ไปดูปลาคาร์ฟกันเถอะ!!!

ฉันเอ่ยปากชวนเพื่อน หลังรู้มาว่า มีแอ่งน้ำเลี้ยงปลานับพันๆ หมื่นๆ ตัว  อยู่บริเวณอดีตห้างดังแห่งหนึ่งย่านบางลำพู ที่ตอนนี้ ปิดตัวกลายเป็นอนุสรณ์ทรงจำความรุ่งเรืองเมื่อครั้งอดีตไปเสียแล้ว เพียงไม่ถึงชั่วโมง สองสาวก็มาหยุดยืนอยู่หน้าตึกร้างขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง  บนถนนสามเสน ตัดแยกบางลำพู  ที่เวลานี้สภาพไม่ต่างจากสิ่งก่อสร้างทรุดโทรมหมดสภาพที่ไร้การเยียวยามานาน นับสิบๆปี   แทบดูไม่ออกว่า  สถานแห่งนี้  เคยเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าชื่อดังยอดฮิตของประเทศไทยเมื่อเกือบ 30 ปีมาแล้ว

ถึงแล้ว!!  ห้างนิวเวิลด์  เขารื้อไปจนจะหมดแล้วนี่
มันจะถล่มลงมามั้ย ? เก่าไปไหน(ฟระ)
เดินไปข้างหลังกัน....

เรา เดินลัดเลาะเลียบตามตึกราม อาคารไปบนริมฟุตบาธ  ซึ่งดาษดื่นไปด้วยร้านเสื้อผ้า ขนม อาหาร และพัสดุภัณฑ์ต่างๆ ที่เปิดซื้อขายกันตามปกติของชุมชนชาวบางลำพู

เมื่อเดินถึงตึกคูหาตกแต่งด้วยโทนสีฟ้า  ที่ทำการของธนาคารกรุงไทย สาขาย่อยบางลำพู   เราเลี้ยวขวาเข้าไปยังซอยเล็กๆ ข้างๆ   ก็เจอกับรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยว  ขายอาหารตามสั่งริมทาง มีเก้าอี้ไว้คอยบริการลูกค้า รวมถึงร้านขายขนมไทยอยู่หลายร้าน  เมื่อเหลือบไปทางขวา ก็พบตึกเก่าสภาพไม่สมบูรณ์ ที่ผ่านการทุบไปมากอยู่นัก ตั้งตระหง่านอยู่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ไม่ถึง 30 วินาที  หญิงวัยกลางคน หน้าตาดูเป็นมิตร  ก็เดินเข้ามาบอกผู้มาเยือนเหมือนรู้ความ ต้องการของเด็กสาวสองคนที่กำลังจะอ้าปากถามอะไรบางอย่างออกไป   "นู่น ปลาอยู่ข้างใน เดินไปดูสิ"

เราเดินลอดซากตึกอาคารร้างที่ว่า เข้าช่องแคบๆ ลึกเข้าสู่ตัวอาคารร้าง เบื้องหน้าเป็นสะพาน (จากเศษ)ไม้สภาพไม่สู้จะดีนัก ทอดยื่นเข้าไปยังบ่อน้ำ  แอ่งน้ำ หรือ ไม่รู้จะเรียกอะไร(ดี)  นั่นแหละ

สิ่งมีชีวิตนับหมื่น นับพัน อาศัยอยู่ในตึกแห่งนี้!!!

โห!!!! ปลาเยอะมาก 
เฮ้ย!!  เค้าเลี้ยงกันในนี้เลยเหรอ เจ๋งว่ะ
ดูดิ นั่นปลาคาร์ฟ  นี่ปลาทับทิม  โน่นปลานิล  ที่กำลังว่ายปลาอะไรง่ะ ทำไมหน้าแปลกๆ 
แกว่าตึกนี้เหมือนวันสิ้นโลกเปล่าวะที่ดูในหนังภัยพิบัติโลกง่ะ   เห็นบันไดเลื่อน
บลา บลา บลา

ระหว่างสองสาวกำลังตื่นเต้นกับการพบเห็นบ่อเลี้ยงปลา(อย่างไม่เป็นทาง การ)สารพัดชนิด  พร้อมๆกับการกดชัตเตอร์บันทึกภาพหลากมุม  หญิงมีอายุคนเดิมกับที่บอกทาง ก็เดินเอาอาหารปลามาโยนให้สารพัดมัจฉาในบ่อห้างร้างแห่งนี้

"ปลาพวกนี้ พ่อค้าแม่ค้าทางนี้ (หมายถึงตัวเธอด้วย) ซื้อมาเลี้ยง  เห็นน้ำมันขัง ยุงก็เยอะ  ตอนแรกก็เป็นแค่ปลาหางนกยูงก่อน จากนั้นก็ไปซื้อปลาคาร์ฟมาลองดูบ้าง เห็นมันสวย   คนรวยชอบเลี้ยงกัน นี่ก็มีปลาทับทิม ปลาดุก ปลานิล สารพัดปลาแล้วตอนนี้  แพร่ขยายข้ามสายพันธุ์กันไปมา ใครๆก็เอามาปล่อย ดูสิ ว่ายกันมาแล้ว  มารอกินอาหาร พวกนี้รู้งาน" เจ้าถิ่นว่าพลางหัวเราะ

"ส่วนใหญ่ปลาคาร์ฟจะอยู่เยอะตรงนู้น"  หญิงวัยกลางคน ชี้มือไปยังส่วนในของตัวห้างนิวเวิลด์  "ตรงนี้พวกปลาทับทิมเยอะ ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น" เวลา ห่างกันไม่กี่นาที  ชายวัยกลางคน ผมสีดอกเลาอีกคนหนึ่ง ที่เป็นพ่อค้าขายขนม ก็เดินแวะมาดูปลา หลังลูกค้าที่ร้านหมดช่วงไประยะหนึ่ง  พร้อมกับอธิบายความเป็นมาของแอ่ง เลี้ยงปลาที่เรายืนสงสัยกันอยู่นี้เพิ่มเติม...

"คนที่นี่เอาปลามาเลี้ยงได้ปีกว่าแล้ว ขยายพันธุ์เร็วมาก   ตอนแรกพื้นที่นี่ก็เป็นแค่ตึกที่มีน้ำฝนลงมาขัง ยุงก็เยอะ  เขาจึงเอามาปล่อย มันก็เลยเยอะขึ้นๆ  น้ำนี่ก็ไม่เน่า ไม่ดำ  อาจเพราะห้างนี้เขาจะมีท่อระบายน้ำตลอด ระดับน้ำจึงไม่สูงไป ต่ำไป ถ้าอยากดูปลาคาร์ฟตรงนู้น  มันอยู่กันเยอะ "

พลัน ฉันและเพื่อนมองทะลุไปยังเสาอาคารอันแข็งแกร่งที่ลึกเข้าไปข้างในตัว อาคาร ผ่านซากปรักหักพัง น้ำระดับความสูงประมาณครึ่งแข้ง ท่วมขังไปจนสุดลูกตา ถ้าลงเดินลุยไป ก็คงเปียก แถมยังเจอปลารุมตอดเป็นแน่

ชายวัยกลางคนว่าต่อพลางยิ้มๆ ก่อนจะชี้ให้เราดูฝูงปลาในน้ำ  "สังเกตดีๆ จะเห็นปลาทับทิมตัวหนึ่ง มันเลียนแบบปลาทองว่ายน้ำถอยหลังด้วยนะ ลองดูสิ นั่นๆ ตัวนั้น เห็นมั้ย แดงๆ " เรา ดี๊ด๊ากับการยืนบ้าง ก้มบ้าง สังเกตปลาที่วนเวียนว่ายไปมา ก่อนจะถามเรื่องราวเกี่ยวกับห้างนิวเวิลด์  กับคุณลุงผู้ใจดี ผู้เปรียบเสมือนมัคคุเทศน์แนะนำสถานที่

"ลุงอยู่ที่นี่มา ตั้งแต่เกิดแล้วแต่ก่อน ห้างนิวเวิลด์นี้ดังมากนะ โก้สุดในเมืองไทยเลยล่ะ มีหมดทั้งซุปเปอร์มาร์เก็ต  ข้าวของเครื่องใช้แผนกต่างๆรวมถึงศูนย์อาหาร   คนคึกคักทั้งวัน คุณแก้ว ผูกทวนทอง  เป็นเจ้าของที่นี่  เจ้าของเดียวกับห้างแก้วฟ้าที่ไฟไหม้นั่นล่ะ    ห้างนิวเวิลด์นี่ เริ่มสร้างเมื่อ ประมาณปี 2525   มี  11 ชั้น   แต่เพราะเป็นเขตพระราชฐาน   เขาเลยทำไป 4 ชั้นก่อน แล้วมาต่อเติมที่หลัง จนมีเรื่องขึ้นศาล สั่งให้รื้อถอน   จนสมัย พิจิตต รัตตกุล เป็นผู้ว่ากรุงเทพฯ  เมื่อปี 40  เขาก็สั่งปิดชั้นที่ 5-11  และส่งคนไปทุบเจาะพื้นผนังไม่ให้ห้างขายต่อไป และงดจ่ายไฟ จนในที่สุดห้างต้องปิดตัวลง เขาขาดทุนมหาศาลเลยนะ  เพราะมีห้างใหม่ๆเริ่มเกิดขึ้น   จากนั้นก็มีการรื้อถอนกันมาเรื่อย จนมีข่าวตึกถล่มเมื่อปี 47  ที่ออกข่าวหน้าหนึ่ง  ห้างนี้ก็ร้างไปเลย" ชายวัยกลางคนให้ความรู้แก่เรา พร้อมบอกให้ระวังยุงที่บินว่อนไปมา แม้ปลาแถวนั้นจะเยอะ(ก็เหอะ) ก่อนเดินกลับไปขายของ

สองสาวซื้ออาหารเม็ดใส่ตะกร้าหลากสี  จากพ่อค้าแม่ขายเจ้าของร่วมสารพัดปลา   ที่จัดไว้ขายผู้มาเยือนมาโปรยแจกสิ่งมีชีวิตในแหล่งน้ำที่ธรรมชาติไม่ตั้งใจ ให้เกิดขึ้นอย่างอิ่มเอมใจ   ความแปลกบนความอะเมซิ่งที่น้อยคนจะรู้ ว่า  อาณาจักรห้างนิวเวิลด์ที่แสนจะฟู่ฟ่า สุดทันสมัยเมื่อคราวอดีต   เสื่อมโทรมสุดๆ ณ ปัจจุบัน  จะกลายเป็นสวรรค์ของเหล่าฝูงปลานับพันนับหมื่นชีวิตที่แหวกว่ายไปมาอย่าง อิสระ ณ เวลานี้...

แม้สิ่งแวดล้อมบริเวณรอบข้างบ่อปลา ห้างนิวเวิลด์จะไม่เอื้ออำนวยอารมณ์โรแมนติกเหมือนกับบ่อปลาแสนสวยที่ใครๆ คาดหวังสักเท่าไหร่นัก  แต่นี่เป็นอีกหนึ่งที่พักสำหรับขาจร ขาโจ๋ เจ้าถิ่น ขาประจำ  ให้มานั่งหย่อนใจ (ชั่วครู่ หลายคราว)  โปรยอาหารพร้อมๆกับรำลึกถึงอดีต เรื่องราววันวานอันหอมหวนมากมายที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 ปีมาแล้ว

 

ฉันและเพื่อนเห็นพ้องจะกลับไปช็อปความสำราญกับสารพัดปลายัง"ห้างนิวเวิลด์" อีก..ด้วยการบอกต่อเหมือนเช่นคนอื่นๆ ที่มาเยี่ยมเยียนก่อนหน้าเรา 

 

แล้วเจ้าฝูงปลาเหล่านี้ล่ะ จะไปอยู่ไหน ถ้าตึก"นิวเวิลด์" จะอันตรธานหายไป เหลือเพียงแค่ตำนาน...คำถามที่มีรอยยิ้มเป็นคำตอบของผู้มีส่วนร่วมเป็นเจ้า ของปลาทั้งหลาย เงียบไปชั่วครู่ แล้วบอกกับเราว่า ไม่รู้สิ!!!  (ฮา)