ในโลกแห่งความเป็นจริงมีชานชาลาลับที่เปิดแบบผลุบๆ โผล่ๆ ด้วยวิธีการเฉพาะแบบชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่บ้างหรือไม่? คำตอบคือ มี แถมบางอันยังใช้งานอยู่ด้วยซ้ำไป

หนังสือชื่อ Londons Disused Underground Stations ของเจ. อี. คอนเนอร์ ระบุว่า ครั้งหนึ่งเคยมีชาน-ชาลาที่เคลื่อนที่ได้อยู่ที่สถานีวู้ดเลนที่ขณะนี้เลิกใช้งานไปแล้ว ชานชาลาพิเศษที่ว่านี้มีขนาดยาว 12 เมตรและกว้าง 2 เมตร สามารถเปิดปิดได้บ่อยถึง 120 ครั้งในแต่ละวัน ชานชาลาที่ว่านี้ทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อรองรับขบวนรถไฟที่ยาวเจ็ดตู้ที่ จะเข้าจอดที่ชานชาลาหมายเลข 1 และเมื่อรถไฟออกไปแล้ว ชานชาลาดังกล่าวก็จะหมุนเก็บหายไปได้ผ่านการบังคับด้วยอุปกรณ์ในกล่องบังคับพิเศษ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชานชาลาที่ว่าก็อาจจะนับได้ว่าเป็นชานชาลาที่หนึ่งเศษสามส่วนสี่ ก็ได้กระมัง! 

หลักการที่นักฟิสิกส์ใช้ก็คือ ความจริงที่ว่าไม่เพียงแต่โลหะเท่านั้นที่ตอบสนองต่อสนามแม่เหล็ก สสารแทบจะทุกอย่างก็ตอบสนองต่อสนามแม่เหล็กเช่นกันไม่เว้นแม้แต่น้ำ (แม้ว่าจะตอบสนองน้อยมากเหลือเกิน) อย่างเช่น การจะยกกบสักตัวให้ลอยตัวได้ก็ต้องใช้สนาม แม่เหล็กที่มีขนาดแรงกว่าแม่เหล็กของตู้เย็นราว 200 เท่าเป็นอย่างน้อย เพื่อสร้างภาวะที่เรียกว่า ไดอะแมกเนติซึม (diamagnetism) อันเป็นสภาวะคล้ายคลึงกับสภาวะไร้น้ำหนักที่เกิดกับนักบินอวกาศนั่นเอง

ไม้กวาดนิมบัส 2000 ที่แฮร์รี่ พอตเตอร์ใช้ขี่เล่นควิดดิชนั้นสามารถลอยตัวในอากาศ แล่นขึ้นลงในแนวดิ่ง ปักหัวโฉบลงมาอย่างรวดเร็ว หรือแม้แต่บินถอยหลังก็ยังได้ผ่านการบังคับด้วยการสัมผัสเพียงเบาๆ เท่านั้น

เมื่อพิจารณาดูคุณลักษณะต่างๆ ของไม้กวาดนิมบัส 2000 แล้วก็ชวนให้นึกถึงเครื่องบินไอพ่นซีแฮริเออร์หรือเรียกย่อๆ ว่าแฮริเออร์(คล้ายชื่อของแฮร์รี่) เครื่องบินดังกล่าวสามารถขึ้นลงได้ในแนวดิ่งด้วยระบบไอพ่น นอกจากนี้ยังสามารถลอยตัวอยู่กับที่ บินโฉบลงมาในแบบที่เครื่องบินทั่วไปไม่สามารถจะทำได้ และ สามารถแม้แต่บินถอยหลังก็ได้!