สำนึกวันเกิด งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง

หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย

อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้ หญิงแก่แก่ นั่งหงอย และคอยหาย

โอ้วันนั้น เป็นวัน อันตราย แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์

วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ ไม่เคยบ่น

กว่าอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร

แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส

ได้ชีวิตแล้ว ก็หลง ระเริงใจ ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา

ไฉนจึงเรียก กันว่า วันเกิด วันผู้ให้ กำเนิด ประเสริฐกว่า

คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา ให้มารดา เราเป็นสุข จึงถูกแท้

เลิกจัดงาน วันเกิด เสียเถิดนะ ควรที่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่

ระลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแท้ อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจำตัว