เปิดชีวิต “ปู วาสนา” แม่หัวใจเพชร ไม่เคยคิดจะทิ้งลูก

รายการ คนค้นฅน ออกอากาศทางโมเดิร์นไนน์ทีวี  23 สิงหาคม 2554 นำเสนอ

เรื่องราวความรักของปู วาสนาในฐานะผู้เป็น “แม่” ที่ยอมลำบากเลี้ยงลูกทั้งสาม

คน แม้ว่าจะมีอาชีพเป็นเพียงลูกจ้างชั่วคราวของสถานีอนามัยแห่งหนึ่ง แต่เธอก็

ทำทุกวิถีทางเพื่อหาเงินมาเป็นค่ารักษาพยาบาล

ด.ช.ธันวา สินจา อายุ 3 ปี หรือน้องวา ป่วยเป็นโรคออทิสติก และกล้ามเนื้ออ่อนแรง เมื่อ

ไม่ได้ดั่งใจ น้องวาจะมีอาการโกรธเกรี้ยวฉุนเฉียวอย่างรุนแรง ซึ่งอาการของกล้ามเนื้ออ่อน

แรงนั้น ในอนาคตแขนและขาของน้องวาก็จะลีบลง

ลูกคนที่สอง ด.ญ.ฌัชชา สินจา อายุ 5 ปี หรือน้องโม ป่วยเป็นโรคออทิสติก และภาวะปิด

กั้นนำไฟฟ้าของหัวใจ ซึ่งหัวใจทำงานได้เพียง 30เปอร์เซ็นต์เท่านั้น สิ่งที่ทำให้น้องโมอยู่

ได้มีเพียงแบตเตอรรี่ที่ฝังอยู่ในร่างกาย แน่นอนว่าวันหนึ่งแบตเตอรรี่ก็ต้องหมดลง ต้องมี

การเปลี่ยน และดูแลอย่างใกล้ชิด เพราะก่อนหน้านี้น้องโมเคยหัวใจหยุดเต้นถึงสองครั้ง

ส่วนด.ญ.มณฑิรา สินจาหรือน้องครีม ลูกสาวคนโต เป็นโรค “ภาวะหวาดระแวง” เก็บเนื้อ

เก็บตัว เนื่องจากมีประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีนักในวัยเด็ก

แม่ปู วาสนา เขียวราชา ต้องหารายได้หลักและรายได้เสริมเพื่อมาเลี้ยงลูกทั้งสามคน ทั้ง

ขายของเก่า ขายเสื้อผ้า ซึ่งไม่เพียงแต่ลูกทั้งสามที่เป็นภาระ ยังมี พ่อกับแม่ของเธอยัง

ป่วยด้วยโรคสารพัด ไม่สามารถทำงานได้ เธอจึงมีหน้าที่เป็นลูก ที่ต้องดูแล

พ่อแม่ด้วยเช่นกันแม้ว่าจะยากลำบากในการหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว

แต่ด้วยโชคชะตาที่ไม่สามารถเลือกได้เธอจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงิน

มาโดยสุจริต โดยมีลูกๆคอยช่วยหยิบจับเป็นลูกมือ

ตามประสาเด็กๆ

ส่วนผู้เป็นพ่อของเด็กทั้งสามคน แยกไปมีแฟนใหม่ได้สองปีกว่า ด้วยความที่ไม่

สามารถทนสภาพกับความยากลำบาก เบื่อ ท้อ และความเจ็บป่วยของลูกๆได้

วาสนากล่าวด้วยความน้อยใจในตัวของสามีว่า เพราะเหตุใดจึงไม่ยอมดูแล

“เขาบอกว่าเงินหาเท่าไหร่ก็ไม่เหลือ รักษาไม่ไหวแล้ว ถ้าจะตายก็ปล่อยให้ตายไป

ไม่ต้องเปลี่ยนแบตก็ได้ อย่าไปดันทุรังเลย ลูกอาจจะอยู่ได้ไม่นาน เขาพูดอย่าง

นั้น” เธอกล่าวด้วยน้ำตา

วาสนาตระเวนไปตามที่ต่าง ๆ เพื่อพาลูก ๆ ไปรักษา ความหวังของเธอเพียงแค่ได้เห็นลูก

ๆ มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงและใช้ชีวิตอย่างเด็กปกติทั่วไป บางทีไม่มีเงินพอรักษาลูก

ต้องหาวิธีกู้เงินนอกระบบ จนความเครียดรุมเร้า

“บางครั้งเคยคิดว่าตายให้หมดเลย ตายกันทั้งครอบครัว จะกรอกยาลูกแล้วเราก็

กินตามตายไปเลย แต่ก็มีแว็บขึ้นมาว่า น้องโมเคยป่วยไข้สูง บอกว่า เค้าไม่อยาก

ตาย จึงมาคิดได้ว่า เด็กหรือใครเขาก็รักชีวิตเหมือนกัน เราเป็นแม่ ทำไมเราจะทน