ตั้งแต่ ผมเรียนมหาลัยมาตลอดสี่ปี ผมมีอาจารย์หลายท่าน บุคลิกลักษณะแต่ละท่านแตกต่างกันไป ล้วนแต่มีประสบการณ์ชีวิตที่โชกโชนและผ่านการทำงานมาหลายที่ หนึ่งในนั้น คืออาจารย์เฉลิม เจ้าแห่งโปรแกรมวีบี
อาจารย์เฉลิมเปิดบริษัทรับจ้างเขียนโปรแกรม มีลูกค้าทั่วประเทศ ลูกค้านั้นมีทุกระดับ ตังแต่ทหาร ตำรวจ พยาบาล กระทั่งโรงแรม การเดินทางเซอร์วิสลูกค้า เป็นเรื่องที่ต้องทำประจำ กรณีที่โปรแกรมที่ลูกค้าใช้เกิดบั๊ก การเดินทางไปแก้โปรแกรมนั้น อาจารย์ให้ลูกน้องที่ทำหน้าที่แก้โปรแกรมโดยเฉพาะไป
วันหนึ่ง โรงแรมที่ยะลา สมัยยังไม่เกิดกรณีสามจังหวัด เกิดบั๊กขึ้น ทางโรงแรมแจ้งให้อาจารย์ทราบ อาจารย์สั่งให้ประสิทธิ และ อารีย์ เดินทางไปแก้ไข อารีย์เป็นคนยะลาโดยกำเนิด จึงถือโอกาสเดินทางไปเยี่ยมบ้านด้วย ทั้งสองเดินทางไปถึงยะลาในตอนเย็น อารีย์ให้ประสิทธินอนโรงแรม ส่วนตัวเองจะไปนอนที่บ้าน ประสิทธิพาซื่อนอนค้างที่โรงแรมแห่งหนึ่ง(ปัจจุบันปิดกิจการไปแล้ว) โดยไม่ทันเห็นอารีย์ที่หัวเราะเอิ้กอ้ากที่ได้แกล้งเพื่อนอยู่ลับหลัง
ดึกคืนนั้น เที่ยงคืน ประสิทธิรู้สึกร้อน นอนไม่หลับเลยเปิดทีวีดู นาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน

เป้ง เป้ง เป้ง

ประสิทธิเปลี่ยนไปดูช่องข่าวภาคดึก ทันใดนั้น ประสิทธิต้องขยี้ตาตัวเอง

คุณสรยุทธุ์ ที่กำลังอ่านข่าวอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็ตาโตเท่าไข่ห่าน แดงเถือกเหมือนผลตำลึง เท่านั้นยังไม่พอ ยังแลบลิ้นยาวเฟื้อย ตวัดลิ้นไปด้วย อ่านข่าวไปด้วย หัวเราะฮิๆๆๆ ไปด้วย ประสิทธิรู้สึกไม่เข้าท่า จึงปิดทีวี แล้วนอน ทันใดนั้น ฮิๆๆๆๆ เสียงหัวเราะยังคงดังกังวานในห้อง ประสิทธิคิดว่าเสียงวิทยุจึงเปิดไฟ เดินหาวิทยุ ถอดปลั๊ก วิทยุ ทีวี แล้วเดินหาต้นเสียง

ฮิๆๆๆ เหอๆๆๆ ฮี่ๆๆๆๆ

เสียงหัวเราะ ดังทะลุกลางปล้อง ประสิทธิรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร จึงนั่งสวดมนต์จนเช้า โดยมีเสียงหัวเราะฮิๆๆ ฮ่าๆๆ ดังตลอดคืน รุ่งเช้าประสิทธิเช็คเอาท์ออกไป พนักงานถามว่า เมื่อคืนได้ยินอะไรรึเปล่า ประสิทธิฉุนเพราะไม่มีใครบอกตัวเอง โดยเฉพาะเพื่อนแสบอย่างอารีย์ มา รู้ทีหลังว่าโรงแรมนั้น กว่าครึ่งมีเรื่องฆาตกรรมเกิดในห้อง แน่นอนห้องประสิทธิก็เช่นกัน มีการฆ่ากันตายก่อนเขาจะไปพักเพียงเดือนเดียว หลังจากเกิดเหตุการณ์สามจังหวัดภาคใต้ ไม่มีใครไปพัก โรงแรมขาดทุนจึงปิดตัวลง หยากไย่และเถาวัลย์ครอบคลุม ฝุ่นละอองจับเกรอะกรัง แต่ภายในเงามืด พวกเขายังรอคอย รอคอยใครสักคนที่หลงเข้าไป เหอๆๆๆๆๆ.