มีชาย-หญิงคู่นึงแต่งงานอยู่ด้วยกัน
กระทั่งถือไม้เท้ายอด ทองกระบองยอดเพชรกันเลยเชียวหล่ะ

ฝ่ายหญิงมีกล่องเก็บของ อยู่ใบหนึ่งวาง ในตู้เสื้อผ้า
และกำชับ แกม ขอร้องสามีว่าอย่าได้เปิดดูหรือถามใดใดทั้ง สิ้น

ฝ่ายสามี ก้อ ช่างน่ารักเสียเหลือเกิน
ไม่เคยปริปากถาม เรื่องกล่องใบนั้นอีกเลย

วันเวลาผ่านไปหลายสิบปี อยู่มาวันหนึ่งฝ่ายหญิงป่วยมาก
หมอลงความเห็นว่าเธอคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกไม่นาน........

เธอจึงวานให้สามีช่วยไปหยิบกล่องใบนั้นจากตู้เสื้อผ้า

หลัง จากที่ฝ่ายชายกลับมาพร้อมกับยื่นกล่องให้เธอ
เธอเปิดฝากล่องขึ้นมาพบว่า มี ตุ๊กตาถักไหมพรมกับเงินอีกจำนวนหนึ่ง (ประมาณว่า 1,000,000 บาท)
บรรจุอยู่ข้างใน ........

ฝ่ายหญิงเริ่มเอ่ย "ในวันแต่งงานของเรา
คุณ ย่า ....ของฉันได้ให้บทเรียนสอนใจ

ท่านว่าครอบครัวสมรสเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
หนักนิดเบาหน่อยต้องให้อภัยและอดทนให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไว้ เนื้อเชื่อใจ มีความรักให้แก่กัน
และที่สำคัญคือมีความเข้าใจกัน "เธอหยุดพูด .......

พร้อมกับยื่นมืออันแทบจะไร้เรี่ยวแรงลูบตุ๊กตาไหมพรมไปมา
"คุณ ย่าได้แนะเคล็ดลับให้ว่า

เมื่อใดที่ความรู้สึกไม่พอใจเกิดขึ้น
หรือ รู้สึกโกรธมากๆ
ขึ้นมา ให้ถักตุ๊กตาไหมพรมเก็บไว้ 1 ตัวเสมอ"

ฝ่าย ชายเหลือบมองเข้าไปในกล่อง
มีตุ๊กตาไหมพรม 2 ตัววางอยู่

เขาเบือน หน้าไปอีกทาง
เพื่อหลบหยดน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ

เขารู้สึกซาบซึ้ง น้ำใจของภรรยาที่มีต่อเขาเป็นยิ่งนัก
ชีวิตสมรสที่ยาวนานกว่า 50 ปี

มี ตุ๊กตาไหมพรมเพียง 2 ตัว
เท่านั้นแทนจำนวนครั้งที่ภรรยาได้โกรธเคืองเขา

หลังจากปาดคราบน้ำตาแล้ว เขาหันกลับมา
ฝ่ายภรรยาพูดต่อ ...........

" เธอคงแปลกใจกับเงินก้อนนี้สินะ"


ฝ่ายหญิงหยิบมันขึ้นมา
แล้ว พูดต่อว่า ..................................................

"มันเป็นเงินที่ใด้จากการทยอยขายตุ๊กตาไปทีล่ะตัวๆค่ะ"