๔

ทอดสะพานเส้นด้ายสู่ปลายฝัน
ไหนเล่าคืนวันที่เอื้อนเอ่ย
หรืออีกด้านเคว้งคว้างเหมือนอย่างเคย
เหลือเพียงลมรำเพยพอผ่อนคลาย

เคยเห็นรุ้งเธอวาดพาดขอบฟ้า
เคยโดนซับน้ำตาในแดดบ่าย
เคยอิงไหล่ไออุ่นยังกรุ่นกาย
หรือเพียงภาพสุดท้าย..ไว้ให้จำ

เพียงสัมผัสละมุนอบอุ่นนั้น
รู้ไหมไหวหวั่นทุกคืนค่ำ
รู้ไหมเพียงเล่ห์ทะเลคำ
ก็ท่วมท้นจนหนำเนื้อหัวใจ

เพียงเพราะวานวันฉันมีเธอ
รู้ไหมใจเผลอเสียยกใหญ่
เมื่อพบว่าวันนี้..ไม่มีใคร
โลกจึงกลับคลับคล้าย..ไร้คืนวัน

๕

นั้นหรือคือความรัก...
หรือเพียงภาพประจักษ์ของนักฝัน
หรือเพียงรอยไหวหวามความผูกพัน
...เพียงของกำนัลจากกาลเวลา