วันนึงผมไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสเซ็นเตอร์ใกล้ที่ทำงาน 
ขณะที่อยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั้น ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น 
ผมหันไปมอง เห็นชายคนนึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นรับสาย และนี่คือบทสนทนาของเขา
   "ฮัลโหล”
   "หวัดดีค่ะที่รัก ยังอยู่ที่ฟิตเนสเหรอคะ”
   “ใช่จ้ะ”

   “ดีจัง ปุ่น ก็ยังอยู่ที่เซ็นทรัลเลยค่ะ เจอเสื้อตัวนึงซ้วยสวย ปุ่น  อยากได้จัง ขอซื้อนะคะ”
   “แล้วราคาเท่าไหร่ล่ะจ๊ะ”
   “สองหมื่นกว่าเองค่ะ”
   “ก็เอาสิ ถ้าคุณชอบนะ”

   “แล้วชั้นล่างเค้าเอาบีเอ็มรุ่นใหม่มาโชว์ สวยมากเลยค่ะ ปุ่น  คุยกับเซลส์แล้ว เค้าบอกถ้าจองวันนี้เค้าจะให้ราคาลดพิเศษสุดเลย…”
   “เขาให้ราคาเท่าไหร่ล่ะ”
   “สี่ล้านสองเอง”
   “โอเค แต่บอกเขาว่าราคานี้ต้องฟูลออปชั่นนะ”
   “ดีใจจังเลย แต่ยังมีอีกอย่างค่ะ…”
   “อะไรล่ะ”

   “คุณอย่าหาว่า ปุ่น ยุ่งไม่เข้าท่าเลยนะคะ เมื่อเช้าปุ่น   ขับรถผ่านบ้านที่เราเคยไปดูกันเมื่อสองเดือนที่แล้ว ตอนนี้เขากำลังมีโปรโมชั่น ลดราคาลงมาตั้งเยอะแน่ะค่ะ…”
   “เท่าไหร่ล่ะ”
   “ยี่สิบห้าล้านถ้วน แถม…”
   “เงินไม่ใช่น้อยเลยนะนั่น”
   “แหมที่รักคะ ราคาเต็มเข้าตั้งสามสิบล้านเชียวนะคะ”

   “ผมขอคิดดูหน่อยนะ”
   “ที่รักคะ วันนี้โปรโมชั่นวันสุดท้ายแล้ว และสำนักงานขายเค้าก็กำลังจะปิดแล้วด้วย ตอนนี้เซลส์เขารอให้ปุ่นเขียนเช็คเงินมัดจำให้อยู่น่ะค่ะ”
   “ก็แล้วแต่คุณละกัน”

   “โอเคนะคะที่รัก วันนี้คุณน่ารักจังขอบคุณค่ะ บ๊ายบาย”
   เขาวางโทรศัพท์ไว้บนม้านั่งเหมือนเดิมแล้วถาม
   “ใครรู้บ้างครับว่าโทรศัพท์มือถือนี่ของใคร!!?”