เรื่องแปลก แต่จริง ของผมกับ พระอาจารย์เณรคง ปญฺญาธโร

เมื่อประมาณ 5 ปีที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวทะเลชะอำ และได้ยินคำพูดที่แม่ค้าขายของข้างๆชายหาด

สนทนากับคนที่มาซื้อขอว่ามีพระหนุ่มผู้มีความสามารถช่วยเหลือคนที่เดือดเนื้อร้อนใจ ลองไปปรึกษาท่านดูซิ และแม่ค้าก็ได้บอกทาง เพื่อที่จะไปพบท่าน พอดีช่วงนั้นผมก็มีเรื่องเดือดเนื้อใจพอดี ผมก็เลยอยากจะลองปรึกษาดู หลังจากเล่นน้ำทะเลเสร็จ ผมก็เลยตัดสินใจลองแวะเข้าไปดู เพราะยังไงมันก็เป็นทางผ่านอยู่แล้วนิ กะว่าคงใช้เวลาไม่มากหรอกมั้ง แต่พอไปถึงแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง พระเจ้า นี่หรือคือคนที่เขาเรียกว่า หลวงปู่ หนุ่มมากอายุยังน้อยอยู่เลย ผมเลยกำลังจะหันหลังกลับ แต่พอดีท่านทักขึ้นมาก่อน....โยมจงอย่ามองแล้วตัดสินคนแค่ภายนอก โยมจงมองให้ถึงใจแล้วโยมจะรู้เอง... ผมก็เลยคิดว่าไปกราบนมัสการท่านหน่อยก็ดี ยังไงก็พระ พอได้เริ่มคุยความคิดของท่านดูเป็นผู้ใหญ่มาก ขนาดผมอายุ27ยังคิดได้ไม่ถึงที่ท่านให้คำปรึกษามาเลย อ้อ...ผมลืมบอกไป ในตอนนั้นผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้ท่านฟัง หรือพูดปัญหาของผมเลย แต่ท่านกับแนะแนวทางโดยอ้อมๆ และท่านได้เปรียบเทียบเหตุการณ์ต่างๆ เพื่อให้ผมเข้าใจในแนวทางการแก้ปัญหาอย่างง่ายๆ ไม่น่าเชื่อ พระที่ผมเห็นในตอนแรกว่ายังอายุน้อยจะให้แนวทางอะไรผมได้ และคำพูดแค่ไม่กี่คำ ถ้าผมเดินกลับในตอนนั้นผมคงจะต้องพลาดโอกาสแน่ๆ จริงอย่างที่ท่านว่าอย่าตัดสินคนแค่ภายนอก คำพูดของท่านนั้นสามารถจะแฝงคำสอนอยู่เรื่อยๆ และวันนั้นโชคดีวันที่ผมไปเป็นวันพระจึงไม่มีใครมาหาท่านทำให้ผมคุยกับท่านได้สบายๆในตอนแรกที่ผมคิดว่าคงใช้เวลาไม่มาก เชื่อมั้ยครับผมคิดผิดผมคุยกับท่านตั้งแต่ประมาณเที่ยงกว่าๆ จนเกือบ 6โมงเย็นเพราะยิ่งคุยผมยิ่งยอมแพ้ในความคิดและท่านก็คุยสนุกไม่ถือตัวอีกด้วย หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นท่านทำให้ผมมีความเชื่อมั่นและเคารพศรัทธาท่าน จึงได้ขอฝากตัวเป็นศิษย์ แต่ท่านก็บอกว่า ยังไม่รับศิษย์หรอกตัวเองยังเอาไม่รอดเลย แล้วจะไปรับลูกศิษย์ให้มาลำบากด้วยกันทำไม พิจารณาไปเรื่อยๆก่อนอย่าเพิ่งเลย ในครั้งแรกนี้ผมไปหาท่านมือเปล่า แต่ท่านก็ยังมีน้ำใจ เอาน้ำสปอนเซอร์มาให้ผมกินเป็นไงครับเรื่องน้ำใจคนไทย (คราวหลังผมรู้สึกละอายใจ555+ ก็เลยซื้อถวายท่านหนึ่งลังแต่ท่านก็บ่นใหญ่ว่าเดือดร้อนทำไมแค่มาเยี่ยมด้วยน้ำใจก็ดีใจแล้ว) จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ ประมาณ 5 ปีแล้วที่ผมรู้จักท่านแต่ท่านก็ยังคงเดิม ท่านยังเสมอต้น เสมอปลายตลอดมา ชีวิตผมก็ดีขึ้นตามลำดับแต่ไม่ใช่เพราะอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อะไรหรอกครับ “เป็นเพราะคำสอนเป็นเพระแนวทางแก้ไข คำแนะนำของท่าน”ที่ท่านมีให้เสมอมาบางครั้งผมมีเรื่องทุกข์ใจ ผมก็โทรไปแล้วหาเรื่องให้ท่านด่า แค่นั้นผมก็สบายใจละครับ ตอนนี้ท่านก็เหนื่อยอยู่ทุกวันลูกศิษย์ก็เพิ่มขึ้นทุกวัน  แต่ก็ไม่เคยได้ยินท่านบ่นอะไรออกมาสักคำ ที่ผมเอามาให้เพื่อนๆอ่านกันนะคับผมแค่อยากจะกล่าวถึงความดีของพระรูป หนึ่ง ที่ผมเคารพรักเสมอมา เป็นเหมือนพ่อ เป็นเหมือนครู เป็นเหมือนหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต เลยอยากนำมาให้รู้กัน หากใครอยู่เพชรบุรี ก็อาจจะได้ยินชื่อเสียงของท่านมั่งล่ะครับ อ้อ...ลืมบอกไป พระรูปนี้มีนามว่า พระอาจารย์เณรคง ปญฺญาธโร ท่านอยู่ที่วัดโพธิ์เรียง อ.บ้านลาดครับ อีกอย่างวัตถุมงคลของท่านนั้นส่วนมากจะแจกฟรีเสียมากกว่า เพราะใครไปหาท่านผมก็เห็นว่าท่านแจกอย่างเดียว เดี๋ยวครั้งหน้าผมจะนำประวัติและรูปถ่ายของท่านมาให้อ่านอีกทีดีกว่า