ทำอะไรต้องเกรงใจเจ้าของบ้าน ไม่กวน ไม่บอก
ถ้ายังไหว ก็ต้องทำ เบื่อไม่ได้
คนเดียว มีอะไรก็กินส่งไป
พอได้ปลามา อะไรก็ลืม ไม่คิดถึงภรรยา เช้าก็ขาย
ต้องมีเงินหมื่น ถึงจะพอกิน
อยู่บ้านสบายตัว แต่ไม่มีเงิน ใครจะให้ ไปหารายได้
ไม่อยู่บังคับใคร มีก็กิน ไม่มีก็ไม่กิน ไม่ขอใคร
หาปลาได้อัฐ ไม่ได้ปลาก็ทำปลาเค็มขาย
อดไม่ตาย หอยไม่มือมีตีน มีแต่ปากยังหากินได้
คนเราอดตายหายาก ถ้าไม่เจ็บไม่ไข้น่ะ
ค่าเรือคิดแค่ 200 บาท คิดอยู่ไม่ได้ต้อง 400 เอาเหลือ 300 ได้แต่แอบให้อีก 100 น่ะ อย่าบอกใคร
อย่าให้ใครเห็น
ไม่กวนใจคนอื่น ไม่ทำน่ะ ไม่กวนใจ คนขี้เกรงใจ
มีน้อยใช้มาก ภายหลังลำบาก
ขายอย่าให้แพง คนจะได้กินลง เวลาซื้อไปให้พอหม้อ
หามาปันกันกิน ช่างมัน
อกเขาอกเราเหมือนกัน
ของแพงกินไม่ลง
ไม่เอา ไม่โกง
หมดตังค์แล้วสบายดี ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องกิน
เกรงใจไม่เอา อาย กินฟรีได้ แต่ไม่อยากกิน
ไหนต้องล้าง ต้องตัก ของเขาขาย
สมัยนี้คนหุงข้าวด้วยฟืนไม่เป็น
คนไทยทำใจเย็น ๆ
เป็นหนี้ใครไม่ได้นอนไม่หลับ
สามหมื่นมาก หมื่นเดียวพอแล้ว
เอามากพอตายคนอื่นเอาหมด
ถ้าว่าไม่มี ก็ไม่ต้องเอา
คนเดียวไม่ต้องห่วง ไปไหนก็ได้ ไม่มีใครบังคับ
ภรรยาบอกว่า คลำดูมีหางอย่าเอา
มีเมียสามแล้วรวย แต่ต้องอยู่ด้วยกัน
เมียสาม แม่บ้าน แม่ค้า แม่ครัว
คิดว่าโชคดีไหมที่อายุยืน ไม่รู้มันยืนเอง
เกรงใจคน เกรงอกเกรงใจ
เขาเต็มใจให้ เดี๋ยวเขาว่าอีก
เฉย ไม่ทุรนทุรายของใคร
ใครรวยก็ช่าง เขาเอาไปเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเขา
เราทำให้ให้เขาลำบากไม่เอา
10 คน 10 ใจ บางคนคิดอย่างนี้ บางคนคิดอย่างนั้น
ชีวิตคนเหมือนสะพาน มีขึ้นมีลง มีสูงมีต่ำ พอสุดท้ายก็ตาย
ตายแล้วอยากไปเกิดเป็นอะไร
ตายแล้วก็หนีเขาตูดวัว เข้าท้องวัว ตำรวจเมืองผีไม่เห็น ไปให้หวย ให้คนรวย ๆ
ตายแล้วใส่ลูกซองสั่นให้กูไปยิงเมืองผีด้วย