สาวน้อยมหัศจรรย์! เป็นอัมพาต ใช้ปากเขียนนิยายจนได้รับสัญญาซื้อลิขสิทธิ์
เอเจนซี-เด็กสาวเป็นอัมพาต ไม่สามารถเคลื่อนไหวแขนขาได้ เธอพากเพียรเรียนรู้การใช้ริมฝีปากพิมพ์ตัวอักษร จนสามารถเขียนนิยาย กลายเป็นนักเขียนออนไลน์ที่มีผู้เสนอสัญญาซื้อขายลิขสิทธิ์งานเขียน เธอผู้น่าทึ่งผู้นี้คือ หวัง เชียนจิน วัย 18 ปี เป็นชาวเมืองเจิ้นเจียง มณฑลเจียงซู
ครอบครัวหวัง เชียนจินอาศัยในตึกอพาร์ทเมนท์เก่าๆ แม้เธอพูดได้ แต่ก็เพียงออกเสียง “ตูตู รังรัง” และสามารถทรงตัวนั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น การใช้ริมฝีปากเคาะตัวอักษรแต่ละตัวออกมาก็ต้องใช้เวลา 3-4 วินาที
นิยายของเธอ ที่มีชื่อเรื่องว่า ไจว้กงจู่เตอป้าเต้าไท่จื่อเย่ 《拽公主的霸道太子爷》กำลังได้รับการดาวน์โหลดอย่างต่อเนื่อง นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างเจ้าหญิงจอมหยิ่งและเจ้าชายเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจตัว มีลีลาการเขียนแบบเด็กๆ ใช้ภาษาง่ายๆสบายๆ แต่งบทสนทนาได้อย่างงดงาม นิยายเรื่องนี้แต่งไปได้ 82 บท สองแสนตัวอักษร* (ซึ่งอาจพิมพ์เป็นหนังสือเล่มขนาดราวสองร้อยหน้า) มีจำนวนคลิกที่เข้ามาอ่าน 340,000 ครั้ง
“หนูเขียนนิยายเรื่องนี้เมื่อเดือนม.ค.ปีที่แล้ว วันหนึ่งหนูเขียนได้ 2,000 กว่าตัวอักษร” หวัง เชียนจิน ตอบคำถามของผู้สื่อข่าวด้วยการพิมพ์
ผู้สื่อข่าวสัมภาษณ์หวัง ท่ามกลางเสียงเพลงดังจากคอมพิวเตอร์ของเธอ หวังบอกว่าเธอชอบฟังเพลงไปเขียนนิยายไป “ถ้าไม่มีดนตรี หนูจะเขียนอะไรไม่ออก และเพลงที่หนูเปิดฟัง จะมีท่วงทำนองที่สอดคล้องกับเรื่องราวในนิยาย”
...พ่อแม่เพิ่งรู้ในปีนี้
“ตอนที่ลูกหวังเกิดมา หน้าตาเธอสวยน่ารักมาก สมองเธอได้รับการกระทบกระเทือนเพราะอุบัติเหตุในการรักษาพยาบาล ทำให้เป็นอัมพาตไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองในการทำกิจวัตรประจำวัน ไม่ได้เข้าโรงเรียน ไม่เคยได้เรียนรู้พื้นฐานการศึกษาใดทั้งสิ้น” พ่อของหวังบอกกับผู้สื่อข่าว
ในเดือนเม.ย.มานี้ จู่ๆลูกสาวก็พูดขึ้นมาว่ามีเว็บไซต์รายหนึ่งต้องการทำสัญญากับเธอ บอกว่ามีคนต้องการจ่ายเงิน 4,000 หยวน ซื้อนิยายของเธอ “ทีแรก พวกเราคิดว่าเธอพูดเล่น หรือไม่ก็มีคนมาหลอก” พ่อของหวังเล่า
