"นิยามรัก" เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

... บางครั้ง "ความรัก"ก็เดินเข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่เพื่อให้เราครอบครอง

... ไม่ผิด หากจะรักคนมีเจ้าของ แต่จะผิด หากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนกับคนอีกคน

... หน้าที่ของ "ความรัก" คือการเดินไปรับ และยืนเฉยๆ เพื่อรับมัน ไม่ใช่ดิ้นรนเพื่อให้ได้มา

... ในห้วงรัก การถูกรัก มันสุขใจ การมอบความรัก มันอิ่มเอม และเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาณ

... "ความรัก" จะเกิดขึ้น เมื่อเกิดการถ่ายเทพลังงานอันอ่อนโยนของคนสองคน

... คนบางคน เหมาะที่จะเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย

... "ความรัก"ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้น ทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง"ความรัก"

... แฟน ก็คือ เพื่อนคู่คิด ที่จะก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า

... ในวันที่ "ความรัก"คงที่ สารกระชุ่มกระชวยงดทำงาน สิ่งเดียวที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ "ความเข้าใจ" ล้วนๆ

... ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก

... บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก มันจะเดินทางเข้ามาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

... ผู้ชาย แสดง "ความรัก" ด้วยการกระทำ ขณะที่ผู้หญิง อยากรู้ว่า "รัก" จากคำพูด

"ความรัก" ไม่ต้องการ แค่วันเดียว

"ความรัก" ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหน

"ความรัก" ไม่ต้องมี เวลาใด

"ความรัก" ไม่ต้องใช้ ให้ใครชี้

"ความรัก" ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์

"ความรัก" ไม่ต้องการ การกดขี่

"ความรัก" ไม่ต้องให้ ใครตราตี

"ความรัก" ไม่ต้องมี เส้นพรมแดน

"ความรัก" ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์

"ความรัก" ไม่ต้องพูด ตามแบบแผน

"ความรัก" ไม่ต้องการ การตอบแทน

"ความรัก" ไม่ต้องแค่ หัวใจคน

"ความรัก" ไม่ต้องการ การเป็นต่อ

"ความรัก" ไม่ต้องรอ ขอเหตุผล

"ความรัก" ไม่ต้องย้ำ ความมีจน

"ความรัก" ไม่ต้องทน ที่จะรัก