะสงสาร เทอนอนกอดผมจนเช้าประมาณ
เกือบ6โมงจะได้ ผมตื่นมาแต่ไม่เห็นเทอแล้ว ไม่รู้ว่าเทอไปตอนไหน
ผมเลยนอนหลับไปอีกทีจนน้าผมมาเรียกว่าเพิ่ลมาหา ผมนึกในใจว่าเทอคงมาอีกแน่ๆๆ
แต่ผมออกไปอ้าวแฟนผมและเพิ่ลๆๆอีกกลุ่มนี่เอง เลยชวนให้เข้ามาในห้องก่อน
แฟนผมมองหน้าผมเหมือนจับพิรุดอะไรซักอย่าง เทอถามผมว่าคอไปทำไรมา
เพิ่ลๆๆเลยหันมาดูกันใหญ่ เพิ่ลมันบอกว่ามีรอยแดงเป็นจ้ำๆๆเหมือนรอยดูดเลย
เองพาใครมานอนว่ะ ผมบอกว่าไม่มีใครนิ เมื่อคืนนอนคนเดียว
ทุกคนค้นห้องผมหาว่ามีใครมานอนกับผมรึป่าว ไม่เจอใครแต่เจอสร้อย
ตกอยู่บนเตียง ไอ้โจ๊กหัวหน้าห้องมันบอกว่า กูจำสร้อยเส้นนี้ได้
กูพามึงไปเลืกซื้ให้ฝ้ายเมื่อปีที่แล้ว เพิ่ลๆๆฮือกันใหญ่
ผมเลยหน้าซีด เพิ่ลๆๆถามว่าฟางมามึงอีกหรอ ผมจึงพยักหน้า
แฟนผมเลยด่าว่าตายแล้วยังจะหวงอะไรนักหนา
ผมเลยบอกทำไมพูดแบบนั้น จนมีปากเสียงกันว่าเทอด่าผมว่ารักผีมากกว่าคน
ผมจะบ้าตาย เพิ่ลๆๆช่วยกันห้ามแล้วบอกให้ผมไปอาบน้ำแต่งตัวจะได้
ไปวัดกันแฟนผมไม่ยอมออกจากห้องบอกว่าจะรอกัวฟางจะมาหาผมอีก
พอผมกำลังอาบน้ำก็ได้ยินเสียงแฟนผมด่าอะไรไม่รู้
ผมจึงรีบอาบจนเสร็จ แล้วออกมาถามเทอว่าด่าอะไร เทอบอกด่าฟาง
ฟางมาหาผมเทอจึงไล่ไป สงสัยว่าเทอคงเข้าบ้านผมไม่ได้อีกแล้วล่ะ
แฟนผมไล่ไปแล้วนิ เราขับรถออกไปวัดกัน
จนกระทั้งถึงเวลาเผาผมขอขึ้นไปเป็นคนสุดท้ายผมบอกลาเทอว่าไม่ต้องห่วงผมนะ
ยังไงก็จะไม่ลืม หลับให้สบายนะ เราจะคิดถึงเทอตลอดไป
พอเงยหน้ามาก็เหนเทอยืนอยู่ตงหน้า เพิ่ลๆๆทุกคนเห็นกันหมด
ผมเลยกอดเทอ แล้วบอกในสิ่งที่ผมไม่เคยบอกเทอ ว่าผมรักเทอนะ
ตลอกเวลาที่ผ่านมา แต่เพิ่ลเราชอบเทอเลยทำให้เราไม่สามารถคบกันเทอได้
เราไม่กล้าเสียคำพูดที่ให้กับเพิ่ลไว้ ว่าจะไม่รักเทอ แต่เราก็ทำไม่ได้
เราคิดว่าเพิ่ลเราจะรักและดูแลเทอได้ แต่เราพึ่งมารู้ว่ามันแค่อยากเอาชนะเราแค่นั้นเอง
และมันก็ทำให้เทอเป็นแบบนี้ด้วยใช่ไหม? ผมถามเทอเพิ่ลผมพึ่งบอกว่ารถที่ชน
แฟนเก่าผมตายคือเพิ่ลของผมอีกโรงเรียนหนึ่งนั้นเอง
ผมเสียใจในเรื่องที่มันเกิดขึ้น ถ้าวันนั้นผมเลือกที่จะดูแลและปกป้องเทอด้วยตัวผมเอง
เทอก็คงจะไม่เป็นแบบนี้ ขอโทดนะ
ป.ล.คนกับผีจะรักกันได้มั้ยฮะ