จุดจบ 

 

 

               ตั้งแต่หมอโฮล์มจับกุมดำเนินคดี จนถึงวันประหารชีวิต หมอโฮล์มส์ให้การสารภาพครั้งแล้วครั้งเล่าโดยเปลี่ยนเนื้อหาเรื่อยๆ แม้แต่คำให้การในศาลก็ยังไม่คงเส้นคงวา อีกทั้งหลักฐานที่ตำรวจพบก็ไม่สามารถปะติดปะต่อว่าหมอโฮล์มส์เป็นคนฆ่าจริงเหรอ? จนตำรวจหลายคนยอมรับว่าหมอโฮล์มส์เป็นนักโกหกที่ยิ่งใหญ่ เรื่องเล่าของเขามันมีสีสัน รายละเอียดถูกแต่งเดิมจนหลายคนเชื่อในเรื่องที่เขาเล่า 

 

 

 

หมอโฮล์มส์ถูกจับกุมในวันที่ 27 พฤศจิกายน 1894 ที่เมืองบอสตัน โดยฝีมือนักสืบที่ร่วมมือกับตำรวจ 

 

ครั้งแรกหมอโฮล์มส์รับสารภาพว่าเขาฉ้อโกงในฟีลาเดลเฟียจริงเพราะไม่อยากเข้าคุกเท็กซัส และเขายังใส่ร้ายป้ายสีนางแครี พิทีเซลจนเธอถูกจับดำเนินคดีด้วย 

 

20 กรกฎาคม 1895 ตำรวจชิคาโกพบเงื่อนงำวัตถุพยานที่นำไปสู่การฆาตกรรมต่อเนื่องใน “ปราสาท” ของหมอโฮล์มส์  สื่อมวลชนประโคมข่าวแบบใหญ่โต และยิ่งค้นหาหลักฐานมากเท่าไหร่ ข้อเท็จจริงยิ่งมากขึ้นเท่านั้น กลายเป็นว่าหมอโฮล์มส์กลายเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนมากที่สุดในหลายปีที่ผ่านมา สื่อมวลชนเริ่มเห็นโอกาส ทำหนังสือ ทำพิพิธภัณฑ์ เกี่ยวกับหมอโฮล์มส์ และบางสำนักพิมพ์ก็ทำหนังสือแปลเป็นภาษาต่างๆ เพื่อส่งออกไปขายในต่างประเทศ 

 

ช่างฤดูร้อน 1895 หมอโฮล์มส์ได้เขียนหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่งชื่อ “หมอโฮล์มส์เล่าเอง” โดยมีเจตนาเพื่อให้ภาพลักษณ์ของตนเองดีขึ้น จนสาธารณะชนเกิดความเห็นอกเห็นใจคล้อยตามเนื้อหาหนังสือที่เขาอ้างว่าเขาฆ่าคนเพราะความชอบธรรม หมอโฮลืมส์เล่ารายละเอียดชีวิตความเป็นอยู่ของตน หนังสือสะท้อนว่าตัวตนของเขามีปีศาจสิง ทำให้เขาชอบโกหก  กลับกลอกไปเพื่อสร้างภาพตนเอง 

 

แน่นอนเนื้อหาส่วนใหญ่ในหนังสือหลายส่วนโกหกและแต่งขึ้นเอง 

 

ในเรื่องแต่งที่โฮล์มส์เขียนขึ้น จะเห็นได้ว่าเขาคือคนที่มีความสามารถที่เก่งกาจ อุดมไปด้วยปัญญา ไหวพริบมากมาย เพื่อช่วงชิงชัยชนะจากเหล่าตำรวจ และศัตรูที่จ้องล้างแค้น เขาต้องสู้อุปสรรค์เหล่าคนร้ายคนเล่า ในสถานการณ์ที่เสี่ยงภัย จนนักวิจารณ์กล่าวว่าหมอโฮล์มส์น่าจะเอาดีทางเขียนนิยายมากกว่าจะจับมีดเหมอมากกว่า 

 

ตามเนื้อหาของเขา หมอโฮล์มพยายามเล่าเรื่องที่เขาต้องทนทุกข์ห้องขัง เขาเล่าว่ามีแต่ช่องหน้าต่างแคบๆ ให้แสงแดดส่องเพียงบานเดียว ทางเข้าติดตรึงด้วยลูกกรงเหล็ก ที่นอนเขากระด้างเหมือนยัดด้วยฟาง อีกทั้งเขาโดนจำกัดการเขียนจดหมายซึ่งเขาให้ส่งจดหมายได้เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น นั้นทำให้เขาเครียดมากๆ จนน้ำหนักขึ้น 10 กิโลกรัม จนรู้สึกว่าเขาด้อยค่าไร้ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่สุด เหนือความทุกข์ใดๆ ที่ประสบมา 

 

หลังคดีฉัอโกง หมอโฮล์มส์ถูกนำตัวมาขึ้นศาลอีกครั้งในข้อหาฆ่า เบนจามิน พิทีเซล นอกจากนี้ยังมีหลายคดีในท้องที่อื่นๆ เช่น สาลโตรอนโตในคดีสังหารอลิซและเนลลี พีทีเซล ศาลอินเดียนาโปลิสในคดีฆ่าโฮเวิร์ด พิทีเซล ศาลชิคาโกในคดีสังหารเหยื่อมากมายที่”ปราสาท” 

