ชื่อเรื่องของคอลัมน์เดือนนี้มีภาษาอังกฤษปนอยู่ด้วย เพราะเป็นคำถามที่ได้รับมาจากเพื่อน ๆ ผู้สูงวัย ในวันนัดสังสรรค์ศิษย์เก่ารุ่นเดียวกันทั้งหญิงและชายเมื่อเร็วนี้ ตามเคยของเพื่อนเก่าและเกือบเก่า เราต่างจ้อกแจ้ก ผลัดกันเล่าทุกข์สุข โรคภัยไข้เจ็บของแต่ละคน เลยไปถึงเล่าเรื่องของลูก ๆ ที่พวกเราภูมิใจมากบ้างน้อยบ้าง และเรื่องที่พ่อ (แก่) และแม่ (แก่) หลายคนต่างบ่นปรับทุกข์สู่กัน และเป็นเรื่องเดียวกันก็คือ

          "ลูกเราอายุเข้าไปตั้งเกือบ 30 แล้ว หรือจะ 40 แล้ว ยังไม่ยอมแต่งงานเลย"

          "ไม่รู้จะจู้จี้เลือกหาคู่ที่ดีขนาดไหนถึงจะดีเพอร์เฟ็กต์สมใจเขา"

          แล้วสุดท้ายเพื่อน ๆ ก็หันมาหาเรา "ว่าไงสาวสองพันปี เขียนเรื่องพวกนี้อยู่ช่วยแจงให้ฟังบ้างสิ" จากนั้นก็วิพากษ์วิจารณ์กันไปอีกมากมายหลายเหตุผลในวันนั้น ที่จริงเรื่องจับคู่ยังไงให้เหมาะสมได้เคยเขียนมาแล้ว แต่เป็นในแง่ที่คู่ที่เราอยากพบ อยากได้ และรู้สึกว่าเราอยากให้เขาหรือเธอเป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าไม่เจอแบบนี้อยู่เป็นโสดดีกว่าเท่านั้นเอง

          ครั้งนี้ค้นหาได้หลักเกณฑ์วิธีเลือกคู่ให้เหมาะสมกันมาจากหนังสือ Medical Guide ซึ่งเป็นคู่มือการแพทย์ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญ 42 ท่านของอเมริกา ทั้งนายแพทย์ทุกสาขา จิตแพทย์ เภสัชกร แพทย์ผ่าตัด แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางสุขภาพ ครอบครัวและกุมารแพทย์ ได้ร่วมกันเขียนไว้ตั้งแต่ปี 1948 และฉบับปรับปรุงใหม่ปี 1966 ใช้มาจนถึงปัจจุบัน ปี 2010

          วิธีเลือกคู่ หญิง-ชาย ก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย เพียงแต่ว่าปัจจุบันนี้ ก่อนอื่นต้องสืบเสาะให้รู้แน่ว่าเป็นหญิงแท้ ชายแท้หรือเปล่า จะได้ไม่เสียเวลาพิจารณาลองอ่านดูสิว่าแฟคเตอร์ไหน หรือเรื่องอะไรบ้างที่ได้สถิติข้อมูลจากนักศึกษาชาย-หญิงที่ให้คำตอบไว้ โดยลำดับความสำคัญมากน้อยของคุณสมบัติที่ต้องการไว้ 3 ขั้นตอน จากคุณสมบัติที่อยากได้ แต่ไม่สำคัญนักและคุณสมบัติที่ขาดไม่ได้ หรือถ้าไม่มีข้อนี้ก็ไม่เลือก

          ทั้งหมดมีถึง 18 แฟคเตอร์ ที่ต้องพิจารณาก่อนจับคู่ ขอเริ่มจากแฟคเตอร์ลำดับต้น ๆ ที่ทั้งหญิงและชายปรารถนาจะได้คู่ที่มีคุณสมบัติเป็นอย่างนี้ ถ้าไม่เจอก็รอไปก่อน

   มีคุณลักษณะที่สามารถพึ่งพาได้

   มีความเป็นผู้ใหญ่เพียงพอ และมีอารมณ์มั่นคง (ไม่ได้หมายถึงอายุ)

   คบกันแล้วรู้สึกสบายใจ รู้สึกพอใจซึ่งกันและกัน

   ต่างสนใจ ดึงดูดใจกันและกัน และรู้สึกรัก

   สุขภาพดี

   เป็นคนที่ตั้งใจจะมีบ้าน มีลูก ๆ ซึ่งหมายถึงเป็นคนรักครอบครัว

   เป็นคนสะอาด และมองดูสุภาพเรียบร้อย ซึ่งมองดูได้จากบุคลิกภายนอก ทั้งตัวตนและการแต่งกาย

   เป็นคนมีความทะเยอทะยาน มีเป้าหมายในชีวิต และมุ่งทำมาหากิน (ข้อนี้ผู้หญิงต้องการมากกว่าผู้ชาย)

   ทำอาหารได้ และเป็นพ่อบ้านแม่เรือนได้ดี (ข้อนี้ผู้ชายเห็นว่าเป็นคุณสมบัติที่สำคัญยิ่งของภรรยา) แต่ผู้หญิงเห็นว่าสำคัญนิดหน่อย)

   มีการศึกษาและสมอง หมายถึงมีสติปัญญา ฉลาดและเฉลียว (ข้อนี้ผู้หญิงเพ่งเล็งมากกว่าผู้ชาย คงเห็นว่าพ่อบ้านควรเป็นผู้นำ) คุณสมบัติที่ทั้งหญิงและชายมองหาว่าเป็นเรื่องสำคัญแต่ไม่ซีเรียสนัก พอปรับปรุงกันได้มีอีกหลายข้อ

   มีความบริสุทธิ์ใจ จริงใจต่อกัน (ข้อนี้สำหรับคนไทยเราน่าจะถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด เพราะอาจเลยไปถึงผิดศีลข้อมุสาได้)

   สามารถควงกันออกสังคมได้ไม่อายใคร

   นับถือศาสนาเดียวกัน และศรัทธาในศาสนาประมาณกัน

   มีพื้นฐานและความรู้การศึกษาคล้ายคลึงกัน (คงจะเกรงว่าอาจมีทัศนคติต่างกัน)

   ดูดี (เรื่องนี้ผู้หญิงไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ อาจใจอ่อน เผลอใจสนิทสนมรักใคร่ด้วยเพราะคุณสมบัติอื่น เช่น ตลก)

   มีสถานะทางสังคมดี

   มีอนาคตทางการเงินสดใส (ข้อนี้ผู้หญิงเพ่งเล็งอยากได้มากกว่าผู้ชาย)

   มีแบ็คกราวนด์และความคิดเห็นทางการเมืองคล้าย ๆ กัน (ข้อนี้ทั้งหญิงและชายเห็นว่าไม่สำคัญอะไรนัก แต่จริงๆ แล้วในสมัยปี 2553 นี้ การเมืองอาจเป็นเรื่องให้ภรรยาสามีตีกันได้)

          ดังนั้นจึงน่าจะพิจารณาคนที่ชอบพรรคขั้วเดียวกันเป็นดีที่สุด นอกจากเป้าหมายตั้ง 18 ข้อนี้ ยังมีการเปรียบเทียบอีกว่าเขาดีกว่าเรารึเปล่า ซึ่งทำให้คนโสดวันนี้มีมากกว่าคู่สมรส โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในเมืองหลวงหรือคนในเมือง