คำสอนสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี)

ลูกเอ๋ย....ยามที่พ่อแม่ของเจ้ามีอายุมากขึ้น...
ย่อมมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน..
ความแข็งแรงของร่างกายที่เคยมีก็ลดลง...
ใจน้อย โกรธง่าย ความจำก็เสื่อม ขี้หลงขี้ลืม...
จิตใจก็หมดความสดชื่น...

ถึงแม้พวกเจ้าจะคอยเอาใจใส่ดูแลใกล้ชิดสักเพียงใดก็ตาม
ก็ไม่อาจช่วยให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุขได้เต็มที่...
เพราะพวกเจ้าทุกคนต่างก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ...

เจ้าช่วยท่านให้ได้รับความสุขเพียงการให้กินอยู่หลับนอน
อันเป็นความสุขทางกายเท่านั้น...
แต่จิตใจของท่านหาได้ร่าเริงสดชื่นผ่องใสไม่...

.....เจ้าจงจำไว้ว่า.....
การให้ความสุขแก่พ่อแม่อย่างแท้จริงก็คือ....
การให้ธรรมะ...ด้วยการสอนหลักธรรมง่ายๆ
ให้พ่อแม่ของเจ้า...พาท่านไปทำบุญทำทาน...

สอนท่านให้รู้จักการปฏิบัติบูชา...
สวดมนต์...ภาวนา...แผ่เมตตา
ธรรมะจะอยู่ในจิตใจของพ่อแม่เจ้าทุกภพทุกชาติ...
ถือว่าเป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด...
เจ้าจงจำไว้นะลูกเอ๋ย....ฯ

~ธรรมโอสถ...คำสอนของสมเด็จพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์