ผม เคยมีแฟน และเราทะเลาะกันบ่อยมาก และเธอมันจะหงุดหงิดฉุนเฉียวใส่ผมอยู่บ่อยๆ ผมรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกกระทำแบบนั้น รู้สึกว่าถูกทำร้าย โดยเขาเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าความอ่อนแอที่เขามีนั้น ทำร้ายผมอยู่ และไม่ยอมขอโทษผมเลย ผมรู้สึกว่าเขาไม่ได้รักผม เพราะถ้าเขารักผมจริง เขาก็คงจะไม่ทำร้ายผมแบบนั้น
จนมาวันหนึ่ง(ผ่านไปนานมาก) เขาได้โทรมาขอโทษในสิ่งที่เขาได้ทำลงไป ผมรู้สึกดีอย่างมาก ผมรู้สึกว่า เขาแคร์ความรู้สึกของผม เขารู้แล้วว่าผมเสียใจ
จากบทเรียนนี้ ทำให้ผมได้เรียนรู้ว่า การขอโทษ คือ การบอกรักวิธีหนึ่ง คือ เป็น การบอกให้อีกฝ่ายหนึ่ง (คนที่ถูกทำร้าย)รับรู้ว่า ฉันเสียใจนะที่ทำผิดกับเธอแบบนั้นฉันไม่ได้อยากให้เธอต้องเจ็บปวดเพราะความ อ่อนแอของฉัน ฉันขอโทษ ฉันแคร์ความรู้สึกของเธอนะ
ถ้าคนที่เราไม่รู้จัก ทำผิดต่อเรา อย่างมาก เราก็แค่โกรธ ไม่นานก็หาย
แต่สำหรับคนที่เรารักและรักมาก การที่เราทำผิดต่อเรามันมีมากกว่าความโกรธ คือ ความรู้สึกเสียใจเพราะคนที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุด คือ คนที่เรารักมากที่สุด
อย่าให้เราทำผิดต่อผู้อื่นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่รู้เลยว่าตนเองทำผิด และอย่าดำเนินชีวิตโดยไม่สนใจความรู้สึกของใครเลย
มี พี่น้องของผมท่านหนึ่งเป็นผู้หญิง เธอถูกทำร้ายทางจิตใจจากสามีของเธออย่างมาก สามีของเธอไม่ ทะนุถนอมและเห็นคุณค่าของเธอ และมักจะนอกใจเธออยู่บ่อยๆ
แต่เพราะความรักที่มากกว่าความผิด เธอจึงทนรับเอา แต่ส่วนลึกในใจของเธอก็ยังคงร้องเรียกหาความรักจากสามี อยากให้สามีเรียกเธอว่า “ที่รัก” อยากให้สามีหยุดตะคอกใส่เธอและทำร้ายร่างกายเธอ อยากให้สามีรักเธอเพียงคนเดียว ไม่นอกใจเธออีก
ผมคิดว่าเธอคงเหมือนผม คือ เธอไม่สนใจว่าสามีของเธอจะทำผิดแค่ไหนเธอพร้อมที่จะอภัยให้ แต่สิ่งที่เธอสนใจคือ
อยาก ให้เขารักเธอบ้าง แคร์ความรู้สึกของเธอบ้างว่าเธอต้องเจ็บปวดแค่ไหน ต้องเสียใจแค่ไหน อยากให้เขาสนใจและรับรู้ว่าเธอเป็นอย่างไร อย่างน้อย แค่คำ “ขอโทษ” บ้างก็ยังดี