คดีจับกุมแก๊งค้าสุนัขข้ามชาติในจังหวัดนครพนม เป็นประเด็นข่าวชวนตะลึงมาแล้วอย่าง

น้อยสองครั้งในปีนี้ เพราะมีเหยื่อสุนัขรวมแล้วเกินพันตัว  ทั้งสองคดีมีชื่อชาวเวียดนาม

ปรากฏอยู่ด้วย ตามที่ทราบกันว่า การเปิบสุนัขในเวียดนามนั้นกว้างขวางติดอันดับโลกทั้ง

ถูกต่อต้านจากกลุ่มปกป้องสิทธิสัตว์ จาก การเดินทางไปเวียดนาม ในทริปขององค์กร

พิทักษ์สัตว์โลก (WSPA) ประจำภาคพื้นเอเชียใต้และตะวันออกเฉียงใต้ที่เข้าไปช่วย

เหลือสัตว์และคนที่ ประสบภัยน้ำท่วมช่วงกลางปีนั้น ได้สอบถามคนในชุมชนที่กินสุนัข

ปฏิกิริยาของชาวบ้านนั้น "เฉยๆ" หรือไม่มีความรู้สึกอะไรกับการกินสุนัข สัตว์เลี้ยงที่ได้

ชื่อว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์

"ตัว นี้แซบแล้วกินได้ ถ้าตัวเล็กๆ แบบลูกหมามันยังไม่อร่อยต้องรอให้โตก่อน

แต่ถ้าไม่กินเองในบ้านจะขายก็ได้ หมาอายุ 2-3 ปี อยู่ที่ตัวละ 900,000 ดอง

(ประมาณ 960บาท) ส่วนตัวเล็กลงมาก็ราคาน้อยหน่อยขึ้นอยู่กับขนาดตัว ส่วนมากมักจะ

ต้มกินกับผักพื้นบ้าน ตรงช่วงสะโพกและขานี่ยิ่งอร่อยต้มร้อนๆ กินกับน้ำจิ้มรสจัด เวลาฆ่า

ก็ปาดคอเหมือนกับสัตว์อื่นๆ นั่นแหละ" นางหลากี่คิม วัย 45 ปี ชาวบ้านฮกเกี้ยนใน

เขตชุมชนลูเคียม ทางภาคกลางตอนบนของเวียดนาม กล่าว

นางหลากี่คิม ชี้ให้ดูสุนัขเพศผู้สีดำที่นอนอยู่ใกล้ๆ อย่างไม่รู้ชะตากรรมในบริเวณบ้านที่

เป็นร้านขายของชำ ก่อนแกะถุงผักใบเขียวคล้ายสะระแหน่ให้ดูว่าต้องกินคู ่กับผักชนิดนี้ 

"จริงๆ จะซื้อกินก็ได้เพราะมีขายอยู่ทั่วไป ชิ้นหมากิโลฯ หนึ่งก็พอๆ กับเนื้อหมูอยู่ที่ราคา

60,000 ดอง (ราว 64 บาท)" นางหลากี่คิมกล่าวเสริมสำหรับ กระแสที่คนรักสัตว์ใน

หลายประเทศประณามการกระทำป่าเถื่อนต่อสุนัขนั้น นายลื้อ ตี้ลี่ หนุ่มนักข่าวชาว

ไทเวียด วัย 26 ปี กล่าวว่า ก็กินกันมานานแล้วเลยไม่รู้สึกผิดแปลกอะไรในขณะที่ผู้

นับถือพุทธ ศาสนามักถามว่าการฆ่าสุนัขไม่ขัดต่อหลักทางศาสนาหรือ นายลื้อ ตี้ลี่ กล่าว

ว่า "จริงๆ แล้วชาวบ้านในเขตชายแดนส่วนใหญ่ไม่มีศาสนา เรานับถือแต่เจ้าที่และผีป่า

จึงไม่เห็นว่าเป็นเรื่องขัดศีลธรรมอย่างศาสนาอื่นๆ ทั้งชนกลุ่มน้อยและชาวเวียดนามเองก็

กินบ้าง แต่ไม่บ่อยครั้งถึงกับทุกวันทุกมื้อ เพราะส่วนใหญ่แล้วอาหารหลักจะเป็นเป็ดไก่ที่

ทุกบ้านเ ลี้ยงไว้บริโภคกันเอง"แม้ ตลาดในจังหวัดวิน ซึ่งถือเป็นเมืองใหญ่ทางภาคตะวัน

ออกของเวียดนาม จะไม่มีซากสุนัขแขวนขายเหมือนกับคำบอกเล่าของเหล่านั กเดินทาง

หลายคนที่เล่า ถึงประสบการณ์ว่า เคยเห็นแผงขายเนื้อหมาเปิดขายอย่างอิสระและมีทั่ว

ไปในเวียดนามแต่ ภาพหัวกะโหลก ของสัตว์ขนาดเล็กที่ดูไปก็ไล่เลี่ยกับสุนัขกว่า 3-4

หัว ตามร้านขายข้าวต้มและ เฝอริมถนนอย่างเกลื่อนกลาด ทำให้อดตั้งคำถามไม่ได้ว่า นี่

เป็นเนื้อและกระดูกของสุนัขหรือไม่เกิดคำถามว่า เวียดนามไม่ได้กินเนื้อสุนัขมากมาย

อย่างที่เราเข้าใจ หรือทางการกำลังรักษาภาพของ  

ประเทศที่ถูกรุมวิจารณ์อย่างหนักกันแน่