ในเรื่องของความรัก บางทีมันก็อยู่เหนือเหตุผลและคำบรรยาย เชื่อว่าผู้หญิงหลายๆ คนคงจะเข้าใจดีว่าความรู้สึกบางอย่างในบางครั้งมันก็ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

คำบางคำพูดฟังดูอาจจะสวยหรู แต่บางครั้งคำพูดแค่เพียงไม่กี่คำกลับทำให้เราต้องนั่งเสียน้ำตาข้ามวันข้ามคืน

เหตุผลเดียว ที่ดูจะไม่มีอะไรมากมาย นั้นเป็นเพียงเพราะคำว่ารักเท่านั้น แต่เมื่อความรักเกิดขึ้นในสถานะที่เป็นไปไม่ได้ หรือเป็นไปได้ยาก หรือเกิดแล้วดับแบบนั้นก็ดูน่าจะเป็นกังวลใจที่สุด เคยได้ยินใครคนหนึ่งได้ตั้งคำถามไว้ว่า ทำไมประโยคที่กล่าวว่า “เราเป็นแฟนกันนะ” ถึงฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นประโยคคำถาม แต่ตรงกันข้าม “เราเลิกกันนะ” กลับดูเหมือนเป็นประโยคบอกเล่า เพียงเพราะฝ่ายผู้พูดหมดใจเท่านั้น

ประสบการณ์ของความรักที่เจ็บปวดจนไม่อาจลืมที่เกิดจากคำพูดเพียงไม่กี่คำของเพื่อนสาวดูเหมือนจะเป็นข้อเตือนใจในอีกมุมของความรักได้ดี อดีตเธอเคยรักชายที่รักของเธอมากค่ะ และมั่นใจว่าเขาคนนั้นก็รักเธอมากเช่นกัน แต่ดูเหมือนโชคชะตาเล่นตลก สุดท้ายเธอและเขาก็ต้องพรากจากกันไกลเพียงเพราะประสบการณ์ที่น้อยนิดของทั้งสองฝ่าย แต่ก่อนจะเลิกลา ทั้งสองต่างให้คำมั่นสัญญากันไว้ว่า “ในอนาคตเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ถ้าเรายังคงมีความรักต่อกัน ถ้าเรายังไม่เจอใครที่คิดว่าใช่มากไปกว่านี้ แล้ววันนึงเราจะกลับมาแต่งงานกัน” นั้นเป็นคำพูดของประโยคที่ทั้งชายและหญิงต่างทิ้งไว้ในอดีต เวลาผ่านมาเช่นเดียวกับอายุและประสบการณ์ที่เปลี่ยนไป เพื่อนสาวของดิฉันเธอได้พบกับความรักครั้งใหม่ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ราบรื่น เธอต้องเสียอกเสียใจให้กับแฟนใหม่ของเธอจนแทบจะไม่อยากลืมตามองดูโลกนี้อีกครั้ง ตลอดเวลาเธอบอกเสมอว่าเธอคิดถึงความรักครั้งเก่า ความรักที่ไม่อาจลืม ความรักที่ดูเหมือนจะเป็นการรอคอยให้หวนกลับมาอีกครั้งดังคำมั่นสัญญา

เธอพยายามหาทางติดต่อกลับไปยังชายที่รักเก่าในอดีต แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะมีแต่อุปสรรค เขาคนนั้นได้มีหญิงใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว และดูเหมือนเขากำลังมองเห็นฟ้าที่สวยงามกับหญิงข้างกายอย่างมีความสุข เธอจึงเลือกที่จะหยุดทุกอย่างเพียงเพราะความสุขของเขากับรักครั้งใหม่ เธอยอมที่จะเดินหน้า ต่อสู้กับชีวิตรักในแบบที่ไม่มีเขาต่อไป แต่คำพูดนั้นก็ยังดูเหมือนจะไม่เคยเจือนจาง เธอไม่เคยลืมสัญญาถึงแม้แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะยังจำได้อยู่อีกหรือไม่ ไม่นานเธอจึงตัดสินใจเลือกที่จะสร้างโลกใบใหม่ ใบเล็กๆ ของเธอที่ดูเหมือนจะไม่มีเขาอีก เธอพยายามทำใจเพื่อให้ลืมทุกๆอย่าง รวมไปถึงคำพูดในครั้งนั้นและเดินหน้ากับชีวิตด้วยกำลังใจที่ค่อยให้ตัวเองเสมอว่า “ฉันจะต้องเจอคนที่รักฉันจริงสักวัน”

และแล้วก็โชคชะตาฟ้าลิขิต ความบังเอิญที่ดูเหมือนจะไม่บังเอิญ เมื่อวันที่เธอเกือบลืมทุกอย่างออกไปจากใจ เขาคนนั้นกลับหวนเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้งเพียงเพราะค่ำคื่นวันเลี้ยงรุ่น สิ่งที่ตามมาคือภาพของความรักครั้งเก่าที่กลับมาชัดอีกครั้ง เสียงของคำพูดที่ไม่อาจลืม ความคิดถึงสัมผัสที่บางเบาและอ่อนโยนของคนที่เคยเป็นที่รัก

ทุกวันนี้เธอยังคงจำประโยคสั้นๆ นั้นไว้ได้ทุกคำพูด และยังคงรอให้ถึงวันๆ นั้น วันที่เธอและชายที่รักเก่าจะได้กลับมาอยู่เคียงข้างกันอีกครั้ง แม้ดูเหมือนมันจะทำอะไรไม่ได้อีกต่อไปเพราะเธอได้เจอคนที่รักเธอมากกว่าสิ่งใดเข้าแล้ว แต่เธอก็ยังรอค่ะ พร้อมกับเผชิญกับความเมินเฉยของชายเก่าที่ดูเหมือนจะไม่คิดอะไรที่มากไปกว่าเพื่อนหรือคนเคยรู้จัก ปัจจุบันเธอยังคงบอกกับดิฉันเสมอว่า เธอยังฝันถึงวันที่เราได้อยู่ด้วยกัน คิดถึงเขาทุกครั้งที่อยู่คนเดียว อดีตที่ดูเหมือนจะฝังลึกลงจนเกินจะลบเลือนนั้นแหละที่ทำให้เธอยังคงมีอาการซึมเศร้าหรือเหม่อลอยในบางเวลาของชีวิตในทุกๆ วัน

ความรู้สึกของการรอคอยโดยที่ไม่รู้จุดจบเพียงเพราะคำพูดที่ไม่ได้คิดอย่างถี่ถ้วนนี่เองที่ดูจะเป็นปัญหาใหญที่สุด ไม่รู้ว่าจะสาวคนไหนบ้างที่กำลังประสบกับปัญหาที่คล้ายกันหรือปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะคำพูด คำที่ดูเหมือนจะเล็กน้อยแต่ช่างใหญ่หลวงในมุมมองของความรัก ถ้ามี... ดิฉันคงไม่อาจจะแนะนำอะไรไปได้มากกว่าใช้ชีวิตอยู่กับความจริงเถอะค่ะ มันอาจจะยากที่จะลืมแต่เรื่องทุกเรื่องต่างก็มีสองมองมุม อยากให้คุณลองมองในแง่ดี ถึงแม้วันนี้เราอาจจะไม่มีเค้าแต่เราก็ได้รู้คุณค่าของคนที่รักเราจริง ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน หรือญาติพี่น้อง และรวมไปถึงคนข้างกายคุณที่ไม่เคยทิ้งคุณให้ห่างสายตา

เข้าใจว่าบางครั้งความรักก็อยู่เหนือเหตุผล ยากที่จะห้ามใจ แต่มองกลับกัน การรักคนที่ไม่เห็นค่าเพราะเพียงเราไม่มีเหตุผลก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร

ใช้เวลาให้เต็มที่ เศร้า ร้องไห้ เสียใจ ให้ถึงที่สุด แล้วจงรีบรักษาและนำตัวเองกลับมาในโลกแห่งความจริงกันดีกว่าค่ะ เพราะไม่แน่ความรักครั้งใหม่อาจจะกำลังเดินทางมา หรืออาจรออยู่หน้าประตูบ้านแล้วก็ได้