มันเป็นเรื่องธรรมดาของ "ความรัก" ที่มีขึ้นมีลง มีสุขสมหวัง มีทุกข์ทรมาน โดยเฉพาะช่วงเวลาที่รักกลายเป็นสีเทาอึมครึม อยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะเดินหน้าต่อหรือถอยหลัง เพราะฉะนั้น จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะใครมีสักคนรู้สึกเกิดอาการ "เหนื่อย" กับ "ความรัก" ซะเหลือเกิน...

          เหนื่อย...ที่เข้าใจไม่ตรงกัน
          เหนื่อย...ที่ต้องทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิม ๆ
          เหนื่อย...ที่ต้องวิ่งตามไปเรื่อย ๆ
          เหนื่อย...ที่ต้องรอคอย
          เหนื่อย...ที่ต้องเสียน้ำตา
          เหนื่อย...ที่ต้องอภัยครั้งแล้วครั้งเล่า
          เหนื่อย...ที่ต้องคาดหวัง ในสิ่งที่ไม่ได้ดังหวัง
          เหนื่อย...ที่ต้องคอยเอาใจใส่
          เหนื่อย...ที่ต้องแอบรัก
          เหนื่อย...ที่ต้องรักคนมีเจ้าของ

          ซึ่งจริง ๆ แล้วอาการ "เหนื่อย" กับ "ความรัก" มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่ทุกคนต้องพบเจอ หากคิดจะมีความรัก (จริงไหม) เพราะมันคือประสบการณ์อย่างหนึ่งของชีวิต ถึงเราจะสามารถออกแบบความรักได้ และมันคงไม่มีความรักของใคร ที่จะสวยสมบูรณ์แบบอย่างที่วาดฝันไว้ การร้องไห้ เสียใจ เจ็บปวด สุข ยิ้ม หัวเราะ ฯลฯ คืออีกองค์ประกอบหนึ่งที่จะสร้างให้ "รัก" สมบูรณ์

          แต่ถ้ารู้สึกว่า "เหน็ดเหนื่อย" เกินกว่าที่ "ใจ" จะรับไหว ก็ต้องมี "หยุด" ให้ "หัวใจ" ได้พักเหนื่อยกันบ้าง...

          หยุด...เพื่อคิด คิดว่ามันคือความผูกพันหรือความรัก
          หยุด...เพื่อถามใจตัวเอง
          หยุด...เพื่อถามใจเขา
          หยุด...เพื่อทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา
          หยุด...เพื่อลองนึกดูว่าเรา "สุข" หรือ "ทุกข์" มากกว่ากัน
          หยุด...เพื่อเว้นช่องว่างให้กันและกัน
          หยุด...เพื่อให้เวลา "หัวใจ" ได้หายเหนื่อย

          และหลังจาก "หยุด" ให้ "หัวใจ" ได้พักแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถตอบได้ว่า "หัวใจ" ของคุณจะกลับมาแข็งแรงหรืออ่อนแอกว่าเดิม เพราะทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวคุณเองเท่านั้น ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ตัดสินใจ อย่าลืมว่า "รักออกแบบได้" เสมอ หากคุณแข็งแรงพอ