ดิฉันแต่งงานเมื่อ พ.ศ. 2534
และได้อยู่กินกับสามีด้วยดี จนมีลูกสาวและลูกชายอย่างละคน
ชีวิตก็มีความสุขดี มีรถยนต์ มีบ้านในเนื้อที่ 24 ตารางวา บนถนนแจ้งวัฒนะ

ดิฉันมีน้องสาว 1 คน เค้าไปได้สามี ที่มีเมียหลวงอยู่แล้ว
ตอนหลังเค้าเลิกกัน เขามาหาดิฉัน ดิฉันก็ให้น้องสาวมาอยู่ด้วยกัน
แต่ว่ามาคนเดียวนะคะ ส่วนลูกๆอยู่กับสามีเขา

น้องสาวมาอยู่กับดิฉันได้หลายปี จนมาวันหนึ่ง ...

หัวใจดิฉันเกือบสลาย
คือสามีดิฉันเลิกงาน
เวลา 24.00 น.

และในเวลา 00.45 น. ดิฉันได้ยินเสียงรถของสามีมาถึงบ้านแล้ว...

แต่ดิฉันหลับต่อ... แล้วก็ตกใจตื่นตอน
ตี 2 กว่านิดหน่อย ไม่เห็นสามีนอนอยู่ ลุกขึ้นไปดูที่ห้องลูกๆ ก็ไม่มี
ในห้องน้ำก็ไม่มี ใจหายวาบ

รีบลงมาที่โซฟาข้างล่างก็ไม่มี รถยนต์ก็จอดอยู่แต่สามีดิฉันไปไหน ??

มองที่ประตูบ้านก็ใส่กลอนอยู่
ดิฉันหัวใจเต้นแรงมาก เหลืออยู่ห้องเดียวคือ...ห้องน้องสาว...ของดิฉัน

ดิฉันเดินไปเปิดไฟ จนสว่างทั่วบ้าน หัวใจเต้นแรงผิดปกติอยากจะเป็นลม
แล้วมองไปที่ห้องของน้องสาว
แล้วพยายามตั้งสติคิดในใจว่า ถ้าเขาเดินออกมาจากห้องนั้นดิฉัน .........
จะทำอย่างไร

ดิฉันนั่งมองประตูห้องของน้องสาวน้ำตาก็ไหล
นึกในใจ ว่า จะทำอย่างไร ?
เราจะทำอย่างไรดี ?

ลูกก็ยังเล็ก ดิฉันตัดสินใจ ? เลิก?
ยังไงก็ต้องเลิก

แล้วให้เขาไปอยู่กับน้องสาวที่อื่นส่วนดิฉันจะอยู่กับลูกๆ
คือ จะยกสามีให้น้องสาวไป ถ้าเขารักกัน

จนประมาณ ตี 3 กว่าๆ ดิฉันนึกในใจว่า

ถ้าดิฉันโทรฯ เข้ามือถือเขาแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ต้องดัง
ออกมาจากห้องน้องสาวแน่ๆ เลย

เป็นไงเป็นกัน

ดิฉันตัดสินใจโทรฯ แล้วก็ติดจริงๆ ค่ะ

ใจดิฉันเต้นแรงจนเกือบหลุดออกมาข้างนอก 

ดิฉันยืนอยู่หน้าห้องน้องสาว....
แต่เอ๊ะไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังออกมา จากในห้องของน้องสาวเลย

แต่โทรฯ ติด
แล้วเขาอยู่ไหน ??

ฮัลโหล ?
ฮัลโหล ?
เธออยู่ไหน ? ดิฉันตวาด
.
.
.
" ก็นอนอยู่ในรถสิ อีบ้า รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้ กรู กลับดึก......

ยัง.........ล็อคประตูอีก ..... "