เป็นเรื่องธรรมดาของ "ความรัก" ที่จะต้องพบเจอกับ "ความสมหวัง" และ "ผิดหวัง" ... "ความสุข" และ "ความทุกข์" ซึ่งถ้าเจอะเจอกับรักดี ๆ ก็ถือว่าคุณโชคดีไป แต่หากพบกับรักที่ผิดหวัง แล้วอยาก "ลืม" แต่ไม่ว่าจะพยายามลืมเท่าไหร่ก็ลืมไม่ลง เพราะมันก็ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจล่ะ คุณจะทำอย่างไร? เคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเองดูไหม

          จริงอยู่ที่ความจำของคนเราต่างกัน บางคนลืมเร็ว บางคนลืมช้า และบางคนไม่เคยลืม ไม่ว่าจะพยายามลืมเท่าไหร่ก็ลืมไม่ลง ในหัวยังคงวนเวียนคิดถึงภาพวันเก่า ๆ เรื่องเก่า ๆ ความรู้สึกเก่า ๆ ที่เขาหรือเธอเคยมอบให้ สถานที่ที่เดินจูงมือกันครั้งแรก ข้าวร้านนี้ที่เรากินกันบ่อย ๆ หนังเรื่องนั้นที่เขาหรือเธอชอบดู ฯลฯ

          แต่อย่าลืมว่า "เวลาไม่อาจทำให้ใครลืมใครได้" ทางที่ดีถ้ายังลืมเขาไม่ได้ ก็จำว่าเขาไม่รักเราก็พอ และทำไมไม่เลือกที่จะเก็บเอาความทรงจำเก่า ๆ ที่เราและเขาเคยทำร่วมกัน ลงในส่วนลึกของหัวใจ ปิดประตูไว้ให้แน่นหนา เอาไว้วันใดวันหนึ่งรู้สึกว่าพร้อมแล้ว บาดแผลที่เคยมีแห้งหายสนิทแล้ว อยากจะรื้อฟื้นเพื่อหยิบเอาภาพของวันวานออกมาปัดฝุ่นดู ก็ค่อยเปิดประตูใจก็ไม่แปลกอะไรนะ

          ลองถามใจดูว่าอยากจะสุขกับวันนี้ หรืออยากจะสุขกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว อย่าลืมว่าชีวิตต้องก้าวต่อไปข้างหน้าเสมอ ที่สำคัญคือ...ความทรงจำเป็นได้แค่ส่วนหนึ่งในชีวิต แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะ