นิทานความรัก ๖-๗
๖
แค่เพียงมีฉัน..และมีเธอ
ในสายลมละเมอเมื่อห่วงหา
เสียงหัวเราะ, ร่ำไห้ ..สายน้ำตา
เพียงนี้หรือคือ 'ค่า' ของความรัก
เพียงรูปแบบงดงามแห่งสัมพันธ์
และมี 'เธอ' มี 'ฉัน' ไว้ปกปักฯ
ได้ครอบครอง 'กุม' ไว้ด้วยใจภักดิ์
หรือว่านี่จัก..'จำต้องเป็น"
๗
มีบ้างไหม...
สิ่งยึดโยงสายใยที่ไม่เห็น
ที่อบอุ่น-อ่อนนุ่ม ที่ชุ่มเย็น
ไม่เร่งร้อนซ่อนเร้นดั่งเป็นมา
มีบ้างไหม...
ที่ต่างมอบความหมาย..ให้คุณค่า
และกุมมือ 'ก้าวเดิน' ด้วยศรัทธา
เพื่อสร้างฝัน-ฟันฝ่า มายาการ
มีบ้างไหม...
ช่วยฉุดรั้งหัวใจให้ก้าวผ่าน
จากบาดเจ็บ เหน็บหนาว จากร้าวราน
ให้ก้าวพ้นสายธารแห่งน้ำตา...
มีบ้างไหม...
ที่ห่างไกลพ้นห้วงเสน่หา
แต่ห่วงใย, ไมตรี..มีเมตตา
และตระหนักคุณค่าอันพึงมี...
ให้เธอได้ 'เป็นเธอ' อย่างเธอเป็น
และเธอเห็น 'ฉันเป็นฉัน' สมศักดิ์ศรี
ขณะ 'เราเป็นเรา' ได้ด้วยดี
โดยยังเหลือ 'พื้นที่' ..พอร่วมทาง
0000000
neravan