 

ตอนแรกหมอโฮล์มส์ว่าจ้างทนายแก้ต่างสองคน และปฏิเสธข้อกล่าวหาทั้งหมด แม่ของหมอโฮล์มส์เขียนจดหมายถึงหมอโฮล์มส์ว่า “พูดความจริงไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น” แต่หมอโฮล์มส์ไม่สนใจคำแม่ 

 

วันที่ 28 ตุลาคม 1895 คดีของหมอโฮล์มส์เกิดอลวนเมื่อทนายความทั้งสองปฏิเสธการทำหน้าที่เพราะศาลไม่ยืดเวลาออกไปอีกสองเดือนตามที่ทนายความขอเพราะเตรียมคดียังไม่เสร็จ ผู้พิพากษาจะเพิกถอนสิทธิในการทำอาชีพทนายความหากบิดพลิ้วไม่ยอมว่าความ 

 

แต่แล้วหมอโฮล์มส์ก็หักเหลี่ยมศาลโดยไล่ทนายความออกโดยอ้างว่าไม่พอใจกับการทำงานและเขาขอจ้างทนายความชุดใหม่เข้ามาแทน แต่ศาลไม่ยอมรับคำแก้ตัว สั่งให้ทนายความชุดเดินทำงานต่อไป กระนั้นทนายความคนหนึ่งก็ประท้วงด้วยการเดินออกจากห้องพิจารณาคดี หมอโฮล์มส์เลยทำสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ศาลอเมริกา 

 

หมอโฮล์มส์ขอต่อศาลขอเป็นทนายแก้ต่างตนเอง 

 

แนวคิดของโฮล์มส์ได้กลายเป็นต้นแบบให้ฆาตกรรายอื่นๆ เลียนแบบในเวลาต่อมา ศาลรับฟังเพราะตามกฎหมายอเมริกาทุกคนมีเสรีภาพ และเมื่อโฮล์มส์กลายเป็นทนายแก้ต่างตนเอง เขาใช้ลีลาว่าความทำให้ทนายมืออาชีพเป็นต้องอาย มีทั้งมุกหลอกล่อที่สะท้อนถึงความเป็นเจ้าห์เพทุบายของเขาได้เป็นอย่างดี 

 

เมื่อการพิจารณาคดีเริ่มต้น อัยการเปิดเผยเรื่องราวอันน่าตื่นตาตื่นใจแม้แต่หมอโฮล์มส์ต้องอิ่ง(มันหาหลักฐานจากไหนเนี้ย) เขาพยายยามวางแผนแก้ต่างกับทนาย แต่แทบหาทางต่อสู้ไม่ได้เลย อัยการเล่นเกมโดยบอกถึงวิธีการฆ่าเบน พิทีเซลแบบเลือดเย็นเพื่อเอาเงินประกัน พร้อมพิสูจน์ว่าศพที่พบคือเบน พิทีเซลตัวจริง ไม่ใช้ศพคนไข้ที่หมอโฮล์มส์มาสวมรอยตามที่อ้าง และเบน พีทีเซลตายเพราะถูกวางยา ไม่ใช้ฆ่าตัวตายและอุบัติเหตุ และอธิบายเหตุจึงใจมากมายที่ทำให้หมอโฮล์มส์จงใจฆ่ามือขวาของตน 

 

ตรงกันข้ามฝ่ายจำเลยไม่มีหลักฐานพยาน มาหักล้างของฝ่ายโจทก์ หมอโฮล์มส์ใช้วิธีชี้แจงแบบสั้นๆ ว่า “โต้ถียงก็เปลืองพลังงาน เพราะคณะลูกขุนที่ใจเป็นกลางย่อมเห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าเบน พิทีเซลฆ่าตัวตาย ไม่ใช้ฆาตกรรม” 

 

หมอโฮล์มส์พยายามกล่าวโน้มน้าวคณะลูกขุนให้เชื่อว่าเรื่องที่อัยการเล่าเป็นเพียงนวนิยายที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของอัยการ อุดมไปด้วยฉากสยองหนัง เหมาะที่จะไปสร้างภาพยนต์มากกว่าเรื่องจริงที่จะมาเล่าในศาล แต่ผู้พิพากษากล่าวคณะลูกขุนว่า “บางครั้งเรื่องเจริงที่แปลกประหลาดยิ่งกว่านิยาย เรื่องราวซะตากรรมของครอบครัวของพิทีเซลนั้นเป็นเรื่องจริง มันแสดงถึงความสามารถและความคิดของคนอย่างเหลือเชื่อเท่าที่ศาลเคยพบ และแปลกประหลาดกว่านิยายเรื่องใดๆ ที่เคยอ่าน” 

 

หลังคดีสิ้นสุด คณะลูกขุนใช้เวลาประชุมลับ 3 ชั่วโมง และมีผลเอกฉันท์ว่า หมอโฮล์มส์หรือเฮอร์แมน เว็บสเตอร์ มัดเก็ตต์ มีความผิดจริงในข้อหาฆ่าเบน พี