เคยไหม...นั่งอมยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงภาพวันวานของ "ความรักครั้งแรก" ที่ไม่ว่ามันจะผ่านมานานแสนนานเท่าไหร่ ก็ลืมไม่ลง และไม่ว่าจะจบลงด้วยรอยยิ้มหรือน้ำตา ก็ไม่สามารถลบมันออกไปจากใจได้เลย

          อาจเพราะความรักครั้งแรก คือความรู้สึกที่ทำให้เราหัวเราะ ยิ้ม ร้องไห้ เสียใจ ไปพร้อม ๆ กัน ที่สำคัญมันคือความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกิดขึ้นกับหัวใจ ทำให้หัวใจเต้นแรง หวั่นไหว เฝ้ารอคอย และเชื่อว่าคงมีหลาย ๆ คน เมื่อเติบโตไปพอเจอและเรียนรู้อะไร ๆ มากขึ้น ก็อยากจะกลับไปแก้ไขรักครั้งแรกให้ดีกว่าเดิม

          เป็นเพราะอะไรเหรอ?...ก็เพราะมันคือ "ความรักครั้งแรก" จึงทำให้อะไร ๆ ก็คาดหวังไปซะหมด...

          หวังว่าเขาหรือเธอ...จะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น
          หวังว่าเขาหรือเธอ...จะโรแมนติกเหมือนในนิยาย
          หวังว่าเขาหรือเธอ...จะทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลา
          หวังว่าเขาหรือเธอ...จะทุ่มเทให้หมดใจ
          หวังว่าเขาหรือเธอ...จะเป็นอย่างที่วาดฝันไว้

          จนกลายเป็นอีกหนึ่งปัญหาทำให้รักนั้น "จบลง" และพอผิดหวังก็เจ็บฝังลึกอยู่ในใจ เพราะไม่ได้เผื่อพื้นที่ในใจให้กับ "ความเสียใจ" ที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อน จนทำให้เก็บไว้ในความทรงจำมิรู้ลืม และอย่าลืมว่าเวลาทำใจของคนเราต่างกัน ซึ่งทางที่ดีปล่อยให้รักครั้งแรกคือความทรงจำดี ๆ ที่หวนคิดถึงเมื่อไหร่ แล้วประกายแห่งความสุขจะไล่ตามมาอยู่เสมอจะดีกว่า อย่านำมันติดตัวไปคอยทำร้ายรักครั้งใหม่เลย

          นั่นแน่! คุณกำลังแอบคิดถึง "รักครั้งแรก" อยู่ใช่ไหมล่ะ ^___^