ในที่สุดก็ให้เพื่อนมาลองเช็คดู และทุกคนก็ตกตะลึง เมื่อพบเว็บไซต์ที่ต้องการทำสัญญากับหวัง เชียนจิน เป็นเว็บไซต์นวนิยายระดับมาตรฐานรายหนึ่ง ทุกคนได้เห็นกับตาบนเว็บไซต์ ปรากฏหนังสือสัญญาขอซื้อลิขสิทธิ์งานเขียน โดยเขียนข้อความสัญญาทุกอย่างเรียบร้อย รอเพียงให้ผู้เขียนเซ็นชื่อเท่านั้น
ต่อมา ทุกคนจึงรู้ว่ามีนักศึกษาในปักกิ่งคนหนึ่งได้อ่านนิยายของหวัง เชียนจิน และรู้สึกทึ่งนับถือในความสามารถของเธอมาก จึงเสนอให้เว็บไซต์ดังกล่าวทำสัญญาซื้อลิขสิทธิ์นิยายของเธอ ในที่สุดเมื่อต้นปีนี้หวัง เชียนจินก็ได้กลายเป็น 'นักเขียนมือสัญญา' กับเว็บไซต์ พ่อของหวัง เชียนจินเพิ่งได้รู้ว่าลูกสาวของตนไม่เพียง ‘สามารถเขียนตัวหนังสือได้’เท่านั้น แถมมีความสามารถพิเศษในการเขียนนิยายถึงขนาดมีคนมาขอทำสัญญาซื้อลิขสิทธิ์
นอกจากนี้ หวัง เชียนจินยังรู้ภาษาเกาหลีและภาษาญี่ปุ่น เธอได้เขียนนิยายโพสต์ลงในเว็บไซต์ของไป่ตู้ โดยนิยายเรื่องนี้เธอได้อ้างอิงเนื้อเรื่องจากการ์ตูนญี่ปุ่นและเขียนขึ้นใหม่ ชื่อว่า “จื่อซื่อต้าคงเตอหลัน”《只是大空的岚》ขณะนี้เธอได้เขียนนิยายเรื่องนี้ไปถึงตอนที่ 4 แล้ว
...จากการเรียนรู้ตัวหนังสือถึงการเขียนนิยาย ‘เป็นไปตามธรรมชาติ’
ไม่มีใครสอน ไม่เคยเข้าห้องเรียนแม้แต่วันเดียว แล้วเธอรู้หนังสือได้มากถึงขนาดนี้อย่างไร
“เรียนเองค่ะ หนูไม่ใช่คนมีพรสวรรค์ เพียงแต่สนใจเรียนรู้มันเท่านั้นเอง” หวัง เชียนจินพิมพ์ตอบคำถามผู้สื่อข่าว
“ตอนเด็กๆ พี่ชายของหนูชอบเล่นเกมคอมพิวเตอร์ หนูก็นั่งอยู่ข้างๆดูพี่เล่นเกม เมื่อเขาไปพัก หนูก็เคาะคอมพิวเตอร์เล่น ตอนแรกก็เล่นเกม ต่อมาก็ติดนิยายที่เสนอเป็นตอนๆ ตอนเด็กหนูดูโทรทัศน์ เวลานักแสดงพูดก็จะมีตัวหนังสือบรรยาย หนูเทียบคำพูดของพวกเขากับตัวหนังสือ รวมทั้งละครซีรีย์เกาหลีและซีรีย์ญี่ปุ่น”
หวัง เชียนจินบอกว่าเธอมีประสาทสัมผัสไวเป็นพิเศษกับตัวหนังสือ เมื่อมีคนพูดอะไรออกมาครั้งเดียวเธอก็จดจำได้หมดในทันที เธอย้ำว่าเธอรู้ภาษาญี่ปุ่นและภาษาเกาหลีเพียงแค่ภาษาพูด คำทั่วไปที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เธอฟังรู้เรื่อง แต่ไม่รู้การเขียนตัวหนังสือ “เพราะว่าละครซีรีย์ในโทรทัศน์ซึ่งเป็นเวอร์ชั่นดั้งเดิมมีแค่เสียงพูดสนทนา ส่วนคำบรรยายเป็นภาษาจีน”
