เมื่อพ้นช่วงวัยอันแสนหวาน กับวันหวานที่มดขึ้น เราทุกคนก็หลีกไม่พ้นที่ต้องก้าวมายืน ณ จุดที่เรียกว่า วัยผู้ใหญ่ หรือวัยทำงานตอนต้น ในวัยนี้นั้น ก็คงจะเป็นวัยที่เริ่มสร้างฝันกัน ไม่ว่าจะดาวน์รถใหม่ ซื้อบ้าน ผลาญเงินที่หามาได้เองกับสิ่งของฟุ่มเฟือยต่างๆ  นั้นเพียงเพื่อ ให้เรามีความสุขกับชีวิตที่ไม่สั้นไม่ยาวของเรา แต่ ทำไม เรายังคงเหงา เศร้า ซึม อึมครึม ว้าเหว่เหมือนลิเกหลงโรง หลายๆความเห็นบอกว่า เพราะเราขาดสิ่งหนึ่งที่ควรจะมี นั้นคือความรัก

ความรักนั้น มีได้ทั้งเพศเดียวกันและเพศตรงข้าม (ตามสมัยนิยม) เมื่อจะมองไปก็พบว่าในสังคมนี้มีผู้คนมากมายที่เดินไปมา แต่ทำไม คนบางกลุ่มจึงยังไม่มี รัก อาจเพราะความรักนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นอย่างง่ายดายเหมือนความใคร่ ที่สามารถเกิดขึ้นและดับลงได้ด้วยมือเรา

เมื่อเราขาดสิ่งที่เรียกว่าความรักไป แล้วอะไร จะอยู่กับเรา บอกได้เลยว่า waste product ของการขาดรักคือความเหงา 

เรามาดูกันว่า คนเหงาเขาอยู่ที่ใด เผื่อจะเป็นแนวทางดีๆสำหรับใครที่ต้องการคนโสดมาเป็นคู่ครอง

ห้าง และ ร้านค้าต่างๆ  นี่คือจุดรวมตัวของคนเหงา กลุ่มที่ค่อนข้างจะมีเงินไว้ใช้สอยไม่มากก็น้อย หรือบางคนอาบแอ๊บเข้าไปสิ่งสู่เพื่อฆ่าเวลาให้หมดไปเพียงวันๆ ด้วยข้อจำกัดของหอพัก ห้องเช่าที่มีฝากั้นเป็นใหญ่ทำให้เรา รู้สึกอึดอัดเบื่อหน่าย ยิ่งอยู่ยิ่งเหงา หลายๆคนจึงเลือกที่จะระบายความเหงาด้วยการ ใช้จ่าย ซึ่งร้านที่เราพบคนเหงาๆ บ่อยที่สุดคือร้านหนังสือ  ร้านเสื้อผ้า ทั้งมือสองและแบรนด์เนม ร้านเกมส์ ร้านขายยาจีน ร่านขายส้วม เป็นต้น

สนามกีฬา  ต้องยอมรับกันโดยกว้างขวางว่าคนสมัยนี้กลัวอ้วนยิ่งกว่ากลัวผีเสียอีก สถานที่ออกกำลังกายยุคนี้จึงคร่าคร่ำไปด้วยผู้คนที่รักสุขภาพ ทั้งที่เดือนก่อนหน้าก็เห็นว่าอีตานี่พุงล้นอกอยู่ เดือนนี่ก็ยังล้นอกเช่นเดิม  โปรดอย่าว่าเขาคนนั้นว่าออกกำลังกายไม่ได้เรื่องเลย หากเพียงแต่เขามาที่นี่เพื่อ หลีกหนีความเหงาที่มันซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่ม ในตู้เสื้อผ้า ในห้องพักเท่านั้นเอง แต่ก็มีไม่น้อยของสถานที่ออกกำลังที่ เก้งกวางใช้เป็นที่ระเริงสุข จนพักหลังๆ ฟิตเนตกลับกลายเป็นเหมือนสถานที่นัดหาคู่ไปโดยปริยาย

โรงหนัง โรงละคร ต่างๆ  เพื่อนคู่กายคนเหงาอีกอย่างก็คือ หนัง เพราะความบันเทิงทำให้เราลืมโลกไปได้ชั่วขณะ กับการอินว่าตนเองได้เป็นนางเอกแสนสวยของพระเอกหล่อล่ำนั้นก็ทำให้คุณ ผู้หญิง คุณผู้เกย์ต่างๆ ได้ดื่มดำไปกับความสุขไม่มีมีวันจบสิ้นภายในห้วงจินตนาการของตนเอง แต่เมื่อหนังจบ จนเด็กเก็บตั๋วมาไล่ที่ จึงจะได้รู้ว่า ตนเองนั้นยังมีความเหงาตัวเท่าควายขี่คอเหมือนผีชัตเตอร์ที่ไม่ยอมไปไหน

ผับ บาร์  เสียงเพลงที่ดังจนแก้วรูระรั่ว กับท่าเต้นที่คิดว่ายั่วสุดๆ ภายใต้การนำของเหล้าทั้งราคาถูกและราคาแพงนั้น ย่อมเป็นเครื่องย้อมความเหงาให้มีสีเข้มจนกลายเป็นความสำราญ หลายๆคนที่รักการท่องราตรีนั้นจะเลือกการเที่ยวกลางคืนมาเป็นสรณะ  สรณังคัจฉามิ แต่เมื่อกลิ่นเหล้าจางเสียงเพลงหาย หลายๆคนอีกเช่นกันต้องนอนตาแห้ง ตาโหล่บนเตียงที่มีแต่ตุ๊กตาหมีควาย ตัว199ที่ซื้อมาจากจตุจักร เป็นเพื่อนเท่านั้น ในขณะที่ห้องข้างๆ มีเสียงระริกระรี้เล็ดลอกออกมาให้ได้ยินเป็นช่วงๆ เป็นที่อิจฉายิ่งนัก นี่แหละเหงาหนอ

ตลาดขายของมือสอง หรือเปิดท้ายขายของ  เราหลายคนอาจเคยเห็นชะนีมั่นหน้า นังเกย์มั่นเซลฟ์ ที่เดินสะพานสิ่งที่เรียกว่ากระเป๋าแต่ถ้าดูให้ดูมันเหมือนจอหนังมากกว่าที่ เหน็บอยู่ใต้รักแร้  โปรดเดาเถิดว่านั้นคือคนเหงา ที่ออกมาเดินเพียงเพื่อเชิ่ดๆให้โลกรู้ว่าสยามมีดี  โดยที่ไม่ได้อุดหนุน หรือซื้อสินค้าอะไรเขาหรอก แต่มาเพื่อ ให้มันลืมคำว่าเบื่อ เท่านั้นเอง

สวนสาธารณะ นี่คือแหล่งสุนทรยะชั้นเทพที่คนเหงามักจะมาเสพกลิ่นความสุข จากครอบครัวหรือคู่รักที่มาบ่มเพาะความสุขกันที่นี่ อาจสังเกตได้จากท่านั่ง หากใครนั่งไขว้ห้าง แขนทั้งสองข้างกางออกสุดปีกวางพาดไปกับพนักพิง สายตามองเรือปั่นในสระอย่างเหม่อลอย สายตาฉ่ำเยิ้มเหมือนคลุกยาหม่องมา โปรดเข้าไปทักทายได้เลย เพราะเขาคนั้นโสดและเหงาชัวร์ๆ 

โลกไซเบอร์ นี่ คือที่ๆไม่มีจริง จับต้องไม่ได้ แต่มันก็อัดแน่นไปด้วยฝูงคนที่เหงามั้ง เบื่อมั้ง หรือไรๆมั้ง โลกนี้เป็นได้ทุกสิ่งอันที่เมอรี่คิงไม่มี  บางครั้งความเหงาในโลกไวเบอร์นี่มันกลับกลายร่างเป็นความเกรียน ความก้าวร้าว ความดราม่า ก็ขอให้เข้าใจเขาว่า เขาเป็นไปอย่างนั้นเพราะความเหงาตัวเดียว   คนเหงาในโลกไซเบอร์ ส่วนใหญ่จะมีสิ่งหนึ่งที่คล้ายๆกันนั้นคือ การต้องการเพื่อนที่สามารถพูดคุย สร้างรอยยิ้มให้ตนเองได้ และรับฟังเรื่อง รกอกๆ ของตนได้