วจีแห่งรัก จากหัวใจของความเหงา

คนนึง "คิดถึง" อีกคน "คิดถอย" คนนึง "เฝ้าคอย" อีกคน
"เดินหนี" คนนึง "ห่วงหา" อีกคน "ไม่มี" คนนึง "ภักดี"
อีกคน "เปลี่ยนไป"

ความรักคือการเดินทางไกล กว่าจะถึง "หัวใจ" มันต้องใช้ "เวลา"

"เวลา" จะช่วยให้ทุกสิ่ง "ดีขึ้น"... แต่ "เวลา" ไม่ได้ช่วยให้...ทุกอย่าง"เหมือนเดิม

เวลาน้ำ "เข้าตา" มันจะ "แสบที่ตา" เเต่ถ้าน้ำ "ออกจากตา" มัน "แสบที่ใจ"

สิ่งหนึ่งที่ยังเต้นอยู่คือ"หัวใจ" แต่สิ่งหนึ่งที่หยุดนิ่งลงไปคือ
"ความรู้สึก"

ความรักบางครั้งก็เหมือนกีฬา, ต่อให้เราฝืนทดเวลาบาดเจ็บอีกกี่ครั้ง, มันก็ยังหมดเวลา

คนที่ถูกคอมักอยู่ไกล คนที่ถูกใจมักเย็นชา คนที่ตามหามักล่องลอย คนที่รอคอยมักไม่เจอ

"ความดึก" ทำให้เรานอนเหงาหรือ "ความเหงา" ทำให้เรานอนดึก

ถ้าความรักคือการเดินทาง, หัวใจคงเป็นเข็มทิศ, และจุดหมายก็คือเธอ

รักไม่ใช่ "การพยายามเข้าใจ" แต่รักคือ
"การเข้าใจโดยที่ไม่ต้องพยายาม"

บางครั้งโลกก็แคบเกินกว่า"จะมีใคร" แต่บางคราวโลกก็กว้างใหญ่เกินกว่าที่"จะอยู่คนเดียว"

บังเอิญพบ .. บังเอิญรัก .. บังเอิญรู้จัก .. อาจเกิดขึ้นได้ .. แต่ไม่มีหรอก .. บังเอิญนอกใจ

บางเบอร์ในมือถือ "ไม่มีทาง" ที่จะโทรหา... แต่มีค่าทาง "ความรู้สึก" เกินกว่าจะลบทิ้ง

หนึ่ง sms ของใครบางคน ... ทำให้คนบางคนไม่ยอมลบ ... และอ่านแล้วอ่านอีก

ตัดใจจากเธอ" ว่ายากแล้ว "ตัดเธอจากใจ" มันยากกว่า

การแอบรักใครข้างเดียว ก็เหมือน"ผ้าอนามัย" เพราะทุ่มเทเท่าไหร่ก็ไม่มีวัน"ไหลย้อนกลับ"

เวลารักเริ่ม "จืดจาง" ความทรงจำเก่าๆจะยิ่ง "ชัดเจน"

สิ่งที่ทำร้ายเราที่สุด..ไม่ใช่คนที่ "เปลี่ยนไป".. แต่เป็นตัวเราเอง..ที่ไม่เข้าใจการ "เปลี่ยนแปลง"

ความรัก ไม่ใช่การครอบครอง.. แต่มันคือการที่ได้ยืนมองเธอมีความสุข

"Did" เป็นอดีตของ "Do" แต่ "You" เป็นอดีตของ "I"

"ปลั๊ก" คือ อุปกรณ์ไฟฟ้า "ราว" คืออุปกรณ์ตากผ้า... มันไม่สำคัญว่า "ราวหรือปลั๊ก" แต่สำคัญที่ "รักหรือป่าว"

เวลาทำให้เรากลายเป็น"คนรัก" แล้วเวลาก็มักทำให้เรากลายเป็น"คนอื่น

"รักแท้" ไม่ได้แพ้ "ระยะทาง" แต่แพ้คน "ใจกว้าง" ที่โทษ "ระยะทาง" แล้วทำมาเป็น "อ้าง" ว่า..."ห่างกัน"

การมี "แฟน" แค่บอกสถานะให้รู้ว่าคุณ "มีคู่" แต่ไม่ได้บอก ว่าคุณจะ "มีค่า"

สะกดคำว่าคิดถึงไม่ยาก, สะกดใจไม่ให้คิดถึง, ยากกว่า

ความรักมีสองอย่าง, ไม่ดูแลกันตลอดไป, ก็ได้แค่คิดถึงกันและกันตลอดไป

ระยะทางแค่ทำให้เรารู้สึกห่างหาย แต่ความรู้สึกทำให้เราห่างเหิน

ส่วนผสมของ"ความรัก"คือ"เวลา"... ส่วนผสมของ"น้ำตา"
คือ"ความเสียใจ"

ความสุขของการคิดถึง, คือการได้รู้ว่า, เขาก็คิดถึง

พูดง่ายกว่าทำ , จำง่ายกว่าลืม = ความรัก

ความรักเกิดขึ้นจากการรักใครบางคน, แต่ไม่ได้หายไป, เพราะความไม่รักของใครคนนั้น

ความรักที่มีให้เธอคือการเดินทาง, เริ่มต้นทุกอย่างได้ตลอดไป, และไม่เคยมีที่สิ้นสุด

บางทีความรัก ไม่ได้เริ่มจากการ "รู้จัก" แต่เริ่มกับความ "รู้สึก"

ดีใจตอน "เธอมา" เสียน้ำตาตอน "เธอไป" ร้องไห้มากเท่าไหร่ แต่เจ็บตอน "เธอไป" ไม่เท่าตอน "เธอกลับมา"

อย่าหยุดที่ใครสักคน เพียงเพื่อจะพัก...จงหยุดที่จะรักเพราะ รักเขา..หมดหัวใจ

"คำบางคำ"มีความหมายสำหรับ"คนบางคน" แต่"คนบางคน"
ไม่เคยเข้าใจความหมายของ"คำบางคำ"

หน้าที่ของ"ความรัก"คือการให้ไป..ไม่ใช่"ดิ้นรน"เพื่อให้ได้มา

พูดเร็วไป=เสียใจที่ไม่ทันได้คิด
คิดนานไป=เสียใจที่ไม่มีโอกาสได้พูด