“หนูเริ่มดูละครบนอินเทอร์เน็ต และดูชอบเรื่องแปลกลึบลับมาก ต่อมาก็คุยกับเพื่อนชาวเน็ต จากนั้นก็ค่อยๆเขียนความคิดที่จะเขียนนิยายออกมา” สาวน้อยหวังบอกว่านับจาการเรียนรู้ตัวหนังสือจนถึงการเขียนนิยายเป็นสิ่งที่เป็นไปตามธรรมชาติธรรมดาๆ “มีสำนวนว่า ‘เพียงมีความมานะอย่างแท้จริง ก้อนเหล็กก็อาจฝนเป็นเข็มได้’ แต่หนูคิดว่าการเขียนนิยาย ไม่ใช่เรื่องยากขนาดนั้น เพียงได้เขียนออกมา อ่านรู้เรื่องก็ใช้ได้แล้ว”
...ความฝันนิยายจะได้รับการตีพิมพ์
สาวน้อยหวัง เชียนจิน เริ่มเขียนนิยายเมื่อปี 2551 ตอนนั้นเธอทุ่มเทแรงใจอย่างสุดฤทธิ์ในการแต่งนิยาย 100,000 ตัวอักษร แต่โชคร้ายปีต่อมาเครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอเสีย พลังที่เธอทุ่มเทไปกลายเป็นเรื่องเสียแรงเปล่า เธอเสียใจมาก ในปี 2552 ตลอดทั้งปี เธอไม่เขียนอะไรเลย
หลังจากแน่นิ่งทำตัวเหมือนกบจำศีลหนึ่งปีเต็ม ในปี 2553 หวัง เชียนจินก็เกิดประกายความหวังขึ้นมาใหม่ เธอเริ่มเขียนนิยายออนไลน์ ไจว้กงจู่เตอป้าเต้าไท่จื่อเย่ ”หนูคิดทบทวนอยู่หนึ่งปี ในที่สุดก็ตัดสินลุกขึ้นมาเขียนอีกครั้ง แม้หนูเป็นอัมพาต แต่ก็พิการแค่ทางร่างกายเท่านั้น หนูยังคิดว่าตัวเองมีความสามารถมากกว่าคนอีกหลายคนด้วยซ้ำ” หวัง เชียนจินเล่า และในที่สุดเธอก็พบเส้นทางของตัวเอง นั่นก็คือ ‘การเขียนหนังสือ’ “ด้วยการเขียนหนังสือนี่เอง และการที่หนูสามารถเลี้ยงตัวเองได้ ในด้านหนึ่งเป็นการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ อีกด้านหนึ่งก็เป็นการสร้างพื้นฐานให้แก่ตัวเองกล้าแข็งขึ้นในอนาคต”
หลังจากที่หวัง เชียนจิน ได้กลายมาเป็นนักเขียนมือสัญญา แต่เธอไม่ยอมรับข้อเสนอสัญญาซื้อลิขสิทธิ์ 4,000 หยวน เหตุผลคือ “นี่ไม่ใช่ราคาของมัน” เธอต้องการให้นิยายของเธอ 'ได้ขึ้นหิ้ง' หากมีจำนวนผู้เข้ามาอ่านนิยายมากพอ ก็อาจได้รับการตีพิมพ์เป็นหนังสือ “ตอนนี้ ก็ห่างจากหิ้งหนังสือไม่ไกลแล้ว หนูเชื่อมั่นว่าจะต้องสำเร็จ” หวัง เชียนจิน บอกอย่างเปี่ยมด้วยความเชื่อมั่น.
*จีนระบุขนาดความยาวของงานเขียนเป็นตัวอักษร โดย 1,500 ตัวอักษร เทียมเท่ากับเนื้อหาหนึ่งหน้ากระดาษเอ4 โดยประมาณ
naiandamun
