เหตุการณ์ที่จะ เล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นกับพี่ชายของเพื่อนผมเอง ซึ่งเท่าที่รู้แล้ว เค้าเป็นคนที่จิตแข็งมาก ไม่เคยกลัวอะไรไป มากว่ากิ้งกือ เป็นเรื่องจริงนะครับ นอกจากกิ้งกือแล้วเค้าไม่เคยกลัว เรื่องนี้ผมได้ฟังมาจากปากของเขาเองเลย จัดว่าน่ากลัวใช้ได้ เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งพี่คนเนี้ย (ไม่ขอเอ่ยนาม) เขาขี่รถ เครื่องไปทางท่าแฉลบเพื่อที่จะไปหาที่ช้อนปลา แต่ระหว่างทาง ก็เกิดฝนตกหนักมาก ๆ พี่เขาก็เลยหาที่จอดพัก บังเอิญเหลือบไปเห็น ใต้ถุนอาคารไม้ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในระแวกนั้นนั่นเองซึ่งเป็นโรงเรียนวัด พี่เขาก็เลยเลี้ยวรถเข้าไปเพื่อหลบฝนก่อนทุกท่านคง เข้าใจนะครับว่า เวลาที่เราเข้าไปในที่ที่เราไม่เคยเข้าไปมาก่อน เราจะต้องสอดส่องสายตาดูให้ทั่วบริเวณก่อน ตามคำบอกเล่าพี่เค้าบอก ว่าโล่งมาก และไม่มีใครอยู่ที่นั่นแน่นอน แต่สายตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นที่วัดมีงานศพ ซึ่งเขาบอกว่าเห็นพระเดินกางร่มสีดำๆ ก็เลย เดาว่าเป็นงานศพ แต่เป็นงานที่มีคนน้อย เพราะพี่เขาเห็นแต่พระ หลังจากนั้นพี่เค้าก็ได้พูดคำที่ไม่ควรพูดออกมา คือ "ใครตายว้ะ" เท่านั้นแหละครับ พอเขาหันหลังกลับมาก็มีคนมายืนอยู่ข้างหลังเขาใกล้มาก ใกล้ขนาดที่มองหน้าไม่ชัด พี่เขาเลยถอยออกมาก้าวนึง ก็เห็นเป็นคนแก่ เสื้อไม่ใส่ รองเท้าไม่ใส่ เนื้อตัวก็ไม่เปียกฝน ทั้งที่ฝนตกหนัก และตอนเข้ามาทีแรกก็ดูดีแล้วว่าไม่มีใคร พี่เค้าก็เลย ถามไปว่า "ลุงมาจากไหนน่ะ" ลุงไม่ตอบ แต่เอ่ยคำชวนว่า "ไปนู้นมั้ย" นิ้วแกชี้ไปที่งานศพ ตามที่พี่เค้าบอกเสียงแกฟังดูเหมือน คนเมาแต่กลับไม่มีกลิ่นเหล้า พูดเสียงเอื่อย ๆเย็น ๆ เค้าบอกว่า ในใจเค้านั้นรู้อยู่เต็มอกว่า ไม่ได้คุยอยู่กับคนแน่แล้ว แต่เค้าก็ยัง ใจแข็งทนคุยต่อไปเพราะฝนตกหนัก ไปไหนไม่รอด เริ่มโดยการชวนแกเปลี่ยนเรื่องคุย โดยถามว่า "ลุงรู้จักที่ช้อนปลาแถวนี้รึป่าว" ลุงตอบกลับมาว่า "ลุงไม่ใช่คนแถวนี้" เอาล่ะสิครับ ไม่ใช่คนแถวนี้ แต่การแต่งกายทำมัยเป็นอย่างนี้ล่ะ ก็เลยทำให้พี่มั่นใจ ยิ่งขึ้นว่า คุยอยู่กับอะไร ก็เลยหาเรื่องคุยต่อโดยการคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ "ฝนตกหนักเนาะลุง" พี่เค้าถามไป แต่ลุงกลับตะคอกกลับมาว่า "ตกที่ไหน ไม่เห็นตกเลย" แล้วแกก็หัวเราะ ระหว่างที่แกหัวเราะ ฝนก็หยุดตกทันที ทำให้พี่เขาตัดสินใจขึ้นรถแล้วสตาร์ท เครื่องทันทีโดยที่ไม่บอกลา พอหันหลังกลับมาดูก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่นแล้ว สักครู่ฝนก็ตกหนักอีกครั้ง พี่เขาตัดสินใจขี่ลุยฝนกลับบ้าน หลังจากนั้นก็มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นหลายครั้ง คือ เวลาที่พี่เขาเล่าเรื่องนี้จบ จะมีคำถามจากคนที่ฟังว่า "ที่ไหนว้ะ" เสมอ และแทบทุกครั้ง พี่เขาจะตอบว่า "ที่นี่แหละ" คือรถที่นั่งไปเที่ยวกัน ผ่านโรงเรียนนั้นพอดี เราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าลุงคนนั้นเป็นใคร และเราก็ไม่คิดที่จะรู้กันด้วย ปัจจุบันนี้ รงเรียนนั้นพัฒนาแล้ว ตึกนั้นก็ถูกทำใหม่ ไม่มีสภาพความน่า กลัวหลงเหลืออยู่อีกแล้